Reklam sevməyən həkim

O, Bakıda yaşayır, işləyir...

Ötən ilin yayında səhhətimlə bağlı çox gərgin məqamlar yaşayırdım. Həmin məqamların birində Azərbaycanın dəyərli yazıçısı və son dərəcə də qayğıkeş dostlardan biri olan Seyran Səxavət özünəməxsus ciddiliklə dedi:

- Ayə, dur düş qabağıma, səni aparım Vidadinin yanına. Təpədən-dırnağa "remont" eləyib qaytarıb versin bizə, gəlib adam kimi arağımızı içək.

Mən barəsində çox eşitdiyim Vidadi həkimin kimliyini, hansı sahə üzrə mütəxəssis olduğunu tədqiq bilmirdim. Ona görə də təəccüblə onun üzünə baxdım. Və Seyran müəllim də mənim təəccübümü bir az da artıran ikinci həmləsini etdi:

- Vidadi bax sənin bu dostun, mənim bu qardaşım, eloğlumuz akademik Hətəm Quliyevin doğmaca qardaşıdı. Bildin? Üzümə də təəccüblə baxıb-eləmə...

Doğrusu mən uzun illərdən bəri doğma münasibətdə olduğum ziyalılığını və alimliyini insanlığı ilə eyni səviyyədə tutan, dəyərləndirən Hətəm müəllimin mənə bir neçə dəfə Vidadi ilə bağlı xatırlamalarının mahiyyətini indi anladım və vaxtında ona müraciət etmədiyim üçün daxilən utandım da. Amma...

Amma görünür həyatın öz qanunları olduğu kimi, insanların da bir-biri ilə qarşılaşması, təmasda olması üçün də müəyyən yazılmamış qanunlar var. Bax elə o qanunların biri bu günlərdə məni Vidadi həkimlə qarşılaşdırdı. Öncə telefonla əlaqə saxladım, sonra çalışdığı "Atlas" özəl klinikasında qapısını döydüm. Bu görüşüm heç də təsadüfi xarakter daşımırdı. Çünki məni bu görüşə ünvanlayan, səmtləndirən "Ədalət" qəzetinin təsisçisi və millət vəkili Aqil Abbas idi.

Öncə bir xatırlama

İndiki kimi yadımdadır. Tarix dəyişsə də, zaman ötsə də, amma o anları dəqiqliyi ilə xatırlayıram. Üç il bundan öncəyə qədər millət vəkili Aqil Abbas ölkənin baş şəhərində, eləcə də qardaş Türkiyədə, o cümlədən səfər etdiyi digər məmləkətlərdə də səhhəti ilə bağlı çoxlu sayda həkimlərə ardıcıl müraciətlər edirdi. Və hər müraciətdən sonra da qalaq-qalaq həkim təyinatları, dava-dərmanlar alınır, apteklərin qapıları tez-tez döyülürdü. Amma nə bu dava-dərmanların, nə həkim təyinatlarının heç bir müsbət nəticəsi görünmürdü. Ağrılar davam edir, Aqil Abbas da ağrıkəsicilərlə gününü yola verirdi. Nəhayət...

Günlərin birində yenə dostların tövsiyəsi ilə Aqil Abbas Vidadi həkimin qapısını döydü. Onun pasiyenti oldu. İnanın ki, dünyanın müxtəlif səhiyyə ocaqlarına baş çəkmiş millət vəkili öz müalicəsini məhz Vidadi həkimin təyinatı ilə, onun şəfalı əllərinin köməyi ilə tapdı. Çox qısa bir zamandan sonra Aqil Abbas mədəsindəki ağrılara son qoydu.

***

Bax, elə bu fakt özü istər-istəməz məni də millət vəkilinin tapşırığı ilə Vidadi həkimin pasiyentinə çevirdi. Qapısının önündə xeyli növbə var idi. Düşünürdüm ki, onun qəbuluna düşmək, onun zəhimli baxışları altında suallarına cavab vermək çətin olacaq, amma yanıldığımı dərhal da hiss etdim. Klinikaya çatanda qəbul şöbəsindəki xanıma yaxınlaşıb özümü təqdim etdim. Həmin xanım da təbəssümlə dedi:

- Müəllim, vaxtında gəlmisiniz. Vidadi həkim bütün xəstələrə öncədən vaxt təyin edir. Ona görə heç kim başqasının növbəsinə daxil ola bilmir, nə də artıq vaxt itirmir.

Tibb bacısı danışa-danışa məni 12-ci otağa apardı. Qapını döyüb içəri daxil olanda gözlərimə inanmadım. Mən ki, bu insanı çox yaxından tanıyıram, dəfələrlə xeyir-şər məclisində bir yerdə olmuşuq... O da gülümsəyərək, şair, xoş gəldin dedi. Mehriban görüşdük, hal-əhval tutduq və gəlişimin məqsədini bildirdim. Dərhal cibimdən çıxarıb iş stolunun üstünə qoyduğum diktafonu götürüb dedi:

- Çox xahiş edirəm, heç nə yazma. Mən reklamı xoşlamıram. Gəl sadəcə söhbət edək, Seyran da, Hətəm də sənin səhhətinlə bağlı mənə danışıb. Qoy səni də bir yoxlayım, bu da olsun bizim müsahibəmiz.

Təbii ki, onun israrı ilə razılaşdım, amma peşəkarlıq da hərdən adamın işinə yarayır. O məni müayinə etdikcə mən də yaddaşıma köçürtdüyüm bəzi sualların cavablarını artıq ondan alırdım. Elə o cavablardan da bildim ki, Vidadi Quliyev artıq doktorluq işini də yazıb tamamlayıb və bu günlərdə müdafiə edəcək. Uzun müddət respublikanın Onkoloji Mərkəzində şöbə müdiri işləyib. Sonra iş yerini dəyişib, müxtəlif özəl klinikalarda, bu gün isə "Atlas"da çalışır.

Sözarası səhiyyəmizlə, xüsusi ilə ölkənin xaricinə - İrana, Türkiyəyə, Rusiyaya müalicə üçün üz tutan soydaşlarımızla bağlı fikrini soruşdum. Dedi ki, seçim etmək hər kəsin öz ixtiyarındadı. Bizdə də kifayət qədər savadlı, təcrübəli həkimlər var. O cümlədən də müasir tibbi avadanlıqlar da yetərincədir. Sadəcə, biz də bir az kompaniyaçılıq, bir az da "özgə yerin halvası şirin olar" prinsipi həmişə mentalitetimizdə özünü göstərib, digər tərəfdən də ölkədən kənara üz tutanlar daha çox maddi imkanları yerində olanlardı. Hətta bəziləri qripi də xaricdə müalicə etdirməyə üstünlük verir. Burda təəccüblənəsi və narahat olası heç nə yoxdu. Hər kəs seçimində sərbəstdi.

Mənim üçün maraqlı idi ki, görəsən, Vidadi həkim üçün ölkə səhiyyəsinin mənzərəsi, ümumiyyətlə həkimlərin, tibbi personalın durumu, xəstə-həkim münasibətləri hansı müstəvidə görünür, hansı çalarlarla xarakterizə olunur. Doğrusu bu sualın müxtəlif variantlarda istifadə etməklə cavabını almağa çalışsam da, həkim birmənalı olaraq bildirdi ki, savadlı həkimin, ümumiyyətlə peşəkar insanın həmişə işi, iş yeri olub və olacaqdı. Yəni yaxşı həkim həmişə aranıb axtarılır. Onun həyat səviyyəsi təkcə dövlətin verdiyi imtiyazlarla, əməkhaqqı ilə deyil, həm də özünün yaxın çevrəsinin ilıq münasibəti ilə də ölçülə bilər. Bir az da konkret desək təkcə dostlar, doğmalar, istedadlı, peşəkar, gərəkli şəxsə, bir sözlə hər hansı bir sahə üzrə fəaliyyət göstərən həkimə qayğı göstərsələr, onun problemlərinin çözümündə yardımçı olsalar, bu həm cəmiyyətin, həm də tərəflərin hamısının xeyrinə işləmiş olar.

Bəli, "Atlas"da olduğum müddətdə mən bir daha əmin oldum ki, son dərəcə təvazökar və son dərəcə də həlim təbiətli Vidadi həkim indiki durumda öz peşəsinə, öz andına sadiq olan tək-tək insanların sırasındadı. Bu elə bir sıradır ki, o işıq kimi hər tərəfdən diqqəti çəkir. Sadəcə o işığı görmək, onu qiymətləndirmək lazımdı. Çünki "uzaq yerin halvası nə qədər şirin olur-olsun" burda, bu məmləkətdə, ölkənin paytaxtında şəfa vermək qabiliyyətində, insan kimi yanaşma gücündə olan həkimlərimiz az deyil. Onlardan biri də Vidadi Hidayət oğlu Quliyevdi. Mən heç kimə xəstəlik, ağrı-acı arzulamıram. Amma xatırlatmaq istəyirəm ki, bizim, yəni müalicəyə ehtiyacı olan insanların Vidadi Quliyev kimi həkimi var.

Əbülfət MƏDƏTOĞLU

Ədalət.- 2011.- 6 aprel.- S. 5.