BARIŞMA OĞLUM
Sənə ata kimi deyirəm
hər gün;
Çıx şad xəbərlərlə
qarışma, oğlum!
Ömrünü havaya
sovuranlara
Ömründə qoşulub
qarışma, oğlum!
Oyun günəşinlə hər
səhər yarış,
Gələcək günlərdən
ver xəbər, yarış,
Yarış dostlarınla,
çal zəfər, yarış,
Lakin nadanlarla yarışma
oğlum!
Həyatı əyləncə
bilənlərlə sən,
Zəhmətə xor
baxıb gülənlərlə sən,
Bəli,
sağlığında ölənlərlə sən,
Bir addım yol getmə,
barışma, oğlum!
ANA DİLİMƏ DƏYMƏ
Mən, sənin dilinə dəymirəm,
cəllad,
Gəl sən də bu ana
dilimə dəymə!
Sənin də bağın
var, gülün var, çəkin,
Bağımda əkdiyim
gülümə dəymə!
Həsədlərlə
baxdım çəmənimə sən,
Gör bir nələr
etdin vətənimə sən.
Yan deyib, od
vurdun bədənimə sən!
Altında atəş var,
külümə dəymə!
Mən ağa ağ
dedim, qaraya qara,
Sən məni
istədin çəkəsən dara.
Yenicə sağalır
vurduğun yara,
Mənim bu yaralı
könlümə dəymə!
VƏTƏNİM ÖL DESƏ, ÖLƏN ŞAİRƏM
Kim nə deyir desin, kim gülür gülsün,
Mən də
öz yerində gülən şairəm.
Azğın süd qoxuyur,
körpəsən hələ,
Mən xalqın dərdini
bilən şairəm!
Sanma taleyindən
küskündür şerim,
Qılıncdan itidir, kəskindir
şerim,
Dərdli könüllərə
təskindir şerim,
Zalımın
bağrını dələn şairəm!
Yollarda baş əyir
söyüdlər mənə,
Dost olub qoşulur igidlər
mənə,
Hər nadan verməsin
öyüdlər mənə,
Dərdin öhdəsindən
gələn şairəm!
Baş döndərən
xülya nəyimə gərək,
İşıqsız bir
dünya nəyimə gərək,
Göz
yaşından dərya nəyimə gərək?
Xalqın göz
yaşını silən şairəm!
Sön desəm, göylərdə
sönər ulduzlar,
Yerlərə en desəm, enər
ulduzlar,
İşıq karvanına
dönər ulduzlar,
Günəşli ölkədən
gələn şairəm!
Hər şey satılsa da
ürək satılmaz,
Əgər
tapmasa da çörək, satılmaz.
Könüldə bəslənən
dilək satılmaz,
Vətənim
öl desə, ölən şairəm.
TƏBRİZİM!
Baxdıqca hüsnünə
doymayır gözüm,
Təbrizim, Təbrizim,
gözəl Təbrizim!
Qoymaram yadları girsin
qoynuna,
İzn ver, qolumu salım
boynuna!
Sənin bayramına, sənin
toyuna
Dili bir, qanı bir
qardaşın gəlib,
Dərdinə
aşina sirdaşın gəlib.
Sən çıxdın
qarşıma duzla, çörəklə,
Bağından dərdiyin,
güllə, çiçəklə,
İkiyə
bölünməz saf bir ürəklə.
Təbrizim, Təbrizim, aman Təbrizim,
Yox olsun başından duman,
Təbrizim!
Qədrini ayrılıq
çəkənlər bilir,
Hicrinlə göz
yaşı tökənlər bilir,
Ömrünə qaranlıq
çökənlər bilir;
Bağından gül,
çiçək dərdim, Təbrizim
Yenə təzələndi
dərdim, Təbrizim.
Nə qəşəngdir yol
boyunca söyüdlər,
Söyüdlərin kölgəsində
igidlər
Babalardan dinləyirlər
öyüdlər, -
Coşur damarlarda qanı, Təbrizim,
Yoxdur bu mərdlərin
sanı, Təbrizim!
Atımı yol boyu
çapıb sürürəm,
Hər keçən
yolçuya salam verirəm.
Nələr eşidirəm,
nələr görürəm!
Nədir bu qaranlıq gecə,
Təbrizim,
Buna necə dözüm, necə,
Təbrizim!
Ağlarsan ağlaram,
gülsən gülərəm,
Yaşasan yaşaram, ölsən
ölərəm
Varımı səninlə
yarı bölərəm.
Gəl, bir də
üzündən öpüm, Təbrizim,
Başına gül,
çiçək səpim, Təbrizim!
Nədir o mənalı,
dərin baxışlar?
Nədir
gözlərindən yağan yağışlar?
Nədir qəlbindəki
payızlar, qışlar?
Yetim tək boynunu
Məlul-məlul baxıb
durma, Təbrizim!
Sənin çiçəyinə,
gülünə qurban!
Mənə qardaş deyən
dilinə qurban!
Vətəninə qurban, elinə
qurban!
Baxdıqca hüsnünə
doymayır gözüm,
Təbrizim, Təbrizim,
gözəl Təbrizim!
QARDAŞIMIN DƏRDİ
Dərdim bir olsaydı,
olmazdı qəmim,
Gör nə
günə saldı zəmanə məni.
Üstümdə saç
yolub ağlayan ana,
Nə üçün gətirdin
cahana məni!
Kinimdən quruyub
gözümdə yaşım,
Gəlsin köməyimə
dostum, qardaşım,
Əyilməz kimsəyə
bəlalı başım,
Yadlar boyasa da
al qana məni.
Haqsız döyülməkdən
üzüm göyərib,
Öz ana
yurdumda qəribəm, qərib.
Damlarda bayquşlar səs-səsə
verib,
Bu dərddir gətirən
fəğana məni.
Cəlladlar boyamış
qana vətəni,
Zülmdən gətirib cana vətəni,
Satmaram milləti, ana vətəni,
Tutub salsalar da
zindana məni.
Ayağımda zəncir,
qolumda zəncir,
Səslənir
sağımda, solumda zəncir,
Qalanıb dağ kimi yolumda zəncir,
Qoy ellər
bilməsin divanə məni.
Çoxdandır bir şirin
dilə həsrətim,
Bir doğma qardaşa, elə
həsrətəm,
Yuvasız bülbüləm,
gülə həsrətəm,
Tanıyır
xaraba, viranə məni.
Nədir bu ayrılıq bilə
bilmirəm,
Nədən bülbül
qonmaz gülə, bilmirəm,
Gülmək istəyirəm,
gülə bilmirəm,
Aparın
şimala, loğmana məni.
Dinləsin arzumu yaslı
durnalar,
Dərdi çox, söhbətli,
sazlı durnalar,
Alıb qanadına nazlı
durnalar
Aparsın o gözəl məkana
məni!
DİNLƏ
Dinlə şairini, təbrizli
gözəl,
Yenə həsrətinlə
alışır sinəm.
Tarixi uzundur bu
ayrılığın,
Əzizdir qəlbimə,
doğmadır bu qəm.
Dünyanı versələr,
etmərəm qəbul,
Könlüm
vüsalını istəyir ancaq.
Səni qul doğmayıb təbrizli
anan,
Sənindir qan
sızan o ana torpaq.
Silkin, qoy dağılsın
başının üstdən
Sənə gün verməyən
qara buludlar,
Torpağın altından
boylansın bir-bir
Bahar müjdəçisi
çiçəklər, otlar.
Mənə elə gəlir,
vüsalın yolu
Gözümlə
gözünün arasındadır.
Yox, mümkün deyildir səni
unutmaq,
Eşqin ürəyimin
yarasındadır!
ORALIYAM MƏN
İllərdir üzünə
həsrət qaldığım,
Doğma
qardaşımdan aralıyam mən.
Qoy düşmən də
bilsin, qoy dost da bilsin
Hələ
ölməmişəm, yaralıyam mən.
Harda alnıaçıq
insan görsəniz,
Harda ürəklərdə
üsyan görsəniz,
Harda məktəbdən
çox zindan görsəniz.
Bilin, o yerliyəm,
oralıyam mən.
Çoxdandır
toy-düyün görməyib obam.
Xırmanda özgəyçün
iş görür yabam.
Səttarxandır atam, Babəkdir
babam,
İndi
bildinizmi haralıyam mən?!
TANIŞDIR
Qəfəsdən
qurtulmuş yaralı şirəm,
Zəncir vura
bilməz cəlladlar mənə.
Yox, yox, vura bilməz bir də
yaralar –
Nə düşmənlər
mənə, nə yadlar mənə!
İstəsən hər kəsi
danışdır burda,
Göz
yaşı elə bil yağışdır burda.
Hər addım
başında tanışdır burda
Nalələr, fəqanlar, fəryadlar
mənə!
Vətənsiz
bir şair cansız bədəndir.
Sevdası başımdan
getmir nədəndir,
İlhamım, qüdrətim,
eldir, Vətəndir,
Canımdan əzizdir bu adlar
mənə!
ÜRƏYİMİN QULAĞI VAR, GÖZÜ VAR
Mən ürəyi atəş
dolu şairəm,
Hələ
yaram sağalmayıb, gözü var.
Aman cəllad, sən
vurduğun yaranın
Ürəyimdə
hələ dərin izi var.
Əlimdədir bu kainat, bu
dünya,
Kilid vurmaq olmaz
axar bir çaya.
Ürəyimdə
dalğalanan bir dərya,
Millətimin, vətənimin
sözü var.
Qartal kimi süzüb
uçan nəğməmdə,
Sellər kimi axıb
coşan nəğməmdə,
Bahar kimi könül
açan nəğməmdə
Qan ağlayan
bu ellərin özü var.
Cəllad! Yetər, çək
əlini vətəndən,
Ayıraram dik
başını bədəndən.
Daha məni sata bilməz hər
yetən,
Ürəyimin qulağı
var, gözü var!
DƏDƏLƏR, BABALAR OCAĞINDAYAM
Könlümdə bir dərya
nəcib arzular,
Yenə dərdli
Araz qırağındayam.
Xeyli var üzünü
görmədiyimin –
Cənublu dilbərin
sorağındayam.
Deyirəm silinsin sinəmdən
bu dağ,
Qəlbləri oxuyum mən
varaq-varaq,
Hər iki sahildə deyiləm
qonaq,
Dədələr,
babalar ocağındayam.
Gəzirəm qol-qola həqiqətimlə,
Üz-üzə
gəlirəm səadətimlə.
Dünyaya sığmayan məhəbbətimlə,
Öz anam
torpağın qucağındayam.
Könlümə
doğmadır mənim bu yerlər
Sizindir
yazdığım bütün şeirlər.
Süleyman Rüstəməm,
belə deyirlər,
Mahnımla ellərin
dodağındayam!
EY VƏTƏN, EY VƏTƏN
Mən səni qəlbimin gözüylə
görürəm
Bağından ətirli
gül-çiçək dərirəm,
Mənimçin hər
şeydən əzizdir torpağın,
Qanımdan rəng
alıb müqəddəs bayrağın.
Ad aldım, aldım, güc
aldım səninlə,
Boy atdım səninlə,
ucaldım səninlə.
Adım da sənindir,
sanım da sənindir,
Qanım da sənindir, canım
da sənindir!
Bu yazan qələmi sən
verdin əlimə,
Yolunda getməyə
hazıram ölümə
Eşqini sinəmə
yazmışam qanımla,
Adını
borcumdur qorumaq canımla.
Üzünü
görməmək mənim üçün dərd olar.
Dar gündə düşmənlər
sevinib kam alar –
Sən mənim, mən sənin
əlindən tutmasam!
Ölərəm
bircə gün havanı udmasam.
Mən səni bəxtiyar
görməyə can atdım,
Qoynunda əbədi
bir dövlət yaratdım.
Qismətim bu oldu, nə əskik,
nə artıq:
Azadlıq, azadlıq,
azadlıq, azadlıq!
Bu dilim ürəkdən
Yorulmaz deməkdən:
Mənimsən, mənimsən,
mənimsən, mənimsən
Ey vətən, ey Vətən,
ey Vətən,
ey Vətən!
SÜLEYMAN RÜSTƏM
Ədalət.- 2010.- 22 may.- S. 20.