Müəllimlərim
kimi müəllim olmaq istəyirəm
BDU-nun 105, Jurnalistika fakültəsinin 55 illik yubileyinə
Yeni tədris ili bir neçə gündür
başlayıb. 2024-2025-ci il tədris ili Azərbaycan ali məktəbinin
etalonu hesab olunan Bakı Dövlət Universiteti (BDU) və onun
Jurnalistika fakültəsi üçün xüsusilə əhəmiyyətlidir.
Bu il ölkədə ilk ali məktəb olan BDU-nun 105,
neçə-neçə jurnalist nəsli yetişdirmiş
Jurnalistika fakültəsinin 55 illik yubileyidir. Hər iki əlamətdar
hadisə münasibətilə, yəqin ki, həm universitetdə,
həm də fakültə daxilində il ərzində silsilə
tədbirlər keçiriləcək.
BDU ilə tanışlığım 8 il əvvəl
- 2016-cı ildə başlamışdı. Çoxları
kimi mən də, demək olar, kimsəni tanımırdım.
Sadəcə gələcəkdə müəllimlərim
olacaq bəzi insanların, o cümlədən, professorlar -
Cahangir Məmmədli və Qulu Məhərrəmlinin
adlarını eşitmişdim, yaxşı mütəxəssis
olduqlarını bilirdim.
Gələcəkdə - universitetin Jurnalistika
fakültəsinə daxil olanda onları yaxından
tanıdım.
Üstündən illər keçsə də, tələbəliyin
ilk günləri dünənki kimi yadımdadır: sürətlə
oxunan mühazirələrə, 90 dəqiqəlik dərslərə,
kollekvium həyəcanlarına öyrəşməyə
çalışırdıq. Tələbə
yoldaşlarımız arasında yeni dostlar tapmağa can
atır, yuxarı kursda oxuyanlardan tez-tez kömək istəyir,
müəllimlər barədə soruşurduq. Yeri gəlmişkən,
hazırkı bir çox dostumu məhz tələbəlik illərində
qazanmışam.
Hə, bir də ilk günlər hər fürsətdə
universitetdə, onun həyətində gəzir, şəhərciyi
xatırladan bu ali təhsil müəssisəsini kəşf
etməyə çalışırdıq.
Çox keçmədi, öyrəşdik. Növbəti
kurslarda biz yeni qəbul olanlara dəstək olmağa,
fakültədəki xoş, humanist ənənəni davam
etdirməyə başladıq. İndi yaxın dostlarımdan
biri olan, hazırda İctimai Televiziyada çalışan
Qasım Məmmədli ilə məhz belə tanış
olmuşam.
Yuxarı kurslara keçdikcə nəinki fakültəyə,
tələbəlik həyatına, həm də müəllimlərə
öyrəşdik. Birinci kursda oxuyanda məndən
böyüklərdən eşitdiyim “Jurnalistika fakültəsi
bir ailədir” fikrinin təsdiqini üçüncü kursdan
etibarən tapdım. Doğrudan da, qəribədir bizim
fakültə. Müəllimlər bir az işıq, həvəs
gördükləri istənilən tələbəyə dəstək
olmağa hazırdırlar.
Bunu ilk dəfə hazırda təqaüddə olan
Mahmud Mahmudovdan görmüşəm. Həlim xasiyyətli,
emosionaldır. Nəinki yaxşı müəllim, həm də
yaxşı insandır. Yadımdadır, az qala, hər dərs
məni tribunaya çıxarar, qəzetlərdə son
çıxan yazılarımla bağlı sorğu-sual edərdi.
Tələbəlik illərimdə tez-tez o zamankı
adı ilə Jurnalistikanın nəzəriyyəsi və təcrübəsi
(sonradan adı dəyişilərək Yeni media və
kommunikasiya nəzəriyyələri oldu) kafedrasına gedər,
kafedranın o dövrdəki müdiri, professor Cahangir Məmmədlinin
tövsiyələrini dinləyərdim. Ədəbiyyatdan
siyasətə qədər hər mövzudan danışar,
sonra da özünəxas tərzdə əlavə edərdi:
“Dədə, jurnalist hər şeydən baş
çıxarmalıdır”.
İndi dekan müavinlərimizdən olan Esmira
Rövşənova o zaman kafedranın əməkdaşı
idi. Hər dəfə içəri girəndə mənə
çay təklif edirdi, bəzən də ya “Şərq”, ya
da “525-ci qəzet”in bir nüsxəsini verərək: “Təbrik
edirəm, yazın çıxıb” deyirdi.
Hər yeni semestrə başladıqca
tanıdığımız müəllimlərin sayı daha
da artdı. Hazırda multimedia və elektron kommunikasiya kafedrasının
müdiri olan Aynur Nəsirova, professorlar Həmid Vəliyev,
Sabir Məmmədli, dosent Sima Rəhimova və başqaları
müxtəlif illərdə bizə müxtəlif fənlərin
sirlərini öyrətdilər. Güney Firudunbəyli,
Günel Orucəliyeva, indi dekan müavini olan Samir Xalidoğlu,
Ramin Rzayev kimi gənc müəllimlərlə də
tanış olduq. Onlardan təkcə jurnalistikanın müxtəlif
sahələrini deyil, həm də pedaqogikanı, tələbə
ilə dost olmağı öyrənməyə
çalışdıq.
Universitetin bakalavr pilləsindən məzun olanda
BDU-nun 100, fakültəmizin 50 illik yubileyi tamam olurdu. Həmin
vaxt “Elə bir ailədənəm ki...” adlı bir kitab
hazırlamışdım. Daxilimdə bir narahatlıq var idi:
yolumuzun ayrıldığını
düşünürdüm. Amma belə olmadı.
Yeni media və kommunikasiya nəzəriyyələri
kafedrasının magistrantı oldum. Bu dəfə də digər
müəllimlərimlə yanaşı, həm də elmi rəhbərim
Cahangir Məmmədlinin, elmi işlər üzrə dekan
müavinim Sevinc Əliyevanın, kafedra müdirim Xatirə
Hüseynovanın dəstəyini hiss etdim.
“İkinci Qarabağ müharibəsi dövründə
Azərbaycan mediasının fəaliyyəti” mövzusunda
dissertasiya işimi müdafiə edərkən onların hər
birinin, o cümlədən, dekanımınız Vüqar Zifəroğlunun
dəstəyini hiss etdim.
Fakültəmizin mənə ən böyük
etimadlarından biri müəllim kimi aralarına qəbul etmələri
olub. Artıq üç ildir müəllimlərimlə
birlikdə çalışıram. Bir neçə dəfə
dediyim kimi, müəllimlərim kimi müəllim olmağa
çalışıram. Çünki mən onlardan -
yuxarıda adını çəkdiyim müəllimlərimlə
yanaşı, həm də professor Akif Rüstəmovdan,
dosentlər Zaur Babayevdən, Rəhilə Kəsəmənlidən,
Gülnarə Sadıqovadan, Akif Babayevdən, doğrudan da,
çox şey öyrənmişəm.
Ötən illərdə bunu müşahidə
etmişəm: Jurnalistika fakültəsinin müəllimləri
tələbələri əvvəlcə kənardan
müşahidə edir, sınayırlar, gözləri tutdusa,
aralarına dəvət edirlər. Beləliklə, sən bu
ailənin üzvünə çevrilirsən.
Həm tələbələlik həyatımda, həm
də indi (bu gün də onların tələbələriyəm)
dəfələrlə onların inamını hiss etmişəm:
Cahangir müəllimin özünün “yaradıcı komanda”sına
məni koordinator təyin etməsi, Vüqar müəllimin hələ
tələbəlik vaxtı “səni gələcəkdə
aramızda görmək istəyirik” deməsi, Sevinc
xanımın elmi işlərimlə bağlı göstərdiyi
köməklik, Xatirə xanımın dərs saatları verərək,
“sən yaxşı pedaqoq olacaqsan” söyləməsi məhz
bu etimadın təzahürləridir.
Ötən illər ərzində BDU-nun digər
fakültələrindən də çox yaxşı
insanlar, dostlar tanımışam. Sosial elmlər və
psixologiya fakültəsinin müəllimi Müşviq
Mustafayev, Rəşid Cabbarov, Ramin Allahverdiyev, beynəlxalq
münasibətlər və iqtisadiyyat fakültəsinin müəllimləri
Əlimusa İbrahimov, Sultan Zahidov, filologiya fakültəsinin
müəllimləri Sənan İbrahimov, Yeganə
İsmayılova, İlqar Hüseynli və başqaları məhz
belələrindəndir.
Təəssüf ki, itkilərimiz də olub: fakültəmizin
dəhlizlərində daha ustad professor Şirməmməd
Hüseynovu görə bilmirik. Ayaz Musayevlə, Nəsir
Əhmədli ilə dil məsələləri barədə
danışa, Nəsiman Yaqublunun mühacirət dövrü mətbuatı
barədə mühazirələrini dinləyə bilmirik.
Həmçinin digər fakültələrdən də
çox yaxından tanıdığım müəllimlər
dünyasını dəyişdilər.
Əlbəttə, itkilərin yerini doldurmaq
mümkün deyil. Adını çəkdiyim mərhum
müəllimlər həmişə xatirəmizdə
qalacaqlar. Bununla belə, təsəllimiz də olmamış
deyil: məsələ burasındadır ki, BDU-nun əsas
prioritetlərindən biri də müasir beynəlxalq
tendensiyalara uyğun olaraq gəncləşmə siyasətidir.
Bu gün BDU-nu digər ali təhsil müəssisələrindən
fərqləndirən əsas faktorlarından biri kimi də məhz
bunu qeyd etmək olar.
Yuxarıdakı qeydləri BDU-nun 105, Jurnalistika
fakültəsinin 55 illiyi ilə bağlı etməyi
özümə borc bildim. Çox yaza bilərəm. Amma
başa düşürəm ki, daha vacibi budur: universitet və
fakültə rəhbərliyinin, müəllimlərinin
etimadını, tələbələrimizin inamını
doğrultmaq. Oxucular qarşısında bunun üçün
çalışacağıma söz verirəm.
Kənan NOVRUZOV
BDU Jurnalistika fakültəsinin müəllimi
525-ci qəzet .-2024.- 25 sentyabr (¹ 175).- S.7