YAMAN YERDƏ AXŞAMLADIQ
Dostum Qismətin əziz xatirəsinə
Yaman yerdə
axşamladıq...
Dostum!
Bu nə iş idi tutdun?
Beləmi
danışmışdıq
Necə bacardın
ölməyi
Necə qıydın mənə
bu cür
təklənməyi.
İllər boyu bu
dostluğu əzəmətim
bilmişəm
İndi bu yıxıya
mən necə dözüm
İllərlə,
qapını qapım, evini evim
bilmişəm
İndi o qapıya mən
necə gedim!..
Eh... indi başqa
qapıdasan
indi burda
qəbir dedikləri bir
göz otaqda
qapın
açılıbdı üzü göylərə
... O da bircə anlığa...
Molla duasını
çözənə qədər
Dünyadan
Son işıq
payını üzənə qədər
Sonra bağlanacaq
açılmazlığa...
Eh, dostum
Bu nə iş idi tutdun
Necə bacardın bunu sən
Dərdin
böyüklüyündən
Söz də tapa bilmirəm
Hey qurbanlar deyərdin
nisgilimə, dərdimə
axırda qurban getdin
bu Dostluğun xətrinə
çünki
yaxşı bilirdik
çünki o zalım
fələk
o idbar, paxıl fələk
çoxdan diş
qıcamışdı
bu dostluğun qəsdinə
çünki
yaxşı bilirəm
yenə
çıxıb irəli
tovlayıb aparmısan
öz arxanca əcəli
bu həqiqətdi,
dostum!
Bu ölümdən
güclüdü
O həqiqətin
gücü
Niyəsə tez
ölürlər
Kişilər, mərdlər,
ərlər
Elə bil bu dünyada
Kişilik qələt
olub
Elə bil dünyada
Kişilər qəhət
olub
Həqiqət budu, Dostum
Bu da bir yoldu,
Dostum.
Keçib o həqiqəti
O yolu addım-addım
Bir az gec, ya
bir az tez
Gəlməkdəyəm,
yoldayam
Çox çəkməz
–
- uğrundayam...
ÖZÜNÜ QORU
Mehman Cavadoğluna
Özünü qoru
Dostum!
ürəyini qoru
bu beş günlük həyatı
gözlərindən
tökməsin
gözlərini qoru
gördüyü hər
parıltı
ürəyinə
çökməsin.
Adını,
soyadını qoru
Torpağa düşəcək
tək izin kimi
Birdə ki,
Dünyanın
artığına
Qalmamısan ki?!
NƏ BAXIRSAN?
Xəstə bir
tanışıma
Oturub gözlərini
dikmisən aya,
nə baxırısan?
O ki biganədi,
salmır səni saya.
nə baxırsan.
Yoxsa möcüzə
görürsən oranı xal
düzümündə
sığışmaz sənlə
o möcüz bir araya,
nə baxırsan
adına ya dəli
qoşdu, ya havalı
tanıyanlar
oynadın bu başı
daşlı ab-havaya
nə baxırsan
hamı çəkdi
özünü bir qırağa
qaldın arada
keçdi təklikdə
ömür, getdi fənaya
nə baxırsa
çox da baxma aya,
xaldı görünən
başqa nə var ki?
sən elə xalsan bu
dünya xarabaya
nə baxırsan
dur get, daha
bəsdir! Niyəni sorma
bilən yox
sualı saxla o göydəki
Ağaya,
nə baxırsan?!..
QOCA VƏ MƏN
O kimdi yanımdan
keçən
Baxıb üzümə
irişən
Yəqin
tanış-bilişimdən
Ya da hansısa qəmişdi
Pah, bu ki, üstümə
gəlir
Baş əsdirib salam
verir
Dərdləşməyə
adam gəzir
Qos-qocaman bir kişidi
Necə də
oxşayır mənə
Uşaqlıq şəkillərimə
Bəs niyə
düşüb bu günə?
Bu günümün
keçmişidi.
Mən
düşünüb-daşınınca
Baxdım yox olub qoca
Məndən salam
almayınca
Yəqin ki, küsüb
getmişdi...
OLDU
Dağıdıb
qaranlığın zülmətini sübh səhər oldu
oyanıb açdı təbiət
gözünü
bəxtəvər oldu
güldü göylərdə
günəş, hər yerə
gündüz səpələndi
çalxalandı həyat
eşqilə cahan
dərbədər oldu
gələn gəldi,
gedən getdi, təzələndi
yenə dünya
getdi axşamına
doğru, yenə təkrar
səfər oldu
bir varaq da beləcə
yazdı ömür,
gün kitabıma
yazdıqca
yazıldı o kitabım,
xeyrim zərər oldu
fərqi yoxmuş həyatın,
azmı ya,
çoxmu dəyəri
bu
düşdükcə dəyərdən
qədrim,
elə qəbrim qədər
oldu.
"QIRX YAŞ"
Umduqlarım, ümiddən
çox,
Minnətçilikdi
Göylər susur, kərəmi
yox
Zülmətçilikdi
Ruhum dirənib
üzümə
Qəhət oldum
öz-özümə
Yer tapılmadı izimə
Qürbətçilikdi
Baş açmadım
şərti nədir
Yamanca uzandı
ömür
Qırx yaşa gülməyim
gəlir
Məətəlçilikdi...
Elşad Bayram
Ədalət.- 2010.- 22 iyul-. S. 7.