Gündə bir kərpic düşər...: 20 yanvar: əvvəl və sonra

   ..."Vətən" kinoteatrının qabağında bir tanışım - Akademiyanın Şərqşünaslıq İnstitutunun əməkdaşı rast gəldi. Görüşüb hal-əhval tutduq. Dedi ki, iş yoldaşları şair Balaş Azəroğlunun həyat yoldaşı Mədinə Gülgün vəfat edib. Cənazə Aktyor evindən götürüləcəkdi. Yazı-pozu adamı kimi özümə mənəvi borc bilib mərhumla vidalaşmağa getdim...

   Aktyor evinin foyesində rastlaşdığım tanışlarla görüşdüm. Bunların əksəriyyəti EA-da və redaksiyalarda çalışan adamlardı. Burada məmurlar da gözə dəyirdi. Hiss etdim ki, nəyisə xısın-xısın müzakirə edirdilər. Yox, deyəsən "müzakirənin" mövzusu mərhum şairə ilə bağlı deyildi... Zaldan foyeyə çıxan ucaboy adamı görəndə hər şeyi, daha doğrusu, ehtiyatlı söhbətin qəhrəmanının kim olduğunu özümçün müəyyənləşdirdim; Heydər Əliyevi görən kimi, ələlxüsus, məmurların çoxu heç nə olmayıbmış kimi və "heç kəsi" görməyiblərmiş kimi kənara çəkildilər; bunlar əsasən "SeKa"nın və 26-lar rayonunun üzdən tanıdığım işçiləri idi... Sanki yanlarından ötüb keçən şəxs kimsə - onların tanımadıqları, yad adam idi. Halbuki onların çoxu, yəqin ki, vaxtilə bu "yad adamla" görüşmək üçün dəridən-qabıqdan çıxıblar. Olsun ki, onların bir çoxu elə H.Əliyevin özünün irəli çəkdiyi adamlardır... Belə baxanda, elə bu meydan mitinqlərində düz deyirlər ki, partnomenklaturadakıların çoxu satqın və qorxaq adamlardır...

   H.Əliyev də, deyəsən, özünü o yerə qoymadı: üzlərini yana çevirənləri görmürmüş kimi qapıya sarı yeridi. Üz-üzə gəldik. Özünü tanımazlığa vurmaq kişilikdən deyildi... Təbii ki, söhbət mənim onu tanımağımdan gedir, onun məni yox; o məni tanımırdı. Biz haradan tanış ola bilərdik ki?..

   Mən yazı-pozu adamıyam, itirməyə bir şeyim yox... İrəli yeriyib salam verdim. Nədənsə, mənə həmişə elə gəlirdi ki, H.Əliyevin əli dəmir kimi möhkəmdir. Amma əl tutub görüşəndə bir qədər təəccübləndim: barmaqları uzun və yumşaq idi. Pianoçu əlini xatırladırdı. O, diqqətlə üzümə baxdı.

   - Salam... Salam... Sən televiziyada işləmirsən ki?

   - Xeyr... Akademiyada işləyirəm.

   - Hansı institutda?

   - Fəlsəfə İnstitutunda...

   - Fəlsəfə və Hüquq İnstitutunda?..

   O, "düzəliş" verərkən qəfildən xatırladım ki, axı mən, həqiqətən, həm də onun ehtimal etdiyi yerdə - TV-də "işləyirəm".

   - Heydər müəllim, düz deyirsiz, mən televiziyada verilişlər də aparıram... "İdrak", "İlğım", "Məzun və iş yeri"...

   - Xeyli işin var ki...

   Bayaqdan üzlərini yana çevirib H.Əliyevi "görməyənlərin" bir çoxu indi yavaş-yavaş onu dövrəyə almağa başladılar. Bu əsnada tənqidçi-publisist X.Q. yaxınlaşıb müdaxilə etməsəydi, yəqin ki, dialoq uzanacaqdı; bu adam təngnəfəs halda irəli yeriyib H.Əliyevlə görüşdü, hal-əhval tutdu. Hiss etdim ki, onların lap köhnədən şəxsi tanışlığı var.

   - Sənin işlərin necə gedir?

   - Yoldaş Əliyev, şəxsi işlərim heç yadıma düşür ki?..

   - Niyə?.. Bəs nədən şikayətlisən?

   - Nədən? Sizə deyim də... Yoldaş Əliyev, bizdə adamlar hələ qalsın bir yana, elə torpağın da başına oyun açırlar...

   H.Əliyev gülümsədi.

   - Kimdir o oyunu açanlar?

   - Kim olacaq ki?.. Ölkənin rəhbərliyi.

   - Hansı rəhbərliyi?

   - İndikiləri deyirəm...

   - Amma mətbuatda bunun əksini yazırsan?

   - Necə yəni?..

   Əliyev ciddiləşdi. Paltosunun yaxasını düymələdi, qəddini düzəldərək bir qədər gərilmiş səslə dedi:

   - Yazırsan ki, köhnə rəhbərliyin vaxtında torpaqlarımız zərərli gübrələrlə zəhərlənib... Bizi haqsız tənqid edirsən. Mən oxuyuram o yazıları. Burdasa ayrı şeylər deyirsən... Evdə sənin mənə bağışladığın kitablar var. Orada mənə yazdığın avtoqraflar da durur. Lazım olsa, o tərifli sözlərini mətbuatda da çap etdirərəm... Yəqin özün bilirsən ki, bir dəfə "Aydınlıq" qəzeti bu cür bir avtoqrafı çap etmişdi...

   Ətrafdakılar gülüşdü... Yaxınlaşanların sayı get-gedə artırdı. Əliyev bir çoxlarının suallarını atüstü cavablandırıb çıxışa doğru irəlilədi, iti addımlarla pillələri endi; sanki harasa tələsirdi.

   Yazıçı S.Ə. mənə yaxınlaşıb az qala pıçıltı ilə dedi: "Odur ey, bayaqdan arxada dayanan o ucaboy oğlan diqqətlə sənə göz qoyurdu, indi də Əliyevin arxasınca düşüb getdi... Deyəsən, o məsələ..." Mən Xəlil Rzasayaq cavab verdim: "Bəlkə "şəngülümlər"dəndir?" S.Ə. məni anladı: "Ola bilər... Cavansan, belə şeylərdə bir az ehtiyatlı ol..."

   ...Misir yazıçısı Naqib Məhfuzun Moskvada çap olunmuş əsərlərini oxudum. Məhfuz Nobel mükafatı almış ilk müsəlman yazıçıdır... Sırf realist sənətkardır. "Oğru və itlər", "Yol" romanlarında klassik rus nasirlərinin təsiri duyulur, əlbəttə, Şərq koloriti də əlavə olunmaqla.

   ...Qarışqa özünü çiçəkdən asıb intihar etdi.



   25.02.91.-27.02.91.



   Mütaliə etdim. İndi çox dəbdə olan rus yazıçısı M.Bulqakovu oxumaqla məşğul oldum. Mosvada çap edilən kitaba yazıçının 3 romanı daxil edilib: "Ağ qvardiya", "Teatral roman" və "Master və Marqarita". Forma və fabula cəhətdən maraqlı olsa da, bu əsərlər məni o qədər də "tərpətmədi". Məncə, Bulqakov öz əsərlərini "ürəklə" yox, "ağılla" yazıb...

   Bədii əsərdə yazıçının filosofluq etməsi məni açmır; fəlsəfə hər bir əsərin mahiyyətində olmalıdır. Yəqin ki, bu cəhətdən təkcə L.Tolstoyu "bağışlamaq" olar, çünki "Hərb və sülh" romanının sonundakı uzun-uzadı fəlsəfi mühakimələrdə, dahi yazıçı ən müxtəlif hadisələrlə bağlı düşüncə və narahatlığını mətnlə kontekstdə verməyə müvəffəq olub.

   ...Sonuncu səhvi ölməyi oldu.



   03.03.91.



   "Xəzər" jurnalının 4-cü nömrəsini oxudum. Bu jurnalı mütəmadi oxuyuram, xoşuma gəlir. Elə orada çalışanların da çoxu dostlarımdır... Mən Aydının təkidli xahişi ilə onun öz tərcüməsində "Kərbəla" romanını (müəllif Bəkir Yıldızdır) oxudum...

   ...Mənim üçün ən maraqlısı bu oldu ki, Ç.Aytmatovun qızı Şirin öz atasının əsərlərini xoşlamır...

..."Xəzər" ötən nömrələrdə Berdyayevdən tərcüməmi də vermişdi və baş redaktor V.Cəbrayılzadənin (indi Bayatlı təxəllüsü ilə çap olunur) o vaxt yazdığı qonorarı - 180 manatı (rublu-F.M.) mən, "Azərnəşr"də təsadüfən rastlaşdığım X.Rzanın Lefortovo həbsxanasından qayıtmağı münasibətilə restoranda xərcləmişdim. (X.Rzanın özünün, habelə, şair M.Ələkbərli və ədəbiyyatşünas T.Məsimovun iştirakı ilə). Vaqif yenə də yazı və tərcümələr istəyir; hər dəfə rast gələndə deyirəm: "Nəzərimdəsən..." Vaxtım isə çox azdır... Dərs demək, qəzet, radio-televiziya...

   ...Nigeriya yazıçısı Amos Tutuolanın povestlərini oxudum. Tutuola əslində böyük yazıçı olmaq iddiasında olmayan və sistemli təhsil görməmiş bir adamdır. İngiliscə yazır. Əsərlərinin əsasını Nigeriya folklorundan gələn fantastik süjetlər təşkil edir. O, bu cəhətdən qismən Aytmatovu və Markesi xatırladır...

   ...Danışmayan natiqə daha çox əl çaldılar.



   18.03.91.-28.03.91.



   ...Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin 9-cu qurultayı oldu. Mən bundan əvvəlki 2 qurultayda da iştirak etmişəm. (7 və 8-ci qurultaylarda; özü də rəsmi nümayəndə kimi yox, mətbuat adamı kimi. İndi isə "azad sənətkar" kimi - öz istəyimlə gəlmişəm).

   ...Anarın məruzəsi müəyyən adamlar arasında mübahisə doğurdu. Amma, məncə, əhatəli, çağdaş ədəbiyyatımızın mənzərəsini kifayət qədər geniş təhlil və təsvir edən məruzə idi...

   ...Qurultayda partiya və hökumət rəhbərliyindən yüksək səviyyəli adamlar gözə dəymirdi...

   ... Əsasən, yaşlı yazıçıların bir çoxu A.Mütəllibovun qurultayda iştirak etməməsindən narazı idilər. Amma tezliklə onların "qırışığı" açıldı - siyasi hakimiyyətin, bilərəkdən və ya bilməməkdən yaratdığı bu aydın duyulan "boşluğu" H.Əliyevin gözlənilməz gəlişi doldurdu; o, bir ay əvvəlkinə nisbətən daha qıvraq görünürdü. Əynində göyümsov, təzə dəbdə tikilmiş kostyum vardı; onu X.Rza ilə R.Zəka müşayiət edirdi. R.Zəka Filarmoniyanın foyesinə daxil oln kimi ucadan səsləndi: "Əfəndilər, bugünkü toplantımızda sayın Heydər bəy də var..." Şair İ.Tapdıq irəli yeriyib H.Əliyevlə (lap köhnə tanışlar kimi) görüşdü və yanındakı qələm adamlarını bir-bir ona təqdim etdi: "Heydər müəllim, bax, bu, şair Rübaildir, Gəncədə yaşayır, "asxidə" müəllimdir. Bu, Ramiq Nağıyevdir, Ramiq Muxtar imzası ilə yazır, Muxtar atasının adıdır, naxçıvanlıdır, olsun ki, tanıyırsınız... Bu cavan oğlan Firuz Mustafayevdir - həm elmlə məşğul olur, həm də nəsrlə... Bax, o tərəfdəkiləri yəqin ki, tanıyarsız: Şamo Arif böyük sənətkarımız Süleyman Rəhimovun oğludu, onun yanındakı şair Musa Ələkbərli və nasir xanım İntizardı... Odur, o yandakı da Oqtay Salamzadə...

   Qurultay o qədər də "dinc" keçmədi. Bir neçə əsəbi, coşqun, iddialı, kəskin çıxışlar da oldu. Dövrün spesifik ab-havası hər yerdə olduğu kimi burada da aydın hiss olunurdu...

   ...Qurultaydan sonra katiblər seçilib: Anarla birlikdə 14 nəfər. Deyilənə görə, çoxu "elə-belə" seçilib - yəni İttifaqdan maaş-zad almayacaqlar... "Maaşlı katiblər", deyəsən, təkcə V.Əziz və Ç.Abdullayevdir...

   Bəziləri, necə deyərlər, "müxalifyönlüdür"; məsələn, Y.Səmədoğlu, V.Cəbrayılzadə, M.İsmayıl, S.Rüstəmxanlı, A.Məmmədov... Onlardan başqa M.Vəkilov, C.Novruz, F.Qoca, M.İbrahimbəyov, A.Məsud da katibdir. İnsafanə, yeni heyətdəkilər, əsasən, demokratik ruhlu adamlardır...

   Narazı qalanlar da oldu. Ərkim çatan bəzi narazı qələmdaşlarıma zarafatla deyirəm ki, gələn dəfə katib ştatlarının sayı 5 dəfə artacaq; belə ki, hamınızın katib olmaq şansınız var.

   ...Səhnəni tərk edəndən sonra aktyorluq məharəti üzə çıxdı.



   20.04.91.-22.04.91.



   Türkiyə. İğdır. Bakıdan gələn turist dəstəsinin başçısı mənəm. Qrup rəssam və musiqiçilərdən ibarətdir. Rəssamların əksəriyyəti sakit, mədəni, musiqiçilərinsə çoxu davakar və söyüşkən... İbrahim Bozyel, İsmayıl Araz, Hüseyn Kəsəmən, Aydın Dəniz və başqa dostlar bizə daim diqqət yetirir, qayğımıza qalırlar.

   ...Bu yerlərdə B.Vahabzadə, Z.Xanlarova və X.Rza xüsusilə məşhurdur, onların yaradıcılığına az qala hər kəs bələddir. İ.Bozyel kimdənsə eşitdiyi xəbəri bizə də çatdırır: "Ünlü yazar Anar da Türkiyədə".

   ...Burada Nazim Hikməti heç sevməzlər. Lakin buna baxmayaraq mən tez-tez onun yaradıcılığından sitatlar gətirir, şeirlərindən əzbər deyir, tərcümeyi-halından fraqmentlər danışıram.

   Mən belə anladım ki, məşhur yazıçı Əziz Nesinin adı da "qara siyahıdadır". Solçu olduğu üçün çoxları onu qəbul etmir, sovet ideologiyasının köləsi sanır.

   ...İ.Bozyel Ali Sovetin deputatı, ədəbiyyatşünas Aydın Məmmədov və Dilarə Əliyevanın qəzaya düşüb həlak olduğunu dedi. Kimsə bunu ona Bakıdan zəng vurub deyib. Mən bu xəbərdən çox sarsıldım; onların hər ikisi xalq üçün gərəkli adam idi. Dilarə ilə tanış, Aydınla dost idim. Aydınla yarım ay qabaq görüşüb söhbətləşmişdik. Nəsə ürəyindən şikayət edirdi; amma ürəkdən yox, ayrı səbəbdən - maşın qəzasından öldü.

   ...Qəribədir, Türkiyədə televizorla dünyanın çox ölkələrinə baxmaq olur. Axşam A.Dənizin evində çay içə-içə Moskvanın "Vremya" ("Zaman") proqramına baxdıq.

   Burada dükan-bazarlar ərzaqla, pal-paltarla doludur. Bu bolluğa baxarkən tez-tez Bakının bomboş mağazalarını xatırlayıram.

   ...Doğru danışdığı üçün öz müsahibindən üzr istədi.



   11.05.91.



   Həsənlə, Tofiqlə (Xəlilovla), Nüsrətlə (Kəsəmənli - F.M.) "azi"nin həyətində yerləşən ofisdə görüşdüm. Nüsrət zarafatla Türkiyədən nə gətirdiyimi soruşdu, mən ona özümçün aldığım "Marlboro" siqaretindən bir neçə qutu verdim.

   Türkiyə təəssüratlarımı yazıb şair İ.Sadığa verdim; söz verdi ki, bu yaxınlarda "Fəryad" qəzetində çap etdirəcək.

   ...Alber Kamyunun Moskvada çap olunmuş əsərlərini aldım. Kamyu mənim bəyəndiyim yazıçıdır. O, öz obrazlarının həyatına kənardan yox, "içəridən", özü də lap qaranlıqdan baxmağı xoşlayır və buna müvəffəq olur. O, məncə bir qədər Dostoyevskiyə bənzəyir.

   ...Tarix yaraları sağaldır, amma ölüləri diriltmir.



   06.06.91.



   Bu gün adı Ermənistanda və... eləcə də Azərbaycanda çox məşhur olan bir adam var: Arno Mkrtçyan. İndi Azərbaycandakı həbsxanalardan birində saxlanan, hazırda hay-küylü məhkəməsi gedən, məşhur jurnalist Salatın Əsgərovanın qatili kimi ittiham olunan Arno Mkrtçyan vaxtilə mənimlə birgə əsgəri xidmətdə olub. Qəzetlərdə çalışan bir çox jurnalist dostlarım indi çox məşhur olan bu qatilin portretinə əlavə cizgilər yazmağımı xahiş edirlər...

   ...Jurnalist Salatın Əsgərovanı indi respublikamızda tanımayan adam çətin tapılar. Amma çox-çox təəssüflər olsun ki, bu tanışlıq əsasən onun ölümündən sonra baş verdi. Daha doğrusu, sağlığında onu təkcə "Molodyoj Azerbaydjana" qəzetinin oxucuları və 5-10 nəfər yaxın adamı tanıyırdısa, artıq bu gün "Salatın" sözünün özü qorxmazlıq simvolunu çevrilib. Mən Salatının onunla lap yaxın ünsiyyətdə olan həmkarlarından deyiləm. Vaxtilə əməkdaşlıq etdiyim "Azərbaycan gəncləri" qəzeti redaksiyasına yolum düşəndə həmin qəzetlə eyni mərtəbədə yerləşən digər bir mətbuat orqanının - "Molodyojka"nın tanış jurnalistlərilə də hal-əhval tuturam. Arabir beton pillələrin qovşağında, liftdə, dəhlizdə rastlaşdığım Salatınla da salamlaşar, ötəri də olsa, əhvalını soruşardım. Uşaq kimi qəribə gülüşü, boğuq səslə danışmağı vardı. Mənim Salatınla olan bu cür qısa, ötəri salam-kəlam və yazılarından yadda qalan bəzi kiçik epizodlar istisna olunmaqla, onun barəsində indi geniş söhbət açmaq və ya xatirə yazmaq üçün elə bir əsasım yoxdur.

   Dediyim odur ki, mənim söhbətim Salatın haqqında deyil, lakin həm də Salatın haqqındadır. Daha doğrusu, Salatının qatili haqqında. Doğrudan da qəribə təsadüfləri olur bu dünyanın...

   Salatını ötəri tanısam da, onun qatilini nisbətən daha yaxşı tanıyıram. Arno Mkrtçyan vaxtilə mənimlə eyni polkun eyni rotasında, lap elə eyni vzvodunda əsgəri xidmətdə olub. Uzaq Şərqin qvardiya tank polklarının birində bütöv bir rota yalnız ali təhsilli əsgərlərdən ibarət idi. Hərəmiz bir respublikadan, bir vilayətdən gəlmişdik. Rotada rus da vardı, moldavan da, latış da, gürcü də... Bizimlə üç erməni də xidmət edirdi: hər üçü Azərbaycandan, Dağlıq Qarabağdan idi. Üçü də ən çox azərbaycanlı uşaqlarla oturub-dururdu: Robert Bağıryan, Arno Mkrtçyan və Rafael Allahverdiyan idi. Hər üçü ixtisasca pedaqoq idi. Robert tarixçi, Arno fizik, Rafael riyaziyyatçı...

   Erməni əsgərləri arasında ən hiyləgəri R.Bağıryan idi. Rus dilini təmiz bilir, komandirlərin ürəyinə yol tapırdı. İşdən, təlimdən boyun qaçırmağın da çəmini tapmışdı: tez-tez özünü xəstəliyə vurub hospitala, sanitariya hissəsinə gedir, günlərlə müalicə olunurdu. Aravuran, yalançı, hay-küyçü, yaltaq bir adamdı. Xarakterik erməni xisləti vardı. Bu cəhətlərə görə Rafael də ondan geri qalmırdı.

   Abovyan adına Yerevan Pedinstitutunun məzunu, əslən Dağlıq Qarabağdan olan fizika müəllimi Arno Mkrtçyan həmin "erməni dəstəsinin" ən fağır, ən üzüyola üzvü idi. Arabir xəlvətə salıb R.Bağıryan ona "dərs" verər, öz hiylə və məkr praktikasından müəyyən şeyləri öyrədərdi. Rotadakı azərbaycanlı əsgərlərin onlara göz qoyduğunu hiss edən A.Mkrtçyan öz-özünə xoflanıb dostunun sirrini açardı. "Ara, buna baxın, bu Bağıryanı deyirəm, görün mənə nə öyrədir? Deyir ki, azərbaycanlılara çox bel bağlama. Deyirəm niyə, onlar bizə dostdur..."

   Arno azdanışan bir adamdı. Zarafatla deyərdik ki, familiyasında səsli (sait) hərf olmadığına görə (Mkrtç) özünün də səsi çıxmır.

   Bəlkə də onun ürəyində elə o vaxtdan və ya ondan da əvvəl - lap uşaqlıqdan Azərbaycana və azərbaycanlılara qarşı nifrət toxumu göyərməyə başlayıbmış. Deyə bilmərəm. Amma bir epizodu xatırlatmaq istəyirəm. Bizi tez-tez təlimə aparır, avtomatdan duran və qaçan hədəflərə atəş açdırırdılar. Arno Mkrtçyanın atəşi hər dəfə boşa çıxırdı. O, avtomatla davranmağı, silah tutmağı bacarmırdı.

   ...Aradan keçən illər ərzində A.Mkrtçyan özünün bütün "səhvləri"ni düzəldib. Mərkəzi və respublika televiziyası ilə göstərilən süjetlərdə yenidən "görüşdüyüm" keçmiş tankçı, fizika müəllimi sən demə, bu illər ərzində öz "biliyini" xeyli təkmilləşdirmiş, nəinki silahdan hədəfə atəş açmağı öyrənmiş, hətta insan ovuna çıxmağa başlamışdı. Bağıryan kimi "müəllimlərin" əməyi puç olmamış, Mkrtçyan kimiləri qatı millətçilik mikrobu ilə yoluxmuşdu.

   .. Gözümün önündə əliqələmli zərif, istedadlı jurnalist qız və vaxtilə əli silaha yatmayan, lakin müəyyən vaxtdan sonra öz həyatını silahsız təsəvvür etməyən cani - qorxunc qatil canlanır. Mən ekrandan baxan tanış sifətdən cinayətkarlığın anatomiyasını oxudum. Bir daha əmin oldum ki, ağır xroniki-patoloji xəstəliyə mübtəla olmuş xalqın müalicəsi asanlıqla başa gəlməyəcək...

   Və bir daha əmin oldum ki, yer üzündə heç bir cinayət cəzasız qalmır.

   Bu gün A.Mkrtçyanın məhkəməsi gedir. Erməni mətbuatı onu milli qəhrəman kimi qələmə verməyə çalışır. Əslində isə o, cinayətkardır...

   ..."Mir filosofii"ni nəzərdən keçirdim...

   Qəbiristanlıqda elan: "Xoş gəlmişsiniz!"



   13.12.91.



   ...Yeni il yaxınlaşsa da, adamları sevindirəcək bir şey yox...

   ...Bulqakovun "İt ürəyi" povestini "Azərbaycan" jurnalında oxudum. Tərcüməçi mənim köhnə dostum R.Duyğundur. Uğurlu tərcümədir... Amma Bulqakov soyuqdur, bütün maraqlı improvizə və fantaziyasına baxmayaraq...

   ...E.Baxış "Səs" qəzetinin 1-ci səhifəsində Qorbaçov və Əliyevin kollaj-montaj olunmuş şəklini verib: Qorbaçov başını aşağı əyib, Əliyev gözündə eynək qəzet oxuyur. Şəklin altında bir "beyt" yazı:

   Bilmək olmaz bu dünyanın işini,

   Kiminin əvvəli, kiminin sonu...

   ..."Fəlsəfi fikir tarixindən yarpaqlar" başlığı altında silsilə yazılar üzərində işləyirəm. Artıq 10-a yaxın məqaləm mətbuatda çap olunub.

   "İstoriya antiçnosti"ni oxuyuram.

   ...Artıq get-gedə tirajı, dövriyyəsi və həcmi öləziyən "Azərbaycan Gəncləri" qəzetindəki rubrikama ("Həftənin mozaikası") hələ də yazmaqdayam...

   ...Günəbaxan - bitki aləminin yaltağı.

(Ardı var)

Firuz Mustafa

525-ci qəzet.- 2009.- 9 yanvar.- S.4.