AĞAKİŞİ KAZIMOV HAQQINDA DÜŞÜNDÜKLƏRİM

Mən çağdaş milli rejissor sənətimizin görkəmli simalarından biri olan Ağakişi Kazımovla gənclik illərimdə Azərbaycan Dövlət Gənc Tamaşaçılar Teatrında bir kollektivdə işləmişəm. Uzun illərdən də bəridir ki, biz Azərbaycan Dövlət Akademik Milli Dram Teatrında bir yerdə çalışırıq. Bu sənət ocaqlarında biz bir səhnədə tamaşalar qurmuşuq. Yaradıcılıq üslublarımız, həyata baxışlarımız ayrı olsa da, sənət amalımız bir olub: Azərbaycan teatrına və doğma xalqa xidmət.

Bir yaradıcı şəxsiyyət kimi onu analitik düşüncə, milli köklərə bağlılıq, ləyaqət, çalışqanlıq və təvazökarlıq kimi keyfiyyətlər xarakterizə edir.

Ağakişi müəllim ilk gənclik illərində aktyor olub, hələ Teatr İnstitutunun tələbəsi ikən Akademik Milli Dram Teatrının truppasına daxil olub, bu teatrın səhnəsində bir sıra maraqlı obrazlar, o cümlədən V.Şekspirin "Otello" tamaşasında Zabit, M.F.Axundovun "Hacı Qara" tamaşasında Murov, C.Cabbarlının "Almaz" əsərində Barat, M.Hüseynin "Cavanşir" faciəsində Fərid və s. kimi yaddaqalan obrazlar yaradıb.

Rejissorluq sənətinə olan məhəbbət A.Kazımovun aktyor yaradıcılığını üstələmiş və onu Leninqrad Dövlət Teatr, Musiqi və Kinematoqrafiya İnstitutunun rejissorluq fakültəsinə gətirib çıxarmışdır. İnstitutu uğurla başa vuran rejissor Kazan Dövlət Akademik Dram Teatrında C.Cabbarlının "Aydın" faciəsinə orijinal quruluş vermiş və azərbaycanlı rejissor kimi keçmiş İttifaq səviyyəsində tanınmışdır. Belə bir xoş başlanğıc A.Kazımovun gələcək sənət uğurları üçün bir təməl qoymuşdur.

Ağakişi Kazımovun yaradıcılığı çox geniş coğrafiyanı əhatə edir. Kazan, Bakı, İrəvan, Aşqabad, Köln, Düsseldorf və s. Zənnimcə, bunların arasında doğma vətən səhnələrində quruluş verdiyi monumental tamaşalar daha çox diqqətçəkəndir. Mən xüsusilə ötən əsrin 70-ci illərində Akademik Milli Dram Teatrında uzun müddət anşlaqla göstərilən, teatr tariximizdə dərin iz buraxmış Nodar Dumbadzenin "Darıxma, ana!", İlyas Əfəndiyevin "Qəribə oğlan" və "Büllur sarayda", Nəbi Xəzrinin "Mirzə Şəfi", Bəxtiyar Vahabzadənin "Özümüzü kəsən qılınc", "Dar ağacı" tamaşalarını qeyd etmək istərdim. Bu tamaşaların hər biri rejissorun sənət bioqrafiyasında irəliyə doğru bir addım və rejissor sənətimizdə yeni söz kimi dəyərləndirilə bilər.

A.Kazımovun Azərbaycan Dövlət Gənc Tamaşaçılar Teatrında Firdovsinin "Şahnamə" əsərinin motivləri əsasında İ.Coşqunun yazdığı "Söhrab və Rüstəm" tamaşasına verdiyi quruluş teatrın tarixində mərhələ təşkil etmiş, böyük tamaşaçı marağına səbəb olmuş, uzun illər teatrın repertuarından düşməmişdir.

Mən son illər bizim İttifaqın keçirdiyi tədbirlərdə Ağakişi müəllimin daha bir keyfiyyətinin şahidi olmuşam. Dünyasını dəyişmiş sənət dostları haqqında xatirə danışarkən onun hafizəsinə, sənət adamlarına sonsuz məhəbbət dolu söhbətlərinə heyran qalırsan. Ağakişi müəllim səmimi, mayası doğma vətənə, onun mədəniyyətinə sevgi ilə yoğrulmuş bir şəxsiyyətdir. Teatrdan danışarkən onun gözlərində bir qığılcım parlayır. Keçmişə sayğı, ululara hörmət, gələcəyimiz olan gəncliyə məhəbbət, etibar, ümid, qayğı onun həyat və yaradıcılığından qırmızı xətlə keçir.

Geriyə boylananda çox dəyərli, zəngin bir ömür yaşamış ustad sənətçiyə, çağdaş rejissor sənətimizin ağsaqqalına bundan sonra da gənclik şövqü ilə yaşayıb yaratmaq, özünə layiqli davamçılar yetirmək arzulayıram. Sənət dayanmağı sevmir. Yaşının bu çağında da daim irəliyə doğru inamla addımlayan mənim 75 yaşlı gənc - qocaman həmkarım Ağakişi müəllimin gələcəkdə də bizi özünün yeni tamaşaları ilə sevindirəcəyinə inanıram.

Azərpaşa NEMƏT

Ədalət.- 2010.- 6 oktyabr.- S. 4.