VƏTƏN

Könlümün sevgili məhbubu mənim,

Vətənimdir, vətənimdir, vətənim.

Məni xəlq eyləmiş əvvəlcə xuda,

Sonra vermiş vətənim nəşvü-nüma.

Vətənim verdi mənə nanü-nəmək,

Vətəni, məncə unutmaq nə demək?!

Anadır hər kişiyə öz vətəni,

Bəsləyib sinəsi üstündə onu.

Südüdür kim, dolanıb qanım olub,

O mənim sevgili cananım olub,

Saxlaram gözlərim üstə onu mən.

Ölərəm əldən əgər getsə vətən.

Vətənin neməti nisyan olmaz,

Naxələflər ona qurban olmaz.

Vətən - əcdadımızın mədfənidir.

Vətən - övladımızın məskənidir.

Vətənin sevməyən insan olmaz.

Olsa, ol şəxsdə vicdan olmaz.

SABİR

Sabir, ey aləmi-xəlqə tərcüman!

Ey hər anda kasə-kasə zəhr udan!

Ey qoca bir qövmə ağlarkən gülən,

Naləsilə xalqı dağlarkən gülən.

Gülməyində qanlı-qanlı giryələr

Hər müsəlman könlünü məzun edər.

Qəm sənə ol qədr təsir eyləmiş,

Giryəni hüznun gilovgir eyləmiş.

Bir acı gülmək olub ondan əyan,

Kəsrəti-alamını eylər bəyan.

Şeirdə tərhi-növ icad eylədin,

Qoqolu, hüqoları yad eylədin.

İqtidari-şairanən faşdır,

Sən günəşsən, hasidin xəffaşdır.

Etmərəm qaib səvadi-naməni,

Ruhbəxş asari -novki-xaməni.

Xatirim şerinlə şirinkamdır,

Layiqi-təqdiri-xassü amdır

Tərzü üslubi-bəyanın sadədir,

Cəzbi-qəlb etməkliyə amadədir.

Xassdır bu şiveyi-rövşən sənə,

Mərhəbalar, Sabirim, əhsən sənə!

Ey mücəssəm duyğu, ey ülvi bəşər,

Ey çamurluq içrə düşmüş saf zər.

Tənü lən eylərsə hər nadan sənə,

Ya müsaid olmasa dövran sənə.

Qəm yemə, təxfif ver alamına,

Az çəkər, heykəl yaparlar namına.

YAY GECƏSİ

Axşam oldu, gün batdı, şamlar yandı,

Ta səhərdən axşamacan durmadan.

Gün altında tər tökərək çalışan,

Əkinçilər, biçinçilər uzandı.

Yorğun-arğın hərə bir yanda yatır.

Hər şey sakit, hər yer səssiz-səmirsiz,

Ancaq hünü, milçəklərin vız-vızı,

Bu sükutu pozur... Əkinçi qızı.

Uykuda bürküdən, milçəkdən girsiz,

Qollarını buyan, o yana atır.

Var bu kənddə yenə elə yoxsullar,

Nə cütü var, nə kotanı, nə kəli.

Ölmək istər, yetişməyir əcəli,

Allahpayı dilər, ağalar, zoqquldar.

Axşamacan xırmanları dolaşır.

Ey insanlar, fərz deyilmi, bizlələrə,

Rəhm eyləmək, əl tutmaq acizlərə?

Onların da var buz kimi ürəyi,

Bir arzusu, bir eşqi, bir diləyi.

Onlar sizdən daha artıq çalışır,

Yaşamaqçın hər zəhmətə alışır.

QIŞ

Bir az əvvəl sağa-sola uça-uça fırlanan,

Parça-parça qarlar indi yavaş-yavaş düşüyor.

Buruq-buruq bacalardan çıxır tüstü, ağ duman,

Küçələrdə it soyuqdan zingildəyir, üşüyor.

Hərdən külək qalxır, yerdən qarı qapıb sovurur,

Gəlib - gedən insanların üz-gözünü qovurur.

Dağı, daşı qar büsbütün ağ kəfənə bürümüş,

Pəncərənin şüşələri bu bağlayıb donmuşdur.

Dəyirmanın, bulaqların suyu donmuş, qurumuş,

Sərçə, dolaş yem axtarır, qar üstünə qonmuşdur.

Dövlətlilər isti evdə rahat yeyib yatırlar,

Un almağa ac, yanıqlar paltar-palaz satırlar.

Allahpayı diləyəni acıqlanıb söyürlər,

"Allah versin, get kəsb elə" deyib hər kəs rədd edir.

"Acam, donub ölməkdəyəm" desə, qovub döyürlər.

Bir deyən yox fəhləliyə bunlar getmir, kim gedir?

Bu yazıqlar deyilmidir fabriklərdə çalışan,

Lağımlarda külüng çalan, zəhmətlərə alışan?!

CÜCƏLƏR

Cücələrim birər-birər,

Suyu görüb yavuq gələr,

İçər, gedən eşələnər.

Yeyər, içər cücələrim,

Doyub qaçar cücələrim.

Cücələrim lümək-lümək,

Qanadları gödək-gödək,

Yem axtarır, tapar yemək,

Yeyər, içər cücələrim,

Doyub qaçar cücələrim.

Gecə dönəndə gündüzə

Cücələrim gəzə-gəzə,

Səhər hindən qaçar düzə,

Yeyər, içər cücələrim,

Doyub qaçar cücələrim.

Cücələrim bəzəklidir,

Bəzəklidir, düzəklidir,

Sarı, çil-çil, hər rənglidir,

Yeyər, içər cücələrim,

Doyub qaçar cücələrim.

TƏNBƏL

Çox yatma, dur, a tənbəl,

Yatsan olar iş əngəl.

Gün dağlara yayıldı,

Hər bir yatan ayıldı.

Yar-yoldaşın səhərlər

Tez məktəbə gedərlər.

Sən çəştədək yatırsan,

Pal-paltarın atırsan.

Xeyrü şərin qan, oğlum,

Öz halına yan, oğlum.

Bir azca himmət eylə,

Bir azca qeyrət eylə.

Hər kim dilər şad olsun,

Getsin çalışqan olsun.

AYI VƏ ŞİR

Əlbir olub bir ayı bir şiri lə,

Ovladılar dovşanı tədbir ilə.

Olmadılar razı onu bölməyə,

Çıxdı iş axır ölüb-öldürməyə.

Çeynədilər, dişlədilər, diddilər.

Bir-birini al qana qərq etdilər.

Özlərini taqətdən saldılar,

Hər biri bir səmtə düşüb qaldılar.

Tülkü uzaqdan görüb ol haləti,

Bildi ki, yox heç birinin taqəti.

Gəldi götürdü ovu, etdi fərar,

Həsrət ilə baxdı dalınca bular.

KÖÇ

Səhər-səhər yaz çağı,

Köçür oba yaylağa.

Gəlinlərin balağı,

Batır lilə, batdağa.

Arvad, kişi, oğlan, qız,

Gön çarıqlı, başmaqlı,

Gedir qoruq-qaytaqsız

Gəlin, qızlar yaşmaqlı.

Qoyun, quzu, at, eşşək,

Salmış çölə qalmaqal,

Dəvə, maya, nər, köşək,

Lökləyirlər dalbadal.

Kişi əlində çomaq,

Sürür yüklü öküzü.

Dəvə üstə bir uşaq

Çox oxuyur bu sözü.

"Ağ dəvə, alçaq gedər,

Qolunda qolçaq gedər.

Ağ dəvənin gözləri,

Yerə dəyər dizləri.

Endi çaya yuh-yuh,

Ağca maya yuh-yuh".

ABBAS SƏHHƏT

Ədalət.- 2010.- 5 iyun.- S. 20.