QARABAĞDAN ƏSƏN YELLƏR

Qarabağdan əsən yellər,

Cığırlarım yol olubmu?

Mənsiz Damcı bulağının

Göz yaşları sel olubmu?

Nəfəsiniz neçə kərə

Toxunubdur o yerlərə?

Nə dəmdədir Uzundərə,

Yemlikləri bal olubmu?

Ruhum dil-dil ötmək istər,

Əppəklini öpmək istər,

Sütül sünbül ütmək istər,

Zəmilər tel-tel olubmu?

Göytəpənin ətəyində,

Qarışqalı çökəyində,

Əbrişimlər söykəyində

Tər qönçələr gül olubmu?

Eşqabdala yetmir əlim,

Oda dönüb orda külüm.

Beşikliyə qonan könlüm

Çevrilib bülbül olubmu?

Şahbulağın döşündəki,

Qaramanın qaşındakı,

Ürəyimin başındakı

Tikanlar kol-kol olubmu?

Doğulduğum doğma yeri

Görməmişəm yazdan bəri,

Çəmənlinin çəmənləri

Həsrətimdən kül olubmu?

1985

HƏYATMIŞ DEMƏ...

Bilməzdim sevginin zülmü var belə,

Sevilmək zülümmüş, sevmək zülümmüş.

Sevda yollarında tikanlar belə.

Saralmaz çiçəyim, solmaz gülümmüş.

Məni elə yandır kimsə bilməsin,

Ağlasın göy mənə, gülsün yer mənə.

Şirin işgəncənə heyfin gəlməsin,

Oğrun baxa-baxa zülüm ver mənə.

Zülüm ver, zülmün də məhəbbətinmiş,

Xoşbəxtlik bəxş edən qışa qış demə.

Verdiyin işgəncə səadətimmiş,

Çəkdiyim sitəmlər həyatmış demə!

1982

KİRPİYİMİ QƏDƏMİNƏ SƏRİM QOY

M.B.

Məndən küsmə, gül nəfəsin töyşüyər,

Səni görüb bənövşələr pörşüyər,

Dayan gülüm, ayaqların üşüyər,

Kirpiyimi qədəminə sərim qoy!

Əl verirəm, əsdirirsən əlimi

Gül verirəm, küsdürürsən gülümü,

Yavaş yeri, yel dağıtmış telini

Ürəyimin tellərinə hörüm qoy!

Həsrətimin çiçəkləri xallanıb,

Ədaların şan bağlayıb, ballanıb,

Dodağında küsüşmələr barlanıb,

O barları dodağımla dərim qoy!

Heç bilmirəm ulduz nədir, Ay nədir!

Bürcüm nə bürc, günüm nə gün, ay nədir?

Baxışların taleyimə aynadır,

Ayaq saxla, taleyimi görüm qoy!

Şahmar yazıq hardan alsın dözümü?

Nazın, qəmzən sındırıbdır dizimi.

Yana-yana kül elədim özümü,

Sürmə olum, gözlərinə girim qoy!

SƏNİ

Arzumun yoluna çıxan həyatsan,

Dönmərəm köksümdə tonqal da çatsan.

Bilsəm ki, yandırıb-yaxan bir odsan,

Yenə gözüm üstə qoyaram səni.

Gülüm, könlüm hara, şikayət hara?

Sevinər çəkdiyin çarpaz dağlara.

Gündə baxışından alsam min yara,

Xeyirxah mələyim sayaram səni.

Ölüncə yanında əsir qalaram.

Verdiyin əzaba layla çalaram.

Vaxt gələr çevrilib torpaq olaram,

Gəlsən hənirtindən duyaram səni.

1981

"-İRƏM", "-MİRƏM"

Qismətim gümandan gümana düşüb,

Köksümdən perikib könlüm haçandır.

Məhəbbət çəmənim tufana düşüb,

Çırtlamır çiçəyim, gülüm haçandır.

Haçandır ürəyim dağlanır köz-köz,

Dəstəkdən üstümə od ələnibdir.

Könlümün həsrətlə gözlədiyi söz

Telefon xəttində çiliklənibdir.

Gör harda qırıldı telefon teli,

Qismətim çətin ki, isinə daha.

Qəzaya uğrayıb eşqimin feli,

Qanadı qırılmış isiməm daha.

Xətlər ümidimi veribdir bada,

Taleyim o sözü öpəsi idi.

O söz gümanımı öldürüb, ya da

Üstümə səadət səpəsi idi.

Görən tapılarmı söz qırıqları?!

Tutubdur üzünü ellərə könlüm.

Baş alıb sinəmdən Gəncəyə sarı,

Düşüb dəli kimi çöllərə könlüm.

Telefon telini bağrına basıb,

Çalıb oxuduğu "Yanıq Kərəm"di.

Neyləsin "sev-" çatıb, sözün arxası

Bilmir ki, "-irəm"di, yoxsa "-mirəm"di?!

ƏLVİDA

Çatdı halallaşmaq vaxtı, a yerlər,

Yamaclar əlvida, yollar əlvida!

Hər yarpaq mehriban bir ələ bənzər!

Mənə əl eləyən əllər, əlvida!

Dərdimi heç kimə aça bilmədim,

Hicranın əlindən qaça bilmədim,

Zülmün sədlərini keçə bilmədim,

Çəmənlər əlvida, çöllər əlvida!

Bir ocağın odu-közü olmadım,

Saza dönüb "Yanıq Kərəm" çalmadım,

Toza dönüb qoynunuzda qalmadım,

Cığırlar əlvida, yollar əlvida!

Kükrəyə-kükrəyə qabarmadınız,

Həsrətin bəndini qoparmadınız,

Yuyub dərdlərimi aparmadınız,

Yağışlar əlvida, sellər əlvida!

Hələ bu dünyada qalmaq payım var,

Bəxtimin üzünə gülmək payım var,

Azadlıq yolunda ölmək payım var,

Obalar əlvida, ellər əlvida!

Təbriz, 1992

DAYANIN!

Mənə əl eləyən əllər, dayanın,

Boynuma dolanan qollar, dayanın,

Çiçəklər dayanın, güllər, dayanın,

Məni ötürməyə tələsməyin siz!

Hələ ocaqlardan od əmməmişəm.

Dərdimi Araza göməmməmişəm,

Vüsalın ətrinə bələnməmişəm,

Məni ötürməyə tələsməyin siz.

Dərddən hayıf çıxmamışam doyunca,

Onu daşa çaxmamışam doyunca,

Ərk qalama baxmamışam doyunca,

Məni ötürməyə tələsməyin siz.

Qoyun sevincimi selə döndərim,

Günümü uzadıb ilə döndərim,

Dəli həsrətimi külə döndərim,

Məni ötürməyə tələsməyin siz!

Səttarxanın məzarını öpməmiş,

Torpağını gözlərimə səpməmiş,

Ayrılığa dəli nərə təpməmiş,

Məni ötürməyə tələsməyin siz.

Təbriz, 1992

KÖRPƏ BƏLƏYİ

İldırımıma

Göylərin bayrağı Günəşdir, Aydır

Dənizinki qağayıdır.

Torpağın bayrağı-güllər, çiçəklər.

Çiçəklərinki kəpənəklər.

Ruhumuzun bayrağı - məhəbbət,

Gecənin bayrağı - zülmət.

Gündüzünkü nur,

Dağlarınkı qürur!

Səs bayrağımızdır anamızın dili

Ruzu bayrağımız - əkinçi əli.

Din bayrağımız - "Lailahəilləllah",

Açılsın üzümüzə mübarək sabah!

Qalan bayraqların ən göyçəyi,

Körpə bələyidir, körpə bələyi!

1996

BİRİNCİLƏR

Ceyhunun, Kamranın timsalında

1 sinfə gedən bütün Vətən balalarına

Bu gün dərsə gedirsiz,

Qədəminiz mübarək!

Əlifbanız, çantanız,

Qələminiz mübarək!

Mübarəkdir işığa

Qucaq açan cərgəniz.

Mübarəkdir zülmətlə

Böyük mübarizəniz!

Kitablara baş əyən

Zaman-zaman ucalar.

Qalib olmaq istəyən

Elmlərdən bac alar.

Alın bu sualları

Çantanıza doldurun.

Hər sualın üstündə

Bir-bir məhkəmə qurun!

Niyə öz zəkamızla

Göyə nur saçmamışıq?

Nəyə görə birinci

Aya biz uçmamışıq?

Düşünün dərin-dərin

Bu sirri də açın siz.

Nə üçün bilikliyə

Kölə olur biliksiz?

Niyə yüz illər boyu

Danılıbdır haqqımız?

Nə üçün başqa xalqa

Boyun əyib xalqımız?

Niyə ələ baxmışıq,

Əlimiz olmayıbmı?

Niyə dillənməmişik,

Dilimiz olmayıbmı?

Barışmayın heç zaman

Bizim nöqsanımızla.

Nə qədər səhvimiz var,

Pozun pozanınızla.

Təzədən öyrənin siz,

Qara nədir, ağ nədir?

Azadlıq nə, bayraq nə,

Vətən nə, torpaq nədir?

Hərə bir köz söndürsə,

Ocaq qalmaz Vətəndə.

Xalqa qul olmayandan

Ağa olmaz Vətəndə.

Ey əziz birincilər,

Elin sevinci olun!

Çalışın həyatda da

Elə birinci olun!

1 sentyabr 1998

BU SƏNSƏN?

Allah, nə xoşbəxt oldum, kama yetdi əllərim.

Dərdim asdı özünü, kədər yedi kədərim.

Qəmim qəmlənib öldü, qəhərləndi qəhərim,

Həsrətim qətlə yetdi, saçımda qaraldı dən,

Gözlərimə inanmıram, bu sənsən?

Daş görəndə istədim daş dilində danışım,

Quş görəndə istədim quş dilində danışım,

Yaz dilində hönkürüb, qış dilində danışım,

Dünya vüsal qoxuyur, nəğmə deyir çöl-çəmən.

Gözlərimə inanmıram, bu sənsən?

Ayrılığın köksünü parçaladı köksümüz,

Sitəmlərə od qoyub, diz çökdürdü dizimiz.

Allah, necə ağlaşıb, qucaqlaşdı közümüz,

Bu gecə yer üzünün bəxtəvəri mənəm, mən.

Gözlərimə inanmıram, bu sənsən?

Bitdi vüsal dəmləri, tir-tir əsir əllərim,

Dərdim tüğyan eyləyir, at oynadır kədərim.

Qəm mənə qəm yedirdir, boğur məni qəhərim,

Həsrət qılınc siyirib, hıçqırır saçımda dən.

Gözlərimə inanmıram, bu sənsən?

Əzizim, bu sənsən? Təbrizim, bu sənsən?

1992

Şahmar ƏKBƏRZADƏ

525-ci qəzet .- 2025.- 30 avqust(№155).- S.20.