SEVİN

Evdə bikef olur yoldaşım hərdən,

bir soyuqluq qopur qana, iliyə.

- Dünən qonşuluqda səni istəyən

bu gün əleyhinə danışır, niyə?

Eh, həyat belədir, düzü, belədir,

bəzən yağış döyür, bəzən, qar, külək.

Sən o söz-söhbətə öyrəş arabir,

yağışa, küləyə öyrəşdiyintək.

Göydən dolu töksə, mat qalma buna,

qoy gülər gözlərin batmasın yasa.

Qar yağsa, şərfini dola boynuna,

get, qalma, gedəsi bir yerin olsa.

Həyatda təhqirə, tufana öyrəş,

qoy üzün alışsın oda, küləyə.

Sözünü kəssələr, sən ona öyrəş,

Çalış uyğunlaşma, amma heç nəyə.

Bir dəgməndən ötrü xiffət hədərdir,

əksinə, sevin.

Düşmən - qələbəmin sayı qədərdi,

dost - mənim səhvimin,

sən buna sevin.

1975

BİLMƏDİM

Müəllimim Mir Cəlalın 60 illiyinə

Deyirlər, kamala yetdikcə insane

şirin acı olur, acılar şirin.

Niyə könlün gözü doyur dünyadan,

niyə gözün könlü ac qalır görən?

Günə bir ümid var, aya, ilə bir

bəlkə buna görə əzizdir həyat.

Əvvəl, arzularla qızınan qəlbi

sonra xatirələr üşüdür, heyhat.

Dərk edə bilmədim hələ bir şeyi,

bilmədim dünyanın bu sirri nədir

bədən bərk olanda qan olur beyin,

beyin bərkidikcə bədən köyrəlir

Yox, həyat çoxuna gəlməsin asan,

böyüdün sadələr cərgəsində sən.

Oturub tərini soyutmamısan,

təriflər,

təltiflər kölgəsində sən.

Sənin öz səsini eşitdi aləm,

"Manifest" söyləyən gəncin səsindən.

Dünyaya mən bir də baxmaq istərəm

sənin gözləriyin pəncərəsindən.

1968

MƏNƏM

Dəyişir mənim də halım arabir,

bəzən heç bilmirəm nəçiyəm, nəyəm.

Üstümə suallar yağır, elə bil

Hardasa müttəhim kürsüsündəyəm

Odlar qalanıb yanır bədənim,

hissimi, ruhumu buza qoyurlar.

Şahidlər üzümə dururlar mənim,

hakimlər üzümə hökm oxuyurlar.

Nə vaxtsa yıxılıb biri qəfildən,

yüyürüb qolundan tutmamışam mən.

Görmüşəm, vurublar bir vaxt kimisə,

arxa durmamışam yıxılan kəsə.

Kimsə ac olubdu, mən tox olmuşam,

məni axtarıblar, mən "yox" olmuşam.

Nə vaxtsa gizli bir macəram olub,

sonradan kiməsə bu, haram olub.

Dolaşır qanımda yad bir hiss mənim,

dünya günahımdan xəbərsiz, mənim,

Mənəm ən müqəddəs, mənəm ən təmiz,

mənəm,

günahkar da mənəm, şübhəsiz.

1968

DEYİRLƏR TANIŞ OL

Elə dayanırsan, elə baxırsan,

elə bil qarşında quru bir Daşam.

İpək saçlarını bir vaxt oxşayan

elə bil hardasa mən olmamışam.

Səni dostlarımla, tanışlarımla,

mən tanış edərdim nə vaxtsa bir-bir.

İndi özgələri yad ehtiramla

deyirlər tanış ol

nə qəribədir.

Yuxuda görərdin nə vaxtsa hər dəm,

yolumu gözlərdən yollardan uzaq.

Mən sənin yuxundan çıxıb gəlmişəm,

bu da bir yuxudur, gəl, tanış olaq.

Qoluna girərdim... bu, yadındadır,

gedərdik... yolumuz, arzumuz şərik.

Qolum qollarının lap yanındadır,

toxunsa, biz indi üzr istəyərik.

Hayanda oldumsa səhər, ya axşam,

aradın sən məni, gördün sən məni.

İndi gözlərinin qabağındayam,

hayanda durum ki,

görəsən məni?

1973

QADINA MƏKTUB

Sizin qızınızla görüşürük biz,

gedirik gah yolla, gah kənar izlə.

Bunu mən bilirəm, siz bilmirsiniz, -

o gəlir sizin öz icazənizlə.

Tələbə yoldaşı, rəfiqəsi var,

işi də çox olur, bəzən dərsi də.

Mənəm,

qızınızın necə deyərlər, -

"tələbə yoldaşı", "rəfiqəsi də".

Mən başa düşürəm, siz anasınız,

ürəyə sığışmır adi həyəcan.

O, evə dönüncə nigaransınız

evdə olanda da mənəm nigaran.

Bir ömrün mənzili uzun, ya qısa

məhəbbət, doğmalıq –

hansı qədimdir?!

O, sizin adicə qızınızdısa,

o, mənim yeganə səadətimdir.

Siz də heyransınız, mən də bir qıza,

kimin qapısından o, girməlidir.

Dünya elədir ki,

biri tapırsa,

biri... təbiidir, itirməlidir.

Duruluq rəmzidir sizin qızınız,

gözündən oxunur qəlbi, isməti.

Sizin bu sevdada uduzmağınız,

sizin borcunuzdur, mənim qismətim.

Gərək darılmasın bu eşqə həyat,

deməyin biz kimik, nəçiyik, nəyik

Yad ikən doğmayıq,

Doğma ikən yad,

dünya qəribədir, biz qəribəyik.

Sizin adınıza hörmət, ehtiram,

qadın qarşısında baş əyib aləm.

Mən də baş əyirəm, vidalaşıram, -

qızınız gələcək, mən getməliyəm.

1978

O VAXT YAŞID İDİK

Biz nə vaxt ayrıldıq?.. o vaxtdan bəri,

səni yuxularda görürəm yalnız.

Yenə eşidirəm o gülüşləri,

qalıb o əvvəlki baxışlarımız.

Yenə başındakı o örpək durur,

mən də hey dururam sənin yanında.

Yaxanda sancaqlı kəpənək durur,

durur əynindəki ipək donun da.

Əlində təzəcə yonulmuş qələm,

o boy, o buxun da necə var, elə.

Mən də filoloji fakültədəyəm,

iyirmi ildir ki, dərs gedir hələ.

Yenə eşidirəm tanış bir səsi,

doğma da deyildir, yad da deyildir.

Bitmir müəllimin mühazirəsi,

eşiyə zəng olmur iyirmi ildir.

Dəftərlər içində bir dəftər durur,

o daha açılmır, yazılmır ancaq.

Durur o çinarlar, o şəhər durur,

necə görmüşdümsə, iyirmi il qabaq.

O vaxtdan elə bil dayanıbdı vaxt,

daha dövr eləmir bu aləm indi.

O vaxt yaşıd idikg sən işə bir bax,

səndən iyirmi yaş böyüyəm indi.

1978

Nəriman HƏSƏNZADƏ

Ədalət.- 2011.- 12 fevral.- S. 20.