AXŞAM DÜŞÜNCƏ

Mənim taleyim ağ, qara –

könlüm uçur uzaqlara,

axşam düşüncə dağlara

qəlbimi sıxan nədi?

Fələk zalım, ürək dəcəl,

başıma fırlanma əcəl.

birdən durduğum yerdəcə

gözümə çıxan nədi?

Arxadırsa dağlar mənə,

niyə anam ağlar mənə,

dəli könül çağlar yenə,

ruhumu yıxan nədi?

GETDİYİN YOL GERİ DÖNSÜN

Getdiyin yol geri dönsün,

yolunu, izini öpüm.

Ana yurdum buludunu,

dağını, düzünü öpüm.

Qürbətdi burdan o yana,

içim göynədi, ay ana,

dodaqlarım yana-yana,

bir bulaq gözünü öpüm.

Fələyin ocağı sönsün,

ayrılıqlar külə dönsün,

bir söz söylə gülə dönsün,

ana, o sözünü öpüm.

NİSGİLLİ MİSRALAR

Dağların dumanı mənəm,

çiçəkləri sənin olsun.

dünyanın yalanı mənim,

gerçəkləri sənin olsun.

göy üzünün buludları

ötüb keçdi, mən qaldım.

Yel apardı umudları,

Gözlərimdə çən qaldım...

KİMƏ DEYİM

Bu qəmi çaya deyim,

ulduza, aya deyim.

Bir deyil, iki deyil,

gəlmir ki, saya deyim.

Buludlar qatar-qatar,

ulduz batar, Ay batar.

Yardan giley etməmiş

gileyim yara çatar.

Dərdlərim təzələndi,

sinəmdə söz ələndi.

Bu sevginin elə bil

üstünə köz ələndi.

O tayda boyun burub,

yar niyə məlul durub?

Arazı keçə bilsəm

Bilərdim dərdin sorub.

Özümüz bilə-bilə,

verəydik qəmi selə.

Bir gün nola çıxaydın

Qarşıma gülə-gülə.

Bu qəmi kimə deyim,

yadlara demə, deyim.

Sinən bir saz olaydı

dönəydim simə deyim.

SEVGİDƏN AĞI DEDİM

Dənizdən əsən küləklə,

dərd çırpır fələk üzümə.

Sevgidən ağı dedim,

bir gün özüm-özümə.

Sanki özgə taleyidi,

yaşadığım ömür-gün.

Ölməmişəm ələ də mən

səni sevdiyim üçün.

Səni sevdiyim üçün,

düşmən oldum özümə.

Tanrıdan əsən küləklə

Dərd çırpır fələk üzümə...

SORUŞ

Bu ağac nədən öləcək,

Yaşıl yarpaqdan soruş.

Əvvəl nədir, axır nə, -

qara torpaqdan soruş.

Qış nədi, bahar nədi,

yağmur nədi, qar nədi,

ana nədi, qar nədi –

çəkdiyin ahdan soruş.

Qanad nədi, lələk nədi,

tale nədi, fələk nədi,

şeytan nədi, mələk nədi –

göydə Allahdan soruş...

***

Köhnə sevdalarımı

torpağa toxum əkdiyim tək

əkmişəm ürəyimə -

yaşıl-yaşıl ümidləri,

böyük-böyük sevdaları

yaşatmaq üçün.

Mən səndən başqa

bir kəsi

sevməmişəm desəm,

inanma.

Ürəyimdə böyüyən

gözlərimdə yarpaqlayan

yaşıl-yaşıl

ümidləri görürsənmi?..

***

Durdum ağrı-acımı unutdum,

Tanrıma üz tutdum.

Ulduzları şam kimi

aşmışdı yolum üstə.

Nur içində nur kimiydim –

qaranlıq can verirdi qollarım üstə...

YURDSUZ-YUVASIZ

Bir müjdə göndərin mənə

ötüb keçən buludlarla,

bir müjdə gözləyirəm

umudlarla.

Orda,

qürbət ellərdə

halınız necədir, köçəri quşlar?

Hələ də gözləriniz

bulaq kimi durudurmu?

Burda gəlib mənə dəyir

orda sizə atılan daşlar.

Burda əmanət saxlayıram

boş qalmış yuvaları –

məni d

yurdsuz-yuvasız qoydu

bu dünyanın

dəyişkən havaları...

QIRMIZI DUMAN

Xatirələr qonağım olur

qar yağışa dönəndə,

xatirələrin

uçub gəldiyi dağlar indi

itib qırmızı dumanda.

Orda,

uzaqlarda,

o dumanlı dağlarda

gövdəsinə bir qız adı yazdığım

bir nazənin ağac qalıb –

o ağacdan nigaranam bu axşam.

Bu axşam yenə

xatirələr qonaq gəlib mənə.

Bir dərdli ah çəkdi

xatirələr

söndü

yandırdığım şam...

ŞAİR DOSTLARIMA

Ürəklərini Sarı bülbül tək

qızıl qəfəslərdə

saxlaya bilsəydilər,

dərd boğaza gələndə

ağlaya bilsəydilər

şairlər də yüz il yaşayardılar,

şairlər yüz il yaşamır ancaq.

Bu dunyada çox şeynən

barışa bilərdilər,

bu dünyada çox şeyə

alışa bilərdilər.

Şairlər də yüz il yaşayardılar,

şairlər yüz il yaşamır ancaq.

Şairləri qara qarğış tez tutur,

şairləri qara torpaq-toz udur.

Bir sənsən ana torpaq

min dərdin bir əlacı.

Arazlar axmasaydı bəlkə aralarından,

şairlər yıxılmazdı qurşun yaralarından...

***

Yalanlar dünyasının,

talanlar dünyasının,

sonu yoxmu, İlahi?..

Sonu yoxmu bahalığın,

sonu yoxmu tənhalığın?

Təsəllisiz yolların,

cavabsız sualların...

görmək istərdim bir gün

sonu nədir bu ömrün...

Adil ŞİRİN

Ədalət.- 2010.- 13 noyabr.- S. 20.