SƏN ÖZÜN

Tək məzarın çiçəklərlə bəzənib,

Qəmli əksin qara daşa düzənib,

Hüzurunda baş əyilib, diz enib

Arzulardın bu məzarı sən özün.

Şərəfliydi mənə adın, ismətin,

Ürək dolu sevgi oldu qismətin,

Sən sevgidə vəfa umdun, istədin,

Dünyanın ən vəfadarı sən özün.

Görən neyçün tale məndən öc aldı?

Bəla gəldi, naləm ərşə ucaldı,

Desələr ki, Əli yaman qocaldı,

Ağ saçların günahkarı sən özün.

NƏYƏ LAZIM?

Onsuz da ölərəm əyər "öl" desən,

Daha can öldürən naz nəyə lazım?

Bir söylə, yananın eşq atəşindən,

Qəlbin dağlamağa köz nəyə lazım?

Niyə çevirirsən məndən üzünü,

Hanı gülüşlərin, yardan küsdünmü?

Dünyaya bərabər təbəssümünü

Görməzsə daha bu göz nəyə lazım?

Ey könül, yalvarma gəl sən canana,

Çox demə, dözərəm hər bir cəfana.

Onsuz da inanmır sənin vəfana,

Sevirsən, ölsən də döz, nəyə lazım?

EDİM ETMƏYİM?

Görən, nə istəyir bu Leyli məndən?

Bəlkə də qalacaq gileyli məndən.

Çıxarmı Məcnun tək "tüfeyli" məndən,

Mən onun dalınca gedim, getməyim?

Odu, atəşi var dil-dodağında,

Hindu keşikçisi ağ buxağında.

Olum atəşpərəst, od marağında,

Bu odda, alovda itim, itməyim?

Unudub bu ötən yaşımı hərdən,

Töküb ətəyimin daşını hərdən,

Sıxaraq köksümə başını hərdən,

Onu tumarlayıb öpum, öpməyim?

Keçirib bu qədər dərdi, ələmi,

Coşğun duyğularım gərək öləmi?

Qalan ömrü verim qara yeləmi?

Allah, bu günahı edim, etməyim?

GETDİ

Nə dedim ki, incik yara,

Qəhərlənib, dolub getdi?

Dərin-dərin xülyalara

Baş vurdu, qərq olub, getdi.

İnciməzdi heç bir zaman

Barışmağa varmı güman?

Heç kimlə işi olmayan,

Məni eşqə salıb, getdi.

Qollarıma naz çatması

Gah qaçıb, gah can atması

Məni bic-bic aldatması,

Xatirimdə qalıb, getdi.

Heç, doymadım o çağlardan

Şeir istərdi uzaqlardan

Daddım titrək dodaqlardan

Bir an qanad çalıb, getdi.

Bu dərd ki, azalan deyil

Bülbül kimi ötmə dil-dil

Ələmi qəlbindən niskil,

Neyləsin, qocalıb, getdi.

ƏLİ ƏMİROV

Ədalət.- 2011.- 10 mart.- S. 6.