GƏNCLİYƏ PƏRƏSTİŞ

Hər şey, hər şey axır gedir

Olsun, amma heyif ki, gənclik də,

Gənclik də hey axıır gedir.

Bircə bilsəydim gəncliyin

hansı dənizə axıb getdiyini,

Məni belə həsrət içində buraxıb getdiyini.

Ah, gözəlim gənclik!

Hara getdin, bu qədər tez, hara?

Hara gedirdinsə, məni də aparaydın ora!

Mən ürəyimlə qul olardım sənə.

"Gözün üstə!" deyərdim nə əmr etsəydin mənə.

Sən ac - mən ac!

Bizə lazım deyil qızıl tac.

Sən çılpaq - mən çılpaq!

Bizə lazım deyil qızıl qolbaq.

Tüpürərdik dünyanın bütün sərvətlərinə, mallarına,

Bütün sultanlarına, şahlarına, krallarına.

"Cənnətdəyəm" deyərdim, səninlə məhbəsdə olsam.

"Vətəndəyəm" deyərdim, səninlə qəfəsdə olsam.

Ah gənclik! Sən şirin dövlət imişsən

Nə əvəzsiz, nə gözəl sərvət imişsən sən!

Bu gün şadlıqdan dəli olardım əgər

Məni, bütün savablarımla, alıb,

səni, bütün günahlarınla, mənə versəydilər

Gənclik, ey yeni açılmış qızılgül,

gözlə bülbülünü.

Gənclik, ey anasından yeni ayrılmış bülbül

axtar gülünü.

Gənclik - xəyalların ən gözəli,

röyaların ən şirini.

Kainatda heç bir şey verməz onun dadını,

heç bir şey tutmaz onun yerini.

Verin o güzgüyə bir baxım,

görüm qocalıb solmuşammı?

Ah! görəsən mən də

heç

gənc olmuşammı?

LALƏYƏ

Çiçəklənir yenidən ömrümün budaqları,

Təzə həyat gətirdin mənə gülüşlərinlə.

Yaşa və sev deyirlər əllərin, dodaqların,

Canlanırlar içimdə ölmüş ümidlər belə.

İllərdir şairliklə çırpındım gündüz-gecə,

Bir şeir görmədim mən baxışlarından dərin.

Öylə bir mələksən ki, tək səni deyil, məncə,

Səni sevənləri də sevməlidir sevənin.

Gözlərindən çıxan nur axır damarlarımda,

Axır, işıqlandırır eşqimin ölkəsini.

Laləciyim, ürəyin qalmasın əğyarımda,

Mən qədər sevə bilməz anan da bəlkə səni.

1930-cu il.

GƏNCLƏRƏ NAĞIL

Biri vardı, biri yoxdu,

Bir kişi vardı.

Bu kişinin övladı çoxdu,

Onun bunlarla böyük-böyük işi vardı.

Bu kişi atamıydı?

"Atayam" deyirdi.

Ögeymi, doğmamıydı?

"Doğmayam" deyirdi.

Bu atanın övladı içində

Tənbəli, çalışqanı,

Rüşvətə, oğurluğa alışqanı,

Karı, koru,

Yalançısı, müftəxoru,

Ürəklisi, ürəksizi,

həm yaxşısı, həm də pisi,

Qarğa xasiyyətlisi,

Bülbül keyfiyyətlisi,

Hər çeşidi vardı,

Hamısı bu kişinin övladı sayılardı.

Amma bu kişi, bu ata

Sözlə, dillə

ağıl, şüur sata-sata

Qarğanı bülbülə,

bülbülü qarğaya döndərərdi,

Qarğanı qaldırar,

bülbülü endirərdi.

Bunu görən qarğalar

cuşa gəlib

Bu atanı mülrik,

dahi sanardı,

Bülbüllər də yavaş-yavaş

huşa gəlib

Yana-yana susardı,

Susa-susa yanardı

1985, oktyabr.

ƏKRƏM CƏFƏR

Ədalət.- 2011.- 22 fevral.- S. 7.