"Rübai karvanı,
dördlük çələngi" silsiləsindən
Yayın istisində tez əriyir
buz,
Göy üzü həmişə
olmur buludsuz.
Dayanıb od
ilə su arasında –
Yaşaya bilmərik
susuz və odsuz.
Bir dayan,
yadıma nə isə düşdü:
Yolum dəbdəbəli məclisə
düşdü;
Bir nəfər salamı elə
verdi ki,
Onun çox
hissəsi rəisə düşdü.
Qış çox havalarda
yaza çevrilir,
Donan su
daşlaşıb buza çevrilir.
Xlor - boğucu qaz, natrium - zəhər,
Birləşib
süfrədə duza çevrilir.
Yerdə ot
cücərir, çiçək yaranır,
Səmada yeddi
cür xoş rəng yaranır.
Qız bulud öpüşür
oğlan buludla –
Lərzəli
ildırım, şimşək yaranır.
Şor torpaq sünbül də,
gül də bitirir,
Qarışqa
özündən çox yük götürür.
Miss naqil
xoşlayır xeyirxahlığı –
Ünvandan
ünvana işıq ötürür.
Dünən bir dişim də
çıxdı sıradan,
Nə verib
geriyə alır yaradan.
Yaşımın
ahıllıq çağında mən də
Deyəsən
seçirəm "tünd"ü "qara"dan.
Hər şeyin sonuna
inanıram mən,
Qocaldın,
tutasan gərək çəlikdən.
Məşhur filosofa o gün
dedim ki,
Bezər ruh
özü də əbədilikdən.
Vətəndən-vətənə
qonaq gələn var,
Hər gün
kövrələn var, hər gün gülən var.
Vətəni ikiyə bölən
zolaqda
Yenə yaralanan, yenə
ölən var...
Dözürük ATƏT-in
boş hay-küyünə,
Çoxdur axışanlar
neftin iyinə;
Fəqət
parçalanmış Azərbaycanın
NATO biganədir
Bütövlüyünə!
Türkün imicinə zərər
vurursan,
Səmti dəyişdirib
hara varırsan?
Bir yaşlı körpəni,
söylə, nə üçün
Əvvəl
yad sözlərlə danışdırırsan?
Kamillik gətirən yaşa
bax, yaşa!
"Qrip"siz
şığıyan quşa bax, quşa!
Götürən, kənara
qoyan tapılmır –
Yolun ortasında daşa, bax,
daşa!
Yırtıcı adamlar
sevib-sevilməz!
Məmməd Arazındır
eşitdiyin səs:
"Şöhrət
azarına tutulanları
Şöhrətin
özü də sağalda bilməz!"
Haylar Fransaya tez hay verdilər,
Siyasət
"bağından çiçək dərdilər".
Görəsən nə
üçün Şirak çölündən
Cənab Jak
Şiraka gül göndərdilər?
Həmişə dəyişməz,
saf qalıb qızıl,
İnsan çoxaldıqca
azalıb qızıl;
Heç bir
qarışığı olmadığından,
Paklıq
sırasına yazılıb qızıl.
İlahi! Qulaq as, imkanın
varsa:
Az qalıb əlimdə gəzdirəm
əsa.
Niyə yaradıbsan gözəllikləri,
Niyə
yaşamağı edibsən qısa?
Göz verib sənə
bu, mənə bu dünya.
Gərək gülüstana
dönə bu dünya!
Qədim zamanlarda sərhədsiz
imiş,
Sərhədsiz olacaq yenə
bu dünya!
Var nəcib, xeyirxah, igid, ər
kişi,
Var xəbis, dələduz,
şuluq, şər kişi;
Gör necə insə, saf
duyğulu imiş
Eni uzununa bərabər kişi.
Ah-naləm, fəryadım
ucalır göyə,
Tez-tez rast gəlirəm nakam
taleyə;
Yaradan məhəbbət
aşılayıbsa,
Sonra sevənləri
ayırır niyə?
Deyirlər çox şeyi
ama eyninə,
Adamı
yandırır bilirsiniz nə?
Avropa Şurası
razılıq verib –
Kişinin kişiylə evlənməyinə!
Başqadır
gördüyüm mənzərə indi,
Səhv düşüb
qapıyla pəncərə indi;
Bir vaxt allahsızlıq dərsi
keçənlər
Şəriət öyrədir
gənclərə indii...
Min-min ev
tikilib "əsər" olacaq
Beton bahalaşıb mərmər
olacaq;
Bakıya köçənlər
axın-axındır:
Abşeron deyəsən
şəhər olacaq...
Nəyi bəyənməyən
cənab ürəksiz
Az qalıb tara da desin gərəksiz;
Ozan babaların ruhu narahat –
Sazı dilləndirək
elektriksiz!
Ah, necə qurtulaq biz bu
"yanğın"dan?
Hamı "dürr"
çıxarır söz sandığından
Cızmaqaraçılar o qədər
artıb –
Ustad lal
görünür utandığından.
Simi gah dindirir, gah
qırır həyat,
Hərdən
qılıncını sıyırır həyat.
İnsanı insana möhkəm
sevdirib,
Sonra həmişəlik
ayırır həyat.
***
Şerimdə
üçnöqtə, mötərizə var,
Nidam zərb aləti
kimi çalınar.
Defislər birləşsə
- üfüqü düz xətt,
Tire parçalansa defis
alınar.
Terror, müharibə, göz
yaşı, fəryad..
Saxta dərmanlar
da çoxalıb qat-qat.
İlahi! Ya sağalt bəşəriyyəti,
Ya da insanlığı yenidən
yarat!
Təzadlı aləmin
sakiniyik biz,
Səndə güc
üstündür, onda duyğu, hiss.
Yaxşı ki,
ağıllar bərabər deyil –
Söz yetim
qalardı, dünya dahisiz.
Desək də
"ağ"a "ağ", "qara"ya "qara",
Çox
şeyin dəyəri bilinir sonra.
... Məhəccər, sadəcə
tutalğac deyil,
Məhəccər
güc verir qocalanlara.
Çılğın
olmağıma, dostlar, dözün siz!
Hərdən
danışıram birdən, iznsiz;
Biz şair millətik... əfsus
dünyada
Dil var qafiyəsiz,
dil var vəznsiz.
Dağ, dəniz,
çay, çəmən, orman fırlanır.
Dünya
mütəmadi, yaman fırlanır.
Bu ucsuz-bucaqsız fəzada hər
şey,
Hər şeyə
qoşulub zaman fırlanır.
Ağacı ağaca
sürtüb od aldıq,
Şamı kəşf
edərək xeyli ucaldıq.
Gəldi elektrik əsri... Nəhayət
Nüvə
bombasının girovu olduq.
Çətin yol gedirik Yeni
dünyaya,
Min dərd-sər
yayılıb eyni dünyaya.
Ay ata, ay ana! Ay əzizlərim,
Niyə gətirdiniz
məni dünyaya?!
***
Yüz payız, yüz bahar
ötüb o vaxtdan –
"Leyli və Məcnun"lu tarixi çağdan.
Neçə simfoniya, balet,
opera...
Od alıb muğamat adlı
ocaqdan.
Yayır fəlakəti,
şəri qasırğa,
Ulayır nə
vaxtdan bəri qasırğa.
Küləyin cürbəcür
oyunları var:
Biri meh, biri
yel, biri qasırğa.
Məşhur işarələr
- iqrek, iks, zet:
Mərkəzdə
birləşən üç istiqamət.
Üç mühüm
nöqtəni tapsaq - bilərik:
Ya düz, ya əyridir
axtarılan xətt.
Çoxdur təbiətdə
müəmma, məna,
Min cür qəribəlik
durur yan-yana.
Çıxır yumurtadan
körpə kenquru –
Anası
döşündən süd verir ona.
Gərək öyrəşəsən
əksiklərə:
Gah qıya
qulaq as, gah cik-ciklərə.
Zamanın hər annı atom
kimidir –
O da
bölünürmüş zərrəciklərə.
Qalmaqal qoparıb azı min kərə,
Bezdən ustalıqla
keçib məxmərə;
Ərini çərlədib
öldürən arvad
İndi
müsahibə verir müxbirə.
Ucalıq - ömrünün
hər pilləsində,
Qalır
gümrahlığı hətta səsində.
Türkün tarixini öyrədir,
amma
Yad dildə
danışır ailəsində.
Oqtay RZA
Ədalət.- 2010.- 19 oktyabr.- S. 6.