Söz...Söz!
Söz dənizi kül
eləyər,
Anadan köz
doğularsa!
Söz məqamın
sahibidir,
Çox deyil, az
doğularsa.
Söz susdurar, söz
kiridər,
Göy tərpədər,
dağ yeridər,
Söz damcı-damcı
əridər,
Ədalət buz
doğularsa!
Söz nədir?
Allahın səsi...
Söz nədir? Söz
möcüzəsi!
Olar Tanrı qiyafəsi,
Söz əgər
düz doğularsa!
İlk sözü
dünya tanıdı,
Söz dünyanın
öz donudu,
Bütün
dünyanın sonudu,
Allahdan SÖZ
doğularsa!...
Xoşuma gəlmədi
Bu dünyanın
gözlərini,
Ovun, xoşuma gəlmədi.
Məni öz içimdən
çölə,
Qovun, xoşuma gəlmədi.
Bu sınmış qəlbə
qəsd nədi?
Doğulan gündən
xəstədi,
Uşaq oyuncaq istədi,
Cibim xoşuma gəlmədi.
Köçdüm
özümdən özümə,
Sözüm
çatmadı sözümə,
Küçəni təpdim
gözümə,
Evim xoşuma gəlmədi...
Kamilliyə salam
Məndən sənə
bir yol gedir,
Bu yolu gözlərim
çəkib.
Sən bu yolun nə əvvəlindəsən,
nə sonundasan.
Bu yol bəzəksiz-düzəksiz
Elə kələ-kötürlüdü.
Bu yoldan asılmadım,
Bu yolda
qısılmadım
Bu yol içimdən
keçdi,
Bu yol çölümdən
keçdi.
Əlimdən keçdi
bu yol,
Dilimdən keçdi bu
yol –
Yenə də
basılmadım!
Hər gün
özümdən özgə
Bu yolla gedən
olmadı,
Bu yolla gələn
olmadı.
Bu yol elə özüm
kimi
Narahat, çətin
oldu.
Sığınıb
yetimliyimə
Özüm kimi yetim
oldu.
Bu yolun ağ yeri yox,
Bu yolun bircə barmaq
Salamat, sağ yeri yox...
Bu yolda bir ölü
yox,
Bu yolda bir diri yox...
Bu yol sevgimin
tayıdı
Elə özüməm
bu yol!
Balam kimi balamdı,
Bu yol ömrüm uzunu
Qovuşa bilmədiyim,
Kamilliyə Salamdı!!!
Boşluq
Kim dedi ki, dünya
boşdu, fanidi?!
Dünyanın
boşluğu yoxdu.
Bu söz sahibinin boş
ömrü kimi,
Vücudu da bom-boşdu,
bir anlıqdı, anidi.
"Dünya boşdu,
fanidi" –
Bu havanı oynayan kim,
çalan kimdi?!
Bu boşluqda, fanilikdə
Söz qeydinə, öz
qeydinə
qalan kimdi?!
Dünyanın
varlığını, boşluğunu,
Zəhərsiz əqrəb
kimi çalan kimdi?
Köhnə qızı
köhnə,
nimdaş oğlu
nimdaş...
Bu boşluqda, fanilikdə
Bu sözləri satan
kimdi,
alan kimdi?
Sata-sata,
ala-ala qocalan kimdi?
50 yaş sənindi,
50 milyon da
dünyanın
Kimdi boş?
Doğru kimdi, yalan kimdi?
Özün boyda toz kimisən,
Doğulandan
üfürülmüsən
bu boşluğa.
Tanrı boşluğu
sevməz,
Dünyanın
boşluğu yoxdur!
Səs
İçimin səsinə
düşürəm gecə...
Nə istəyir gecə
məndən?
Bu içimin səsidir
–
Məni yuxudan oyadır
ki,
Bu dünyanın təsadüfən
Öz yolunu azmış
dərdi,
Özü kimi dəli dərddən
usanmış,
beşmiş dərdi
keçə məndən...
Nə deyir bu səs mənə?
Məni uşaqtək
aldadır,
Bir udum ümid
üçün
Mənə layla
çalan səs.
Gecələri
doğulub,
Səhəri qocalan səs!
Gündüz
milyon-milyonam,
Gecələr təklənirəm.
Bu içimin səsidir
–
Mən gecə yüklənirəm!
Tanrı yuxusu
Bu Tanrının
barmaqlarıydı,
Dolanmışdı
qollarıma dün gecə...
Bir qırmızı
yuxunu
boğurdu bu barmaqlar,
Bir qırmızı
yuxudan
doğurdu bu barmaqlar.
Ruhumu üzdü yerdən
ömrü boyu
qoxlamadığım bir qoxu,
Bu Tanrının
qoxusuydu...
Baş aşağı,
göz yumulu mən Tanrını
ovuc-ovuc, barmaq-barmaq
yoxladım.
Baş aşağı,
göz yumulu
atılaraq bu qoxuya
Mən Tanrını
qoxladım.
Bu Tanrının
qoxusuydu-
Bu elə Tanrı
yuxusuydu !
Xəyal...və xəyal
Xəyalın yenə də
xəyalımdadı,
Ən əziz, sevimli
qonaqsan yenə.
Nə qədər
içimdə, qəlbimdəsənsə,
O qədər uzaqsan,
uzaqsan mənə.
Bülbülün nəğməsi
laləzar bağın,
Ən gözəl, ən
zərif gülündə qaldı.
Mənim də
ömrümün gənclik havası,
Saçlarında
qaldı, telində qaldı.
Sənin xəyalını
xəyallarımdan,
Çıxarıb
biryolluq atmaq da olmur.
Xəyalın parlayan dan
ulduzudur,
Min il yol gedəsən,
çatmaq da olmur.
Mənim bu xəyaldan umacağım var,
Bir anlıq olsa da, qoy mənim
olsun.
Başımı aldatmaz daha nağıllar,
Günəş sənin
olsun, Ay sənin olsun!
Xoşdu xəyalların
xəyal baxışı,
Xəyalın qoy
baxsın baxa bildikcə.
Xəyalın qoy olsun xəyal
yağışı,
Axsın xəyalıma
axa bildikcə.
Amandır, qoy belə, qoy
belə qalsın,
Bu sirli, sehirli sual dünyamız.
İnan ki, görüşsək bu saat, bu an,
Dağılar,
uçular xəyal dünyamız.
Xəyalın yenə də
xəyalımdadı,
Ən əziz, sevimli
qonaqsan yenə.
Nə qədər
içimdə, qəlbimdəsənsə,
O qədər uzaqsan,
uzaqsan mənə.
Gündüz SEVİNDİK
Ədalət.- 2010.- 7 avqust.- S. 11.