Sakit... həlim poeziya

 

Fərqanə Mehdiyeva: "Bütün şeirlər əslində layladı"

 

Ədəbi ictimaiyyət bu imzanı yaxşı tanıyır. Təkcə işlədiyi jurnalda tutduğu məsul vəzifə ilə deyil, həm sözünün çəkisi, öz yerini bilməsi əsl Azərbaycan xanımına xas bütün dəyərlərə malik olması bu imza sahibini hər kəsin yanında yüksək mərtəbədə saxlayır. Çünki o özü elə həmin o yüksək mərtəbəyə layiqdi, özü təmənnasız, iddiasız, sadəcə ürəyindən gələnləri elə ürəyinin istədiyi kimi yaxdığına görə bir Allah ona o mərtəbəni lütf etdiyinə görə.

Yəqin ki, bildiniz söhbət kimdən gedir. Əgər bilmədinizsə onda xatırladım. Mənim həmsöhbətim, siz dəyərli oxuculara təqdim etdiyimiz şairə Fərqanə Mehdiyevadır. Artıq yəqin ki, tanıdınız. Deməli, Fərqanə xanımla sizin aranızda körpü yaratmağın məqamı çatıb.

- Fərqanə xanım, artıq 2010-cu il arxada qaldı. Yeni ilin iki ayını başa vurduq. Bu tarix sizə deyir, xatırladır. Heç bu barədə düşünmüsüz?

- Öncə təşəkkür edirəm ki, məni oxucularla görüşdürürsünüz. Bu müəllif üçün, qələm adamı üçün xoş bir təsadüf, yaxşı bir imkandı. O ki, qaldı sualınıza, arxada qalan məqam bütövlükdə o zaman kəsiyi həyatımda yaxşı izlərlə qalıb. Xüsusi ilə olaraq, oğlumun ali məktəbə qəbul olunması bir ana kimi məni hədsiz sevindirib. Bunu hər kəsə arzu edirəm. Yaradıcılıq baxımından isə dediyiniz müddətdə ədəbi orqanlarda bir neçə dəfə şeirlərimlə çıxış etmişəm, ölkənin aparıcı televiziyalarının qonağı olmuşam, hamının sevə-sevə izlədiyi İTV-nin "Səhər ovqatı" proqramında tamaşaçılara xoş ovqat bəxş etməyə çalışmışam nəhayət yeni kitabımı çapa hazırlamışam. İnşallah, bu il kitabı oxuculara təqdim edə biləcəyəm. Bütövlükdə isə ötən məqam ərzində prezident təqaüdçüsü olmağım indiki iqtisadi durumda ailə qayğılarının azaldılmasında daha fəal iştirakım mənim üçün bir xanım olaraq uğur sayılır. Ən azı ona görə ki, mən həyat yoldaşıma müəyyən dəstək vermək şansı qazanmışam.

- Fərqanə xanım, siz təkcə şairə kimi deyil, həm Azərbaycan oxucusunun böyük dəyər verdiyi oturuşmuş bir jurnalın, yəni "Ulduz" jurnalının poeziya şöbəsinə rəhbərlik edirsiniz. Etiraf edək ki, bütün ədəbi orqanlarda bu gün bir şeir axını yaşanır. Demək olar ki, hamı yazır hamı da özünü tam, mükəmməl şair hesab edir. Siz həmin o axının qarşısında necə dayanırsınız?

- Doğrudan da bu gün mətbuatın bolluğu sözü bir az ucuzlaşdırıb. Çünki istənilən ədəbi orqanın qəbul

 etmədiyi, layiq bilmədiyi, hətta söz yığımı hesab etdiyim "şeirlər" mətbuatda səhifə-səhifə çap olunur. onun müəllifi ertəsi günü o qəzetlə, o qeyri-ciddi jurnalla qapını kəsib özünü şair kimi gözə soxmağa çalışır. Bu həm sözə hörmətsizlikdi, həm şair adına, həm bütövlükdə ədəbiyyata. Amma neyləmək olar, görünür, bu günün reallıqları ilə barışmaq lazımdır. Bütövlükdə isə özünü təsdiq etmiş sözə vicdanla, məsuliyyətlə qulluq edən müəlliflərin əksəriyyəti redaksiyamıza ya internet vasitəsi ilə, ya məktubla, ya da özləri gələrək sakitcə yazılarını təqdim edirlər heç bir iddia ortaya qoymadan sağollaşıb gedirlər. Çünki onlar sözlərindən arxayındırlar. Bilirlər ki, layiqli, dəyərli söz mütləq çap olunacaq, oxucuya çatdırılacaq. Mən bu cür dəyərli sözlərin təqdimatçısı kimi həmkarlarımla birlikdə sevinirəm, onların uğurlarına şərik oluram. Əslində söz adamları da belə olmalıdı.

- Fərqanə xanım, şair sözlə, qələmlə yaşayıb deyiblər, amma şairələrin problemi bir az fərqlidir. Onlar həm bir evin xanımı, bir körpənin anasıdı. Siz bu iki müqəddəs vəzifəni birlikdə necə icra edirsiniz. Sizə çətin olmur ki?

- Mənə elə gəlir ki, kimliyindən, tutduğu vəzifədən asılı olmayaraq, hər bir qadın əslində evinin xanımı olmalıdır, çünki evdə ailə, uşaq öncə onun nahara hazırladığını bilmək istəyir, daha hansı şeiri yazdığını yox. Bax, bu mənada mən bütün hallarda çalışıram ki, evimin xanımı, uşaqlarımın anası kimi üzərimə düşən vəzifəni yerinə yetirim. Hətta bu barədə şeirlərimdən birində demişəm ki, "sabah nahara şeir bişirəcəm". Təbii ki, bu bir zarafatdı, amma mən evin bütün işlərini görə-görə həm ürəyimdə yazır, zümzümə edir bir görürəm ki, onları kağıza köçürmüşəm. Düşünürəm ki, əksər şairə xanımlar məhz belə edirlər. Çünki onlar evin xanımı olmağı, ana olmağı dəyərləndirməyi bacarırlar. onların uşaqlarına çaldıqları layla da ən gözəl şeirdi.

- Qarşıdan 8 mart Beynəlxalq Qadınlar bayramı gəlir. Bu münasibətlə Sizi evinizdə olan xanımları təbrik edirik. Amma bir sualım da var. Bu gün ədəbiyyatımızda bir qruplaşma, bir qütbləşmə var. Siz isə lal axan çaylar kimi heç səmtə burulmadan öz yolunuzla gedirsiniz. Bu sizi narahat etmir ki?

- Mənim üçün heç bir qruplaşma önəmli deyil. Tanıdığım böyük sevgilər bəslədiyim bir ocaq var. O da Azərbaycan Yazıçılar birliyidi. Mən ora tapınmışam. Şeirimi , sözümü təkcə özüm üçün yox, həm məni oxuyanlar üçün, mənim duyğularıma qiymət verənlər üçün ortaya qoyuram inanıram ki, dəyərli söz heç vaxt arada qalmır qalmayacaq da. İstənilən qruplaşma gec-tez parçalanmaya gətirib çıxarır. Bundansa böyük sözə böyük ürəklə xidmət etmək, ədəbiyyat yaratmaq daha məqsədəuyğundur. Hər halda bu mənim şəxsi fikrimdi, razılaşmayanlar özləri bilərlər.

... Mən Fərqanə xanımla bugünkü ədəbi mühitimizdən tutmuş "Ulduz" jurnalının, "Ədalət" qəzetinin bütövlükdə mətbuatın yaşadığı yaradıcılıq aurasından, onun qayğılarından, uğurlarından xeyli söhbət etdim söhbət etdiyim o anlarda da bir daha əmin oldum ki, Fərqanə Mehdiyeva həmişə olduğu kimi yenə böyük sözün qulluğundadı öz ampulasından yolunu dəyişmir. İnanın ki, bu mənim ürəyimcə oldu inanın ki, ürəklə bayramını təbrik etdiyim Fərqanə xanıma böyük yaradıcılıq uğurları, ailə səadəti xüsusi ilə həmişə belə oxucu üçün doğma qalmasını Tanrıdan dilədim. Allah bütün xanımların, o cümlədən Fərqanə Mehdiyevanın ömrünün hər bir anını səadət xoşbəxtliklə bəzəsin. Çünki mən şeirlərini təkrar-təkrar oxuduğum müəlliflərdən biri olan Fərqanə Mehdiyevanın ana mövzusunda yazdığı hər bir misranın arxasında onun böyük ürəyini, onun özünü görmüşəm. Bu da onun özünün dediyi kimi, anasına olan sonsuz sevgisindən qaynaqlanıb. Axı, anaların yeri başımın üstüdü. Başımın üstündə olan analar, xanımlar. İndi oxuyacağınız şeirlərlə Fərqanə xanım sizlərin bayramını təbrik edir.

 

 

Əbülfət MƏDƏTOĞLU

 

Ədalət.- 2011.- 5 mart.- S. 6.