Teatr tamaşasına
ilk baxışın təəssüratları
Azərbaycan
Respublikasının Prezidenti Yanında Kütləvi
İnformasiya Vasitələrinin İnkişafına Dövlət
Dəstəyi Fondunun maliyyəsi əsasında “525-ci qəzet”in
həyata keçirdiyi “Gənclər arasında mənəvi
və ədəbi dəyərlərin təbliğ
olunması” layihəsi çərçivəsində
bugünlərdə 50 nəfər gəncin Azərbaycan
Dövlət Akademik Milli Dram Teatrında xalq
yazıçısı İlyas Əfəndiyevin “Dəlilər
və ağıllılar” əsərinin tamaşasına
baxışı təşkil olunub. Həmin gənclərdən
bir neçəsinin teatr və tamaşa haqqında təəssüratlarını
oxucularımıza təqdim edirik.
Teatr mənim təsəvvürümdə
həmişə müqəddəs bir yer olub. Səbəbini
özüm də bilmirəm. Bəlkə də ona görə
ki, Azərbaycan teatrı bizlərə Mirzə Fətəli
Axundovun, Üzeyir Hacıbəyovun, Mirzə Cəlilin, Cəfər
Cabbarlının yadigarıdır. Milli teatrın təşəkkülü
ideyası mənim çox sevdiyim bu şəxsiyyətlərin
arzu və əməllərində öz əksini tapıb. Bəlkə
də bu, mənim müasir teatrlardan xəbərsizliyimdən
irəli gəlir. Bugünədək bu mücərrəd təsəvvürü
konkretləşdirmək mənə nəsib
olmamışdı. Nədənsə həyatımda heç
vaxt teatra getmək ehtiyacı duymamışdım...
O gün Rəşad Məcid
bizə – mənə və qrup yoldaşlarımdan bir neçəsinə
teatra getməyi təklif edəndə məlum oldu ki, bu elə
hamının ürəyindən imiş. Ona görə yox
ki, biz tamaşaya baxmaq istəyirdik. Yox, biz teatrın necə
olduğunu əyani şəkildə görmək istəyirdik.
Yəqin ki, bu yazını oxuyanlar bizi qınayarlar. Elə Rəşad
müəllim də biganə qalmadı: “Necə yəni, III
kurs tələbələrisiz, indiyə qədər teatrda
olmamısız?”
...Artıq olmuşuq.
Oktyabrın 17-də İlyas Əfəndiyevin “Dəlilər və
ağıllılar” əsərinin tamaşasına baxandan
sonra BDU-nun Jurnalistika fakültəsinin III kurs tələbələrinin
teatrla bağlı təəssüratları belə oldu:
Cəmilə Əhmədova:
“Təəssüf
doğuran hal olsa da, etiraf edim ki, bu, teatra ilk gəlişimdi. Əlbəttə,
uşaqlıqda Kukla Teatrına getməyimi nəzərə
almasaq. Bu cür ictimai yerlərdə az olmağımın səbəbi
ailəmizdəki mühafizəkarlıqla bağlıdır. Bugünkü
tamaşaya gəldikdə isə, bəlkə də ilk dəfə
olduğu üçün xoşuma gəldi. Yalnız
heç də xoş olmayan açıq səhnələr
vardı ki, gərək burada gəncləri nəzərə
alaydılar. Əsərin ideyası bu gün üçün
bir qədər köhnəlmiş olsa da, ibrətamiz idi”.
Günel Abubəkirova:
“Düzünü deyim
ki, istər ailəmdən, istərsə də dostlarımdan
heç kəsdə teatra getmək həvəsi görməmişəm.
Müasir teatrlar haqqında həmişə tənqid
eşitdiyimdən özümün də marağım
olmayıb. Bu gün baxdığım tamaşa isə
yaxşı təsir bağışladı. Yüksək cəmiyyət
nümayəndələrinin mənəviyyatsızlığı,
var-dövlətin insanlıq hissinə qalib gəlməsi
problemi həmişə aktualdır. Zənnimcə, gənclərin
mənəvi yüksəlişində teatrın böyük
rolu ola bilər, əlbəttə ki, tamaşalara mütəmadi
baxsaq”.
Türkiyəli tələbə Kərim Malak:
“Türkiyədə
teatra çox getsəm də, Azərbaycanda teatra gəlişim
birinci dəfəydi. ”Dəlilər və ağıllılar”
tamaşasına baxdım. Günümüzün aktual problemlərinə
toxunduğu üçün tamaşa mənə çox
maraqlı gəldi. Yüksək mövqelərdə
rüşvətin həlledici rol oynaması bu gün
hamının problemidir. Əsərdən belə bir dərs
çıxardım ki, rüşvətlə bir məqama gəlmək,
insanların hüquqlarını tapdalamaqla sonacan getmək
olmaz. Gəldiyin kimi də gedərsən. Dünya heç kimə
qalmır”.
Aliyə Məmmədova:
“Evdəki
qadağalardan, vaxt azlığından fürsət tapıb
teatra gedə bilməmişəm. Amma etiraf edim ki,
baxdığım tamaşa mənim teatr haqqındakı təsəvvürümü
dəyişdi. Tamaşa zəif işlənmişdi.
Açıq səhnələr, aktyorların nitqindəki
nalayiq sözlər səhnə mədəniyyətinə
uyğun bir hal deyil. Bəlkə də biz yetərincə
zövqlü tamaşaçı deyilik. Amma hər halda
yaxşı ilə pisi seçə bilirik”. Elmin Nuriyev:
“İndi başa düşdüm ki, niyə qədim
romalılar dövlətdən çörəklə
yanaşı teatr da tələb edirmişlər. Teatr insanlara
onların həyat tərzini göstərir, cəmiyyətin
vizual obrazını yaradır. Əgər bu tamaşada dəlilərlə
ağıllıların pul, mənsəb üzündən dəyişik
salındığı müasir cəmiyyətin əsl
simasını görə bildiksə, bu, “Dəlilər və
ağıllılar” tamaşasının uğurudur. Bu gün
teatrların maddi vəziyyətini, imkanların məhdudluğunu
nəzərə alsaq, tamaşada müəyyən
nöqsanların olması təbiidir. Bu bizim həvəsimizi
azaltmamalıdır”.
Nərgiz LİFTİYEVA
525-ci qəzet.- 2009.- 23 oktyabr.- S.6.