Şairin ümidinin adına küçə

Ağacəfər Həsənlinin yeni kitabı çapdan çıxıb

Poeziyamızda imzasını imzalar içinə yazmağı çoxdan bacaran Ağacəfər Həsənli oxucularını intizarda saxlamağı xoşlamır. Çünki istedadlı şairin onlara deməyə həmişə təzə sözü var. Sözü, fikri hər vaxt təzə olan şairin növbəti kitabı işıq üzü görüb. Deməli oxucuları, şairdən yeni söz eşitməyə adət etmiş insanları maraqlı anlar gözləyir. Ağacəfər Həsənli əslində elə hamımıza yeni ünvan göstərir- "Ümidimin adına küçə"

Başqa küçələrdən fərqlidir;

əvvəli bilinmir,

axırı yoxdur.

Enlidir, hamardır, asfaltdır, dikdir,

yoxuşdur, gədikdir,

məndən savayı

kimə gərəkdir?-

Ümidimin adına küçə.

...Xəyalımın ertəsi günü

sübh namazına qalmış

ümidimin küçəsinə çıxıram.

Süpürgə çəkirəm tinə, dalana,

özümü öyrəşdirirəm yalana...

Guya ümidimin adına küçə var.

Guya bu küçədə həyat qaynayır;

şıdırığı alver gedir.

Uşaqlar futbol oynayır.

Özümü inandırıram ümidimin küçəsinə,

inanan daşa dönsün.

Bu gün ətrafımızı bürüyən, bəzən lap başımızı qatan nağıllardan birini də Ağacəfər Həsənli "danışır". Özü də necə? Bunu bilmək üçün "Nağıl"ı oxumaq yetər:

Artan nağılların nə eybi var ki,

eybi qəbir örtür, əcəl aparır.

Düşür arxasınca qapıbaqapı

sonda gözəl qızı keçəl aparır.

... Dilin dəyirmanı udur kəlməni,

həm altı, həm də ki üstü dən imiş.

Mənə ağrıların rəhmi gəlmədi,

çörəyi dizinin üstündə imiş.

Şairlərin qisməti qəribədi, hansı əsrdə, kimin dövründə yaşamasından asılı olmayaraq, həmişə edam kötüyü gözlərinin qabağındadı:

Edam kötüyüdü hər qoca ağac,

yolunu kəsiblər, səsi çıxmayıb.

Budamaq adıyla balta çalıblar,

qolunu kəsiblər- səsi çıxmayıb.

... Kətildi, taxtadı fağırlıq edir,

tavana atılmış şalbandı, tirdi.

Başı bədəninə ağırlıq edir-

bütün ağacların qisməti birdi.

Elə deyəsən bütün şairlərin torpağı da birdi. Hər halda şair dostumuz belə deyir:

Ölən şairlərin torpağı birdi:

istər şimal olsun, istər şərq olsun.,

istər cənub olsun, istər qərb olsun.

Susuz Ərəbistan səhrası olsun,

istər çiçəyə, gülə qərq olsun-

bütün şairlərin torpağı birdi.

... Harda yatır-yatsın-dincəlsin ruhu,

harda batır-batsın- canı cəhənnəm.

Girib mələklərin qılığına da,

pıçıldayar yerin qulağına da.

Məzarlar üstündə durar şahanə,

ölən şairlərin torpağı birdi.

... Vəsiyyət eyləyən Brodskini

gedib dəfn eyləyin Venetsiyada.

Şairlər öləndən sonra dinc durmur,

məzardan-məzara gedib piyada.

Bütün şairlərin vətəni eyni,

bütöv şairlərin torpağı birdi.

Ağacəfər Həsənli gündən-günə gözəlləşən, lakin yad dilli reklamların içində batan, hər gün bizdən uzaqlaşan Bakıya ağı deməyə başlayıb. Əslində "Reklam" şeirini şairin paytaxtımız haqqında həyəcan siqnalı saymaq olar:

Yad dildə yazılıb,

divarda yapışqanı qurumayıb.

Məgər əcnəbi şəhəridi Bakı?-

adamın içini diksindirir reklamdakı,

atasına od vurur.

... Reklam lövhələri

bu qulağından vurdu,

o qulağından keçdi.

Qədim binaların divarlarını

güllələr biçdi.

Yer-göy başıma uçdu.

Onda gördüm

bina-bina, lövhə-lövhə doğranır Bakı,

reklam-reklam cibimizdən

oğurlanır Bakı.

Şairin yeni kitabına iki poema da daxil edilib. "Nur" poeması Qafqaz Müsəlmanları İdarəsinin sədri Şeyxülislam Allahşükür Paşazadəyə həsr edilib. "Çinar- Çap" nəşriyyatında Firuz Mustafanın redaktorluğu ilə işıq üzü görən bu kitabda məni bir oxucu kimi özünə çəkən çoxlu şeirlər var.

Şair Ağacəfər Həsənlidən həmişə təzə söz eşitmək istəyənlər, özünüzü sərin bir yerə verib "Ümidimin adına küçə" ilə baş-başa qalın. Onda şairi yenidən tanıyacaqsız.

Etibar Cəbrayıloğlu

Ədalət.- 2010.- 15 iyul.- S. 4.