XATİRƏLƏR

Nə yaxşı günlər idi, eh uşaqlıq illəri,

Ayaq yalın, baş açıq, gəzərdik düzənləri.

Dırmaşardıq həvəslə hündür ağaclara biz,

Qanaq-qanaq olardı əl, ayaq dizlərimizg

Yaxşı yadımdadı, bax, bu dərədə,

Bir palıd ucalıb göyə çatırdı.

Yay, payız ağacın dibi həmişə

Qoyunla-quzuyla dolu olardı.

Yığardıq mələyən qoyun-quzunu,

Orda rahatlanıb, narahatlanardıq.

İçərdik buz kimi bulaq suyunu.

Sərilib yamaca xoşallanardıq.

Dairə cızardıq yaşıl ot üstə,

Mayallaq vurardıq dirə qopardıq.

Çalınan dairələr bizə dəydikcə,

Dirə çalanlara təpik atardıq.

O əziz günləri yada salaraq,

İndiki günümdə kədərlənirəm.

Bəzən çayırlıqda səni qovaraq,

Çılpaq illərə dönmək istərəm.

Hardasan, hardasan, indi hardasan?!..

Bir anlıq yadına düşürəmmi mən?...

Nə deyim bəlkə də qayıdacaqsan,

Hələ ümidimi kəsməmişəm mən.

Ehey! Səsim sənə çatırmı görən,

Yadına düşürmü uşaqlıq çağıg

Gizləmpaç oynardıq səninlə o dəm,

Qaytar o günləri, o günlər hanıg

Səninlə olduğum bircə gün üçün,

Bir əsər yazsam da mənə az gələr.

Elə düşünmə ki, qurtarır sözüm,

Sənsiz bu xatirə eh nəyə dəyər?!..

Sənsiz bu xatirə eh nəyə dəyər?..

ƏLLƏRİMİN QABARLARI

Əllərimin qabarları,

Yer kimi cadar-cadar,

Hər qabarın sinəsində,

min ağrı var, min bir dərd var.

Uşaqlığım xatirə tək,

qısılıbdır bir küncünə,

Sıxıntılar caynağında,

sıxılaraq zərrə-zərrə,

Budur yenə kitab kimi,

açmışam mən göz önünə,

İllərimi, günlərimi,

arayıram hər düyündə,

Fikirlərim çaşbaş düşür,

bu anda mən karıxıram,

Fikirləri qabarların ürəyindən

çıxarmağa çalışıram.

Qapayıram əllərimi bir anlığa,

qucaqlaşır qabarlar,

Əllərimin qabarında bir ürəyin

nisgil dolu

dünyası var.

KƏNDİMİZƏ BAHAR GƏLƏNDƏ

Soyuq libasını dəyişir kəndim,

Ağaclar başlayır pöhrələnməyə,

Hər qapı, hər küzdən quzu səslərin,

Yayır səhər mehi dörd bir tərəfə.

Sübhün şəfəqləri çıxhaçıxmaqda,

Xoruz səslərilə həmahəng olur.

Kimi buzov tutub, inək sağmada,

Kimi yavaş-yavaş nehrəsin qurur.

İşlər başa çatır, süfrə açılır,

Qoyulur ortaya halal nemətlər.

Yarpaqlar baharın nəğməsin çalır

Açılır könüllər, gülür könüllər.

Hər çiçək bir bahar olur arıya,

Nəğməsi ney kimi ürək oxşayır,

Quşlar ağaclarda qururlar yuva,

Sanki körpə üçün beşik asılır.

Bu dağ-dərə, bulaq səsi bir aləm,

Çayır-çəmən, yamacların örpəyi.

Mən kəndimin baharıçün ölürəm,

Sinəm dolu tükənməyən nəğməsi.

KASIBLIQ

Kimsə söz deməsin sözüm üstünə,

İnsanın belini qırar kasıblıq.

Bələdəm dünyanın mən hər üzünə,

Daş olub sinəni sıxar kasıblıq.

Saxta gülümsəyər dostlar üzünə,

Nə qohum, nə qardaş, salmaz yadına.

Arvad-uşaqlar da, vurar yüz mənə,

Qaralar gözündə işıqlı dünya.

Yeriyə bilməzsən, qıçlar büdrəyər,

Əl əsər, göz görməz, belin bükülər.

Varlığın, yoxluğun görünməz gözə,

Sənin sənliyin də içində ölər!..

Yuvasız bir qərib quşa dönərsən,

Qonası nə budaq, nə bağçan olar.

Ölmək istəsən də, ölə bilməzsən,

Nə sənda sən qalar, nə səndan olmaz.

Sınıq arzuların sinəni dağlar,

Sənə yas tutaraq gözlərin ağlar.

Gəncliyin vədəsiz, vaxtsız qarıyar.

Səni süründürüb üzər kasıblıq,

Yıxar, təpikləyər, əzər kasıblıqg

SINIQ KÖNÜL

Ha çalışdım, dünya məni sevmədi,

Ömür keçdi, bir urəyim gülmədi.

Qədd büküldü, dərd yüklənib bel əydi,

Sübhə həsrət yumulmayan göz mənəm.

Ha çalışdım arzum qaldı gözümdə,

Ümidlərim yas saxladı içimdə.

Deyəmmədim, söz qocaldı dilimdə,

Nə qəmxar var, nə anlayıb qəm əkən!..

Qara daşdı sadəliyim başımda,

Kasıblığım yaş artırır yaşımla,

Yaralıyam daş vururlar yarama,

Kimsə varmı, məlhəm qoya səngiyəm?!.

Yorulmuşam namərdlərin əlindən,

Yaltaqların, iküzlünün felindən.

Qəm yüklənib salmaq olub belimdən,

Di gəl dikəl bu yük altda sən yaşa,

Qəlb, göz yaşlı, qarışıbdı yaş-yaşa.

RAFİQ

Ədalət.- 2011.- 9 iyun.- S.7.