Günaydın, etibarlı adam
Yusif Günaydın: "İctimai Televiziyada mənə
inanır və etibar edirlər"
Telekanallarımızın sayı artdıqca peşəkarların
sayı azalır. Tamaşaçıya təqdim edilən
verilişlərin əksəriyyətinin peşəkar əlindən
çıxmadığı o dəqiqə hiss olunur. Yəqin
elə ona görə də televiziyalarımız tez-tez tənqid
obyektinə çevrilir.
Orta məktəb illərindən yolunu televiziya
studiyasından salan, efirin məsuliyyətini elə o vaxtdan dərk
edən Yusif Günaydın tamaşaçıya nəyin və
necə göstərilməsinin yolunu bilir. Efirə
çıxdığı ilk gündən Yusif
Günaydınla əməkdaşlıq etməsini İctimai
Televiziyanın qazancı saymaq olar. Onun
hazırladığı "Aktyor evi", "Həmsöhbət",
"Teatr haqqında üç monoloq"
tamaşaçıların marağına səbəb olub. "Qərib
axşamlar" ən baxımlı
proqramlardandı.
Yusif bəylə müsahibədən əvvəl
İctimai Televiziyanın həyətini doyunca gəzdik.
Görülən işlərlə müsahibimizin köməyi
ilə tanış olduq.
- Yusif bəy, belə görünür ki,
özünüzü İctimai Televiziyada çox rahat hiss
edirsiz...
- Düz müşahidə
etmisiz, özümü bu kanalda rahat hiss edirəm. İlk
gündən burda çalışıram. Sevinirəm ki,
İctimai Televiziyanın efirə gedən ilk verilişi mənim
hazırladığım proqram olub. 2005-ci il avqustun 29-da
yayıma başlayan kanalımız efiri "Aktyor evi"
adlı layihəm əsasında hazırladığım
verilişlə açdı. O vaxtdan bu kollektivdəyəm. Bu
günə kimi birlikdə xeyli maraqlı proqramlar təqdim
etmişik. Verilişlərim hər həftə müzakirə
olunarkən istər rəhbərlik, istərsə də
iş yoldaşlarım tərəfindən yüksək qiymətləndirilir.
Burda mənə inanır və etibar edirlər. İnam və
etibar olan yerdə, zəhmətinə obyektiv dəyər verilən
kollektivə çalışmaq yaradıcı insan
üçün həmişə xoşdu. Burda rəhbərlik
də, sıravi əməkdaşlar da həm yaşıma, həm
də təcrübəmə hörmətlə
yanaşırlar. Baş direktor İsmayıl Ömərov məni
həmişə gənclərə nümunə göstərir.
2007-ci ildə İsmayıl Ömərovun
tapşırığı ilə radioda işləməli
oldum. Bir il ərzində radioda həftədə üç dəfə
üç saat canlı yayımlanan "Günün sonu"
proqramının aparıcısı kimi
çalışdım.
- Bu məcburi göndəriş idi, yoxsa...
- Belə bir zərurət
yaranmışdı. Baş direktorumuz bəzi radio verilişlərinin
reytinqinin aşağı düşdüyünü hiss edən
kimi mən də daxil olmaqla televiziyanın bir neçə
populyar aparıcısını radioya göndərdi.
Düzdü, onların əksəriyyəti televiziyaya tez
qayıtdı. Mən isə düz bir il çalışmalı
oldum. Novruz bayramını, Yeni ili radioda iş başında
qarşıladım. Bir il ərzində dinləyicilərdən
saysız-hesabsız məktub aldım. Heç televiziyada
çalışanda o qədər məktub almırdım...
Onların çoxunu hələ də saxlayıram.
- Uzun illərin təcrübəsi həm televiziyada, həm
də radioda uğur qazanmağınıza kömək edir?
- Təbii ki, təcrübənin
mühüm rolu var. Mən televiziyaya ilk dəfə gələndə
8-9 yaşım var idi. 190 saylı məktəbdə oxuyurdum. Bizim
məktəb sosialist təhsil sisteminin vitrininə
oxşayırdı. Gələn qonaqların əksəriyyətinə
məktəbimizi göstərirdilər. Necə deyərlər,
qonaq-qaramız çox olurdu.
O cümlədən, televiziya
işçilərinin yolu tez-tez
bizim məktəbdə düşürdü.
Bir dəfə məktəbimizdə
hazırlanan tədbirdə çıxışımı görüb bəyəndilər və məni
televiziyanın uşaq verilişləri
redaksiyasına dəvət etdilər. Rəhmətlik Tofiq Mütəllibov, Firudin
Ağayev kimi
qayğıkeş redaktorların, Fikrət Qaradağlı, Səyyar
Ağayev kimi
rejissorların əhatəsinə düşdüm.
O zaman uşaqlar üçün populyar
sayılan "Tonqal", "Məktəb
həyatı" verilişlərində dəfələrlə
çəkildim. 10 yaşım olanda həmin
verilişlərə aparıcılıq etdim.
Yaşım artdıqca başqa
verilişlərə dəvət alırdım. Kameranın,
canlı efirin nə olduğunu
elə vaxtdan anlamağa
başladım. Televiziya gələcək
həyat yolumu, ixtisas seçimimi müəyyənləşdirdi.
İncəsənət İnstitutunun rejissorluq fakültəsinə qəbul olundum. Tələbə olarkən yenidən televiziyaya qayıtdım. Bu
dəfə stajor kimi
təcrübə keçdim. Vasif Babayev və Ramiz Həsənoğlu
kimi tanınmış rejissorlardan
çox şeylər öyrəndim. İnstitutumuzun tarixində ilk
dəfə olaraq məni və kurs yoldaşlarımdan birini
Moskvadan gələn sifariş
əsasında Qərbi Sibirə göndərdilər. 5 il oradakı televiziya
kanalında çalışdım. Ssenarilərim əsasında
televiziya filmləri çəkildi. Azərbaycana
qayıdandan sonra AZ.TV-də ştata qəbul olunmasam da artıq mənə doğma
olan kollektivlə sıx əməkdaşlıq
edirdim. "Dalğa",
"Həftə", "Yaddaş" kimi o zamanın çox populyar
proqramlarının hazırlanmasında mənim də əməyim
keçdi. İctimai Televiziya yarananda müsabiqə
elan olundu. Mən də
layihələrimi təqdim etdim və qəbul
olundum. Həmin layihələrin əksəriyyətini
İctimai Televiziyanın əməksevər,
işinə yaradıcı yanaşan əməkdaşlarının
yaxından köməyi ilə həyata keçirdim.
- Uğurlu layihələrdən söz
düşmüşkən, "Qərib axşamlar" gecə
saatlarında efirə çıxmasına baxmayaraq xeyli
tamaşaçı toplaya bilib. Gecə o vaxtı qonaqları
canlı yayıma dəvət etməkdə çətinlik
çəkmirsiz?
- Öncə onu deyim ki,
"Qərib axşamlar"ın ideya müəllifi Baş
direktorumuz İsmayıl Ömərovdu. Televiziyada əsas
ideyanın, konsepsiyanın mükəmməlliyidi. Verilişi
bu gün bir aparıcı, sabah tamam başqa bir aparıcı
təqdim edə bilər. "Qərib axşamlar"
çox gözəl ideyaya quluq edir. Azərbaycan televiziya məkanında
yeganə verilişdi ki, gecə 12-dən sonra efirdə olur.
Amerikada, Avropanın müxtəlif ölkələrində
yaşayan soydaşlarımız "Qərib
axşamlar"ı maraqla izləyirlər. Canlı telefon
bağlantılarında onların səsini eşitmək,
verilişlə bağlı arzu, istəklərini dinləmək
xoş hisslər yaradır. Qonaqların canlı yayıma dəvət
olunmasına gəlincə, heç bir problemlə üzləşmirəm.
Hamı təklifimizi həvəslə qəbul edir. Kim
reytinqli verilişə dəvət almaq istəməz ki...
- Reytinq sizin üçün nə deməkdi?
- Müasir
televiziyanın uğurları reytinqlə
ölçülür. Verilişin yüksək reytinq
qazanması sübut edir ki, tamaşaçı həmin
verilişə baxır.
- Amma bəzən səviyyəsiz, şit verilişlərin
aparıcıları da yüksək reytinq
qazandıqlarını az qala tamaşaçıların
gözünə soxurlar...
- Burda
tamaşaçının zövq məsələsi də
var. Bəzən tamaşaçı şit verilişlərə
də baxmağı xoşlayır. Şou-biznes
dünyasında baş verən dedi-qodulara baxmaq istəyənlər
də var. Amma onlar "obıvatel"
tamaşaçılardı. "Qərib axşamlar" təkcə
İctimai Televiziyada deyil, Azərbaycan televiziya məkanında
ən reytinqli verilişlərindən biridi. Belə bir ciddi
verilişin yüksək reytinq toplaması mənə
qürur verir. Sevinirəm ki, mənim də bu işdə əməyim
var. Yeri gəlmişkən, onu da deyim ki, "Qərib
axşamlar"ın ərsəyə gəlməsi
üçün 20 nəfərdən ibarət qrup
çalışır. Aparıcı kimi mən aysberqin
görünən tərəfiyəm.
- İndi telekanallar cəmiyyətin qınaq obyektinə
çevrilib. Peşəkar kimi bu tənqidlərlə
bölüşürsüz?
- Televiziya
işçisi və tamaşaçı kimi bəzi tənqidlərlə
razıyam. Aparıcılar dilimizi bilmir, kobud şəkildə təhrif edirlər. Reklamların dili başqa bir problemdi. Dilimizi bayağılaşdırmaqla genefondumuza
təsir edirlər.
Bəzi verilişlərin səviyyəsi
təbii ki, insanları razı salmır. Axı efirin əksər
hissəsini dolma bükməklə, yemək
bişirmək, qab-qacaq
yumaqla doldurmaq olmaz. Düzdü, Türkiyə telekanallarında
da belə verilişlər var. Amma onlarda vətənpərvərlik
duyğularını təbliğ
edən proqramlar da çoxdu. Onlardan bəziləri bu mövzunu lap istismar edir. "Qərib
axşamlar" isə
mövzuya ciddi yanaşdı, müqəddəs
duyğuları ucuzlaşdırmadı.
Verilişin uğur qazanmasının sirri həm də
bundadı. İsmayıl müəllim bizim teleməkanda bu
mövzu ilə bağlı boşluğun olduğunu hiss etdi.
İrandakı 30 milyon
azərbaycanlını, 9 milyon öz vətəndaşlarımızı
çıxsaq, bu gün
dünyanın 80-nə yaxın ölkəsində 11 milyon soydaşımız yaşayır.
Onların arasında "Qərib axşamlar"ın çoxlu tamaşaçısı var.
- İctimai televiziyada hansı yeni layihələrinizi
görə biləcəyik?
- Bura gələndə
30-dan çox layihə təqdim etmişdim. Onların bəzilərini
həyata keçirə bildim, bəzilərini isə müəyyən
səbəblərdən reallaşdırmaq mümkün
olmadı. Yeni bir neçə layihəm var. Hələlik
detallarını açıqlamaq istəmirəm.
Etibar Cəbrayıloğlu
Ədalət.- 2010.- 30 oktyabr.- S. 18.