Şuşada nəyim qaldı?

Qəbrimə nişanə seçdiyim

Mamırlı bir daş.

Gözümə tökmək üçün qoruduğum

Bir ovuc torpaq.

Ürəyimdə bişib,

Dodaqlarımı göynədən

Bircə damla yaş.

Təsəlli üçün qardaş məzarına

Qoyacağım Xarı bülbül gülü.

Hər səhər şehinə bələndiyim,

Üzümü sürtdüyüm,

Gözümə dürtdüyüm

Şehdərən ləçəyi,

Maralotu sünbülü.

Sehrli nağılların

Qırx arşınlıq

Quyularına enən

Qırxpilləkan yolu.

Qoxlanmamış bənövşələrə

Keşik çəkən

Qaratikan kolu.

Yandırılmış Meşəlimin

Qırxqızın, Murovun yamaclarına

Səpələnmiş külü.

Göyərməyən, qurumayan

Qan gölü.

Şəhid anamın

"Mirzəhəsən" qəbristanlığındakı

Məni intiqama çağıran

Çat-çat olmuş qəbri.

Şuşasız, Göyçəsiz,

Laçınsız, Kəlbəcərsiz millətimin

Tükənib daşmayan səbri.

Xan qızı Natəvanın,

Vaqifin, Nəvvabın,

Bülbülün, Üzeyirin,

Zakirin, Cabbarın

Güllələnmiş məzərları, heykəlləri.

Yanıb kösövə dönmüş

Neçə kamanın, tarın

Mizraba həsrət qalmış telləri.

Ağ mərmər döşənmiş küçələr,

Göy üzünün ulduzları

Yerə tökülmüş gecələr.

Min illərin sehri, sirri

Yığılmış mücrülər.

Sıldırımlı yolların üstündə,

Ənvər Paşanın, Soltan bəyin

Qolları üstündə

Qalmış şəhidlərim.

Gözümün yaşını qurutmuş

Qəmim, qəhərim.

Təbrizin qənşərində,

Bakının beş addımlığında

Əsir düşən şəhərim.

İllərdən bəri

Yağı tapdağında qalan,

Daş armudları baltalanan,

Qalaları sökülən,

İmarətləri talanan,

Ürəyi oğul həsrətiylə

Bişən şəhərim.

Yağı əlinə düşməmək üçün

Özünü Şırlan qayasından atan,

Qız şəlalələrim.

Qan çilənmiş Cıdır düzündə

Qan rəngli lalələrim.

Dan yeri qanla

Sökülən səhərim.

Kişnərtisi Qızıl qayada

Boğulub itən,

Tövləsi, axuru sökülmüş,

Nalları tökülmüş,

Yüyəni, yəhəri yandırılmış,

İnadı sındırılmış

Kəhərim.

"Ərimgəldi" dikdirində

Gecikən, ləngiyən,

Nəfəsi təngiyən kişilərin

Yolunu gözləyən yarları.

"Vağzalı" havası

Yarımçıq qalan,

Əlləri qanla xınalanan,

Gözəllərin ruhları.

Yan ağaclarından

Rəngli yumaqları

Asılı qalmış hanalar.

İlmələri həvələnməmiş,

Çeşni göyərçinləri

Havalanmamış Xalçalar, xalılar.

Bağrıqan dağının üstündə

Bir əlçim yağışsız buludum.

"Segah"ı yarımçıq kəsilmiş,

Tankların tırtılı altında

Nalə çəkə-çəkə əzilmiş

Kamanım, udum.

Ürəyim, gərəyim,

Duzum, çörəyim.

Gözlərimə güllə,

Qəlbimə barıt,

Qurşun doldurmuşam ki

Xilas edim yağılardan Vətəni.

Qurtarım yaxamı töhmətdən,

Övladlarım, nəvələrim,

Qınamasınlar məni.

Ömrümün bu qürub çağında.

Bundan sonra yurdsuz

Yaşamaq hədər.

Yaşasam da,

Tapmaram itirdiyim qədər.

Şuşada nəyim qaldı?

Bəs nəyimi gətirmişəm?

Tək Yaradanım bilir ki,

Şuşada özümü də itirmişəm.

Əli Mahmud

Ədalət.- 2011.- 7 may.- S. 13.