Vətən oxşaması

Yaxşı yadımdadır, sovetlər dönəmində çəkilmiş, İkinci Dünya müharibəsindən bəhs edən məşhur "Qılınc və qalxan" filmindəki mahnı bu sözlərlə başlayırdı: "Haradan başlanır Vətən?" O zaman məktəbli idik, əsrarəngiz çalarları ilə qəlbimizi ovsunlayan, açılan səhərləri bizlərə bol-bol xəyallar qurduran dünya uşaqlığın pəncərəsindən sadə və anlaşılan görünürdü. Sualın cavabı da saf və adi idi: Vətən öz-özümə zümzümə elədiyim ilk mahnımdan, yazı lövhəsi qarşısında dayanıb fəxarətlə səsləndirdiyim şeirdən, məktəbimizin qədəm qoyduğum sinif otağından, tay-tuşlarımla oynadığım küçəmizdən, qaçıb hamıdan gizləndiyim, ömrümün ən xoşbəxt günlərini keçirdiyim baxçamızdan, öz dünyama çəkildiyim otağımdan başlanır.

Beləcə, məktəb illəri arxada qaldı - uşaqlığımızın son zəngi bizi böyük həyata səsləyirdi. Qarşıda bizi nəhayətsiz yollar, yollar yoracaq ömür (yoxsa ömür yoracaq dolaylar?) gözləyirdi. Bu ömrün sevinci də, kədəri də, keşməkeşli dönəmləri, sərt döngələri də olacaqdı. Biz bu həyatda ulularımızın ruhuna sədaqətlə, keçmişimizi yaşada-yaşada illər yoracaqdıq.

Tələbəliyin sevincini yaşamaq mənim də nəsibimdə varmış. Canım qədər sevdiyim Vətənimdən, rayonumdan uzaqda təhsil almalı oldum. Həyatım dəyişdi - dünyam dəyişdi: fərqli mədəniyyət, fərqli milli-mənəvi dəyərlər, yad mentalitet... Başqa dövlət deməyə ixtiyarımız yox idi, 15 respublikadan ibarət böyük dövlətin fərdləri idik, eyni pasport daşıyırdıq...

...Artıq qarşıda hədəfləri olan, həyata yeni qədəm qoymuş, bütün çətinliklərə sinə gərməyə hazır, ürəyi Vətən, ata-ana həsrəti ilə çırpınan gənc qızam. Televizorda yenə həmin film nümayiş etdirilir. Amma içimdə "Haradan başlanır Vətən?" sualının cavabı fərqlidir. Mənim üçün Vətən Rusiyadan məni evimizə, doğmalarıma çatdıran təyyarənin yerə enişindən sonra doğma Bakımda aldığım ilk nəfəsdən başlanır. Qapılar açılacaq, trap veriləcək, böyüdüyüm, hər şeyi - bütün çalarları ilə özümün olan torpağıma qədəm qoyacaq, aeroportun salonunda gözləyən, könül dünyam olan atamla görüşəcəyəm. Bakımın mülayim havasını acgözlüklə ciyərlərimə çəkərək, əyilib torpağımı öpmək keçəcək ürəyimdən. Hər dəfə Bakıya enişimdə bu hissləri keçirərdim - Vətən mənim üçün o zaman bu duyğulardan başlanırdı...

...Avtobus ağacların kölgəsi ilə nizamlanmış yollarla məni öz evimə, öz ocağıma aparır. Məşhur Şirvan körpüsü görünür - evimizə az qalıb. Keçmişimlə gələcəyimi, uşaqlığımla gəncliyimi birləşdirən bu körpüdən başlanırdı Vətən o zaman.

İllər keçdi, zaman dəyişdi, biz də dəyişdik zaman kimi. Təhsilimi başa vurub bir neçə il Rusiyada işləyəndən sonra öz elimə-obama qayıtdım.

Gəncliyin həyəcanı geridə qalmışdı, artıq olğunlaşmışdım, ömür yolu ilə addımlayırdım. Qəlbimdəki Vətən həsrəti indi torpaqlarımızın işğaldan azad olunması, yaralarımın qaysaqlanması diləyi ilə əvəzlənmişdi. Bir milyon qaçqını, minlərlə şəhidi olan, haqq səsini siyasi arenada qulağı tıxanmışlara çatdırmaqda böyük əngəllərlə üzləşən bir xalqın övladları idik. Mən xoşbəxt Vətən qoyub getmişdim, qayıdanda sinəsi dağlı, qəribsəmiş, solub-soluxmuş, torpaqlarında düşmənin at oynatdığı bir məmləkətlə qarşılaşmışdım. Çox ağır idi. İllərlə televiziya ekranlarda boy göstərən xarici qonaqlardan həqiqət gözlədik. Amma nə gördük, nə eşitdik. İnciyən ruhumuz sağalmalı, dirçəlməli, torpağın yaddaşı, mənəviyyatımız təmizlənməli idi. Günlər, aylar əvəzlənir, xalqımızın səbri tükənirdi. Get-gedə daha da azğınlaşan düşmən havadarlarının himayəsi ilə atəşkəsi tez-tez pozurdu. Ordumuz xalqımıza qalibiyyət duyğusunu davamlı yaşadırdı. 2016-cı ildə Aprel döyüşləri, 2018-ci ildə Günnüt əməliyyatı qələbəmizə inamı artırırdı. Nəhayət, sözün bitdiyi an gəlib çatdı. Bütün Azərbaycanı yasa boğan qəhrəman generalımız Polad Həşimovun şəhid olması. Heysiyyətin və vətənsevərliyin kükrədiyi həmin iyul gecəsi. Minlərlə qeyrətli, ürəyində Vətən eşqi gəzdirən Azərbaycan oğlu etiraz səsini duyurmaq, şəhidlərimizin qisasını almaq, torpaqlarımızı azad etmək diləyi ilə küçələrə axışdı. Azərbaycanın dövlətçilik tarixinin addım səslərinin möhtəşəm səsi idi o gecənin harayı. Boğazımda qəhər düyünlənmişdi, kirpiklərimdə yaş donmuşdu - baş verənləri həyəcanla izləyirdim. O gecənin təntənəsi Azərbaycançılığın bəşəri hiddətiydi. Əlil arabasında gücü çatınca irəliləməyə çalışan qardaşım, ardınca böyük ehtiram hissi ilə onu müşayiət edən, sürətinə uyan qeyrətli oğullar... Bu, mənim Vətənimin dünyaya son xəbərdarlığı idi! Necə qürurlu, mətin idik o tarixi gün! Bilirdik, bu günün davamı gələcək!

27 sentyabr 2020-ci il! Azərbaycanın şanlı tarixinə heysiyyətlə yazılan, torpağın ruhunu oyadan o gün! Fərəh göz yaşları, şəhid acısının ruhumuza hakim kəsildiyi günlər... Hər yerdə vətənpərvərlik mahnıları səslənirdi. Vətən o mahnıların qanadlarında pərvazlanır, Xudayarın təsnifində ucalığına qovuşurdu: "Vətən yaxşıdır!" Torpaqlarımızı işğaldan azad edən igidlərin azadlıq manifesti idi bu təsnif! "Vətən, sənin döyüşçünəm!" - deyib döyüşə getməzdən əvvəl ailəsi ilə halallaşanların qürurundan, dövlətinin, ordusunun ətrafında yumruq kimi birləşən məğrur xalqımdan, yaşlılıq pensiyasını döyüşən ordusuna göndərən Ələsgər dayının dünya boyda ürəyindən, titrəyən əllərindən başlanırdı Vətən!

Müqəddəs savaşımız böyük qələbə ilə başa çatdı. Tarix yazdığımızamı sevinək, şəhidlərimizin ağrısınamı yanaq - bilmədik. "Azadlıq ağacı şəhid qanıyla suvarılmadıqca bar verməz", - Xiyabani belə demişdi. Acımızı qəlbimizə gömüb Zəfərimizi qeyd elədik. Şəhidlərimizin ruhları sevinirdi. Mən bayrağı ucalarda dalğalanan, ürəyi şəhidlərinin məzarında döyünən, ayaqda möhkəm dayanan bütöv Azərbaycanın qızı idim! Ordusu rəşadətli ordular sırasında yer alan, siyasi iradəsi ilə xalqı tarixin keşməkeşlərindən qoparıb inamla, ilhamla irəli aparan lideri - Ali Baş Komandanı olan Azərbaycanın qızı idim! Mənim üçün yarım qalmış sərhədləri qanı ilə çəkmiş şəhidlərimizin məzarları idi Vətən! Şəhidlər özləri Vətən olmuşdular bizim üçün. Özləri şəhid olmuşdular, ruhları döyüşənlərin sırasındaydı. Bu gün rəşadətli ordumuzun qalib hərbi qulluqçuları baş tacımız şəhidlərimizin işğaldan azad etdikləri torpaqlarımızın keşiyindədirlər! Onlar Azərbaycanın dünəninə şahid, bu gününə sahib, sabahına dayaqdırlar!

Qarabağımızdan əsən küləklərin gətirdiyi, Xudayarların, Aqşinlərin, Ziyadların, Orxanların, bütün şəhidlərimizin həyat nəğmələri Sizlər üçün əbədi qələbə marşı kimi səslənir! Silahınız - ədalət, bayrağınız - inamdır! Vətənimizin sərhədləri sizin sevginizdir! Sizin sevginizdir Vətən!..

Sevinc QULİYEVA

525-ci qəzet .- 2025.- 6 noyabr (№203).- S.11.