İGİDLİK DƏRSİ... ŞƏHİDLİK ZİRVƏSİ...

Azərbaycanın Milli Qəhrəmanları Çingiz Mustafayev, Mübariz İbrahimov... və bütün Vətən şəhidlərinin xatirəsinə...

"Vətəni sevmək imandandır." Həzrəti Məhəmməd Peyğəmbər

Mən ÇİNGİZ MUSTAFAYEVİ, MÜBARİZ İBRAHİMOVU bir dəfə də olsun görməmişəm. Və heç vaxt da görməyəcəyəm. Amma ONLARI tanıyıram! Və ömrümün sonuna qədər də unutmayacağam!..

ONLAR QƏHRƏMANDIR! Amma filmlərdə gördüyümüz, yaxud haqqında kitablarda oxuduğumuz o uzaq illərdəki müharibələrin qəhrəmanlarından deyil. Bizim dövrümüzə təsadüf edən və ölkəmizin zorla cəlb edildiyi bir savaşda - buna VƏTƏN SAVAŞI deyərlər - Azərbaycanın müstəqilliyi, ərazi bütövlüyü uğrunda döyüşə atılan igidlərdir! ONLARIN adının qarşısında çox şərəfli və hər kəsin qazana bilməyəcəyi bir təqdimat da var: AZƏRBYCANIN MILLI QƏHRƏMANI...

Çingiz və Mübariz mənim üçün fərqli qəhrəmanlardır! Onlar Azərbaycanın ən yeni tarixinin QƏHRƏMANLARI sırasındadır. Bizim üçün onların qəhrəmanlıq göstərdiyi "meydan" və zaman çox uzaqda deyil...

...Qarabağ mənim əcdadlarımın, ulu babalarımın yurdudur. Çingiz Mustafayev Qarabağda doğulmayıb. Bakıda anadan olub, Bakıda yaşayıb. Birinci Qarabağ müharibəsi başlayanda paytaxtdakı ev-eşiyini, iş-gücünü qoyub könüllü cəbhəyə yollanıb, ən qaynar nöqtələrə üz tutub. Belə deyək, rahat həyatına "əlvida" deyərək özünü od-alovun, ən gərgin döyüşlərin cənginə atıb, həm də bilə-bilə ki, getdiyi bu yolda ölüm onu hər an yaxalaya bilər. Bu, sözün əsl mənasında, VƏTƏN SEVGİSİ idi! O, Vətənin ən çətin günündə meydana atılıb...

...Xocalı. Bu sözü eşidən kimi göz önünə müharibə, məhv edilmiş şəhər, amansızlıqla qətlə yetirilmiş insanlar gəlir. Göz önünə, həm də Çingiz Mustafayev gəlir. O, əlindəki kamerası ilə ilk dəfə Xocalı qətliamının ən dəhşətli, ən ağrılı görüntülərini çəkib, zaman-zaman tarix qarşısında heç nə ilə gizlədilə bilməyən bir cinayəti, yerə-göyə sığmayan bir xəyanəti, qanlı bir müsibəti hönkürə-hönkürə, göz yaşının dumanında lentin yaddaşına köçürüb, erməni vəhşiliyini, erməni qaniçənliyini bütün dünyaya sübut edib, Vətəninə göz dikən qəddar, hiyləgər düşməni ifşa edib, Ermənistanı xar edib. Budur VƏTƏNPƏRVƏRLİK. Sözdə yox, əməldə...

Yeri gəlmişkən... Xocalı soyqırımı vaxtı biz ailəliklə Ağdamda olmuşuq. Mən uşaq olmuşam - bir yaş yarımlıq. Bu yaşda uşağın həmin hadisələri xatırlaması inandırıcı olmaz. Heç mən də xatırlamıram. Qardaşım isə Xocalı faciəsindən 5 gün sonra anadan olub...

Böyüyəndən sonra valideynlərimdən eşitdim, müəllimlərimdən öyrəndim, kitablarda oxudum, filmlərdə, Çingizin çəkdiyi kadrlarda gördüm Xocalı dəhşətlərini...

Orta məktəbdə oxuyanda hər il fevral ayının 26-da "Xocalı dərsi" keçərdik. Şeirlər söyləyər, səhnəciklər göstərərdik. İndiki kimi yadımdadır, uşaq olsaq da, bu səhnəcikləri oynamaq çox çətin idi. Özümüzü ağlamaqdan güclə saxlayardıq...

Beşinci sinifdə oxuyanda Xocalı haqqında inşa da yazmışdım. İndiki kimi yadımdadır, həmin yazı. Belə bir fikir vardı orada: "Mən Anamı, Atamı, qardaşımı çox sevirəm... Düşünəcəksiniz ki, bunun Xocalıya nə dəxli var? Yox... Xocalı haqqında oxuduqlarımdan, bildiklərimdən məni ən çox ağrıdan, qorxudan bir hadisədir. Xocalıda 8 ailənin bütün üzvlərini öldürüb ermənilər. Bu ailələrdən heç kim qalmayıb... Mən ataları, anaları, qardaş-bacıları öldürən ermənilərə nifrət edirəm..."

İndi bunları xatırlamaq belə adamı üşüdür. Amma bunu yada salmaqda məqsədim var. Çingiz ona görə QƏHRƏMANDIR ki, həyatını təhlükəyə ataraq bütün bunları olduğu kimi lentə alıb, ermənilərin Xocalıda kökünü kəsdikləri həmin o səkkiz ailənin, Yer üzündən sildikləri bütöv bir nəslin eşidilməyən harayını aləmə "yayıb"...

Çingiz Laçını tərk edən döyüşçüləri geri qaytarıb, onları Vətənin müdafiəsinə haraylayıb, hər kəsi özü ilə döyüşlərə aparmaq istəyib, "Mən də sizinlə qalıram" deyib, təki murdar düşmənin ayağı Laçına, Şuşaya... dəyməsin...

...ANS kanalında bu kadrı tez-tez göstərirlər. Hər dəfə bu kadrlara baxanda insanın qanı coşur. Fikrimcə, tək bu epizoda baxıb silaha sarılmaq olar!... Laçının göz görə-görə getdiyini görən, bunu əngəlləmək istəyən Çingiz haray çəkir, yaralı qartal kimi çırpınır, var gücü ilə qışqırır, təki nahaqdan təşvişə düşərək Laçını tərk etmək istəyən əsgərləri geri qaytarsın! Qarabağ dərdini əyninə geyinmiş Çingiz hətta onları söyür... Həmişə bu epizoda həm qürur, həm göz yaşı ilə baxır, yumruqlarımı düyünləyib düşünürəm: "Mən mütləq Qarabağa gedənlərin ön cərgəsində olacağam..." Və inanıram ki, həmin gün uzaqda deyil...

***

...O günün uzaqda olmadığını Çingiz Mustafayevin 50 illik yubileyi ərəfəsində Azərbaycanın bir MUBARİZ oğlu da sübut etdi. Cəsurluğu ilə öz millətinin, xalqının əzəmətini bir daha dünyaya nümayiş etdirdi. Ermənilərə mesaj göndərdi: bu xalqın, bu millətin hər bir övladı istənilən anda irəli atılmağa, düşməni enməyə qadirdir! Azərbaycan oğulları bir çağırışa bənddir!.. Bir Vətən təəssübkeşinin "Ən böyük sevgi Vətən sevgisidir, bu məhəbbət fövqəladə vəziyyətlərdə, ölüm-dirim çağlarında daha qabarıq aşkara çıxır" fikrini indi bütün Azərbaycanın iftixarı olan 22 yaşlı MÜBARİZ AĞAKƏRİM OĞLU İBRAHİMOV həqiqətə, gerçəyə çevirdi.

Mübariz Qarabağ müharibəsi təzə-təzə başlayanda anadan olub - 1988-ci ildə. Qarabağdan xeyli uzaqda - Bİləsuvarda. Daxili Qoşunların Xüsusi Təyinatlı bölüyündə hərbi xidmət keçib, çavuş rütbəsi alıb. 2009-cu ilin avqustunda öz arzusu ilə yenidən hərbiyə qayıdıb. Etiraf edək, o, yenidən cəbhə bölgəsinə qayıtmaya bilərdi, hərbi xidmətini başa vurmuşdu, axı! Elə isə onu yenidən ən qaynar cəbhə bölgəsinə qaytaran nə idi? Əlbəttə, vətənpərvərliyi. Vətənində at oynatmaq istəyən ermənilərə keçmək istədiyi İGİDLİK DƏRSİ! Bu məqsədi valideynlərinə yazdığı məktubda şox aydın görünür: "VƏTƏNİN DAR GÜNÜNDƏ ARTIQ ÜRƏYİM DÖZMÜR..."

2010-cu il iyunun 18-dən 19-na keçən gecə Tərtərin Çaylı istiqamətində Ermənistan silahlı qüvvələrinin növbəti hücumu zamanı artıq "ürəyi dözmür" Mübarizin, ermənilərə ibrət dərsi vermək vaxtının çatdığını anlayır, bütün vücudu və ruhu ilə irəli atılır, təkbaşına mərdliklə vuruşur, bir neçə erməni əsgərini məhv edir, "Vətən sağ olsun!" deyə özü də şəhid olur. Ən böyük arzusu olan ŞƏHİDLİK ZİRVƏSİNƏ ucalır...

Mübarizin valideynlərinə yazdığı son məktubunu təkrar-təkrar oxudum. "...Canım Atam və Anam. Məndən sarı darıxmayın. İnşallah, cənnətdə görüşəcəyik. Mənim üçün bol-bol dua edin. Vətənin dar günündə artıq ürəyim dözmür. Allaha xatir bunu etməliyəm. Ən azından ürəyim sərinlik tapar. Şəhid olandək bu şərəfsizlərin üzərinə gedəcəyəm. Şəhid olsam, ağlamayın. Əksinə, sevinin ki, o mərtəbəyə yüksəldim. ...Allah böyükdür, Vətən sağ olsun! Haqqınızı halal edin. Oğlunuz Mübariz." Məncə, bu məktubun özü elə bizim hər birimiz üçün İGİDLİK DƏRSİDİR...

Bugünədək heç kim onu tanımırdı. Ölümü ilə ölümsüzlüyə ucalan MÜBARİZ Azərbaycan üçün yenidən doğuldu. İndi o, tək bir Ata-Ananın, bir elin, bir obanın yox, bütöv Azərbaycanın oğludur! İyulun 22-də Dövlət başçımız İlham Əliyevin Mübariz İbrahimova Azərbaycanın Milli Qəhrəmanı adı verilməsi barədə Sərəncam imzalaması bunu bir daha təsdiq etdi. Bu qərar dövlətimizin tək Mübarizə yox, bütün Vətən şəhidlərinə ehtiramını ortaya qoydu. Bu qərar Prezidentin, həm də bu QƏHRƏMANLARI yetirən torpağa, valideynlərə hörmətini təsdiqlədi. Bu qərar dünyanın ən ağır dərdi ilə üz-üzə qalan bir Ananın yarasına məlhəm oldu, alışan ürəyinə su səpdi. Bu qərar bir də onu göstərdi ki, bu Vətən bu Vətəni sevənləri, qoruyanları heç vaxt unutmur...

Mən televizorda Mübarizin valideynlərini görəndə sinəsi oğul dağı ilə bu dünyadan köçmüş Xanım nənəmi, Həmdəm babamı xatırladım. İgid oğul itirən Ata-Anaların üzüntüsünü yaxşı başa düşürəm. Amma Vətən yolunda ölümüylə ailəsinə başucalığı gətirib, onlara bu torpaqda məğrur yaşamağa haqq qazandıran oğullar da çox deyil...

Bütün MÜBARİZLƏRİN analarına səslənirəm: Başınızı uca tutun! Əgər sizin övladlarınız dünyaya İGİDLİK DƏRSİ keçiblərsə, bununla ancaq öyünün!...

MÜBARİZ yolu qəhrəmanlıq yoludur, MÜBARIZƏ yoludur. Nə qədər ki, elan olunmamış Azərbaycan-Ermənistan müharibəsi bitməyib, Qarabağ düyünümüz açılmayıb, nə qədər ki, dədə-baba ocaqlarımıza aparan yollar üzümüzə bağlıdır, nə qədər ki, Şuşa, Laçın nisgilimiz, qübarımız bizimlədir, MÜBARIZ YOLU davam edəcək, bu yoldan çox igidlər keçəcək...

***

...İyunun 19-da şəhid olan Mübarizin cəsədi hələ də ermənilərdədir. Onlar igid əsgərimizin cəsədini qaytarmaq istəmir, "Bizdə yoxdur" deyə... İnsanlığa sığmayan daha bir erməni vəhşiliyi! Avqustun 2-də isə mənfur ermənilər Mübariz İbrahimovun cəsədinin fotolarını İnternetdə yaymaqla öz riyakarlıqlarını bir daha nümayiş etdirdilər...

Düşmən bununla bizə göz dağı verdiyini düşünürsə, yanılır. Əksinə, bu, qanımızı coşdurdu, qisas hissimizi daha da alovlandırdı, intiqamımızı bir az da yaxınlaşdırdı. Mən o şəkildə də qəhrəman Mübarizlə fəxr etdim! Düşmən onun cansız vücudundan belə qorxur! Belə olmasaydı, əllərini bağlamazdı!..

Çingizin çəkdiyi kadrlara baxanda keçirdiyim hisslər bir daha qəlbimi bürüdü, Viktor Hüqonun bir fikrini xatırladım: "Əgər sürgündə on fransız qalsa, mən də onların arasında olacağam. Əgər ikisi qalsa, mən də onların biri olacağam, əgər biri qalsa, o bir nəfər də mən olacağam..."

Bir də, qoy ermənilər Mübarizin cəsədini verməməklə öyünməsinlər, buna sevinməsinlər. Çünki MÜBARİZ öz torpağındadır, öz Vətənindədir! Mübarizin cəsədi Vətən torpağına qovuşacaq, vücudu bir ovuc Vətən torpağına dönəcək, ruhu Vətən göylərində pərvaz edəcək! Biz MÜBARİZİ qəlbimizdə dəfn etmişik! Siz isə bizim torpaqlarımızda müvəqqətisiniz. Bu yerlərin dünəni də bizim olub, sabahı da bizim olacaq. Bu torpaqdan qovulacağınız günə çox az qalıb! Bizim Qarabağa gəlişimizlə xar olacaqsınız! İndi oğullu-qızlı hər birimizin içində bir MÜBARİZ var. Bu MÜBARİZLƏRİN çəkici bir zindana vurub irəli atılacağı gün gəlir! Bu günə hazır olun! Qisas qiyamətə qalmaz! Tarixi hər birimiz üçün şərəfli, qürur duyulası tarixə çevirən Azərbaycan övladlarının ruhuna rahatlıq bəxş edəcəyimiz gün çox yaxındadır!..

P.S. 29 avqust Çingizin doğum günüdür. 50 yaşı tamam olur. Eşidəndə ki, ANS onun 50 illik yubileyini 50 gün qeyd edəcək, çox kövrəldim və qürurlandım. Çingiz 32, Mübariz 22 yaşında şəhid olub... Qəhrəmanlar ölmür... Əksinə, onların doğum və ölüm günləri "qəhrəmanlıq və cəsarətə çağırış günü"nə çevrilir...

Sitarə Cabbarlı

Ədalət.- 2010.- 6 avqust.- S. 3.