GECƏ GƏLDİM MƏN

 

Gözlərim      yada düşmədi,

Məni içimdən oydular.

Məni ürəyimdən asıb,

Şeirlərimdən soydular.

 

Daşladılar sol-sağımı,

Yaxınımı, uzağımı,

Kölgəmi, əl-ayağımı,

yeməkdən doydular.

 

Tərpəndim, gücə gəldim mən,

Bilmədim necə gəldim mən,

Dünyaya necə gəldim mən,

Adımı GÜNDÜZ qoydular.

 

 

FƏLƏSTİNLİ UŞAQ VƏ...

 

Dünyanın sonudu bura bəikə ,

Burda mələkiər günah axtarır.

Bu qara uşağın uşaq dünyası,

Bu qara ölkədə Allah axtarır.

 

Yeməyin üstündən yarımçıq durub,

Dünyanı qırpız tək kəsib yeyəcək.

Bu uşağı anasına verməyin,

Bu uşaq anasın basıb yeyəcək.

 

Oxşamaz üzünü səhərin mehi,

Canında tikanlar ulduz sayıdı.

Bütün yetimlərin uşaq talehi,

Nədənsə eynidi, əkiztayıdı.

 

Kəsir vücudunu qışın sazağı,

Yatdığı yerdəcə donur az qala.

Hardasa görmüşəm

mən bu uşağı,

Xocalı...

mən səni tanıdım, bala!

 

 

DUR, GEDƏK BİZƏ!

 

Gecə bu küçəni hala salıb,

Küçənin qolları uzalı qalıb...

Bu küçənin dərdi mənim,

Bu küçənin gecə dərdi mənə qənim...

 

Doğma küçə...

Gecə düşür yenə !

Hər gecə ürəyini torpaq-torpaq soyursan.

Axşam bişən yeməklərin

qoxusundan doyursan.

Sən Tanrının gözündən

düşən bir damla yaşsan.

Özündən qorxma barı,

özün boyda vahiməsən, təlaşsan.

 

Doğma küçə...

Bu dünyanın ağrısını,

acısını, dərdini saplağından dəribsən.

Mənim kimi öz içində,

Öz evində qəribsən...

Gecə düşür yenə ,

İndi neyləyək, küçə?!

Bu dünya özü boyda

yerləşər qəlbimizə.

Dur, yığış, gedək, küçə!

Gedək bizə, gedək, küçə!

 

 

BÜRÜNÜB

 

Dilim yükdən əyilibdi,

Dilimə söz bürünüb.

Bu mən, bu da dediyim söz,

Tülə bir qız bürünüb.

 

Dərdim rəngə boyanır,

Məni görən özün damr...

Adım köz-köz olub yanır,

İçimi buz bürüyüb.

 

Sözün dünyanı az dəlsin,

Bir az üzü bizə gəlsin,

Əl çək, dünyadan dincəlsin,

Dünyanı toz bürüyüb.

 

Ürəyimdən qan daşıma,

Burdan qan çıxmır, qaşıma...

Od yağır göydən başıma,

Allahı köz bürüyüb.

 

 

Gündüz SEVİNDIK

 

Ədalət.- 2010.- 21 may.- S. 7.