Söz... Söz!

   

   Söz dənizi kül eləyər, 

   Anadan köz doğularsa!  

   Söz məqamın sahibidir,  

   Çox deyil, az doğularsa.

      

   Söz susdurar, söz kiridər,  

   Göy tərpədər, dağ yeridər,  

   Söz damcı-damcı əridər,  

   Ədalət buz doğularsa!

      

   Söz nədir? Allahın səsi...  

   Söz nədir? Söz möcüzəsi!  

   Olar Tanrı qiyafəsi,  

   Söz əgər düz doğularsa!

      

   İlk sözü dünya tanıdı,  

   Söz dünyanın öz donudu,  

   Bütün dünyanın sonudu, 

   Allahdan SÖZ doğularsa!...

  

 

   Səs

   

   İçimin səsinə düşürəm gecə...  

   Nə istəyir gecə məndən?  

   Bu içimin səsidir -  

   Məni yuxudan oyadır ki,  

   Bu dünyanın təsadüfən  

   Öz yolunu azmış dərdi,  

   Özü kimi dəli dərddən  

   usanmış, beşmiş dərdi  

   keçə məndən...  

   Nə istəyir gecə məndən?  

   Nə deyir bu səs mənə? 

   Bəzən uşaqtək aldadır,  

   Bir udum ümid üçün 

   Mənə layla çalan səs.  

   Gecələri doğulub,  

   Səhəri qocalan səs!  

   Gündüz milyon-milyonam,  

   Gecələr təklənirəm.  

   Bu içimin səsidir -  

   Mən    

   Gecə    

   Yüklənirəm!

  

 

   Fələstinli uşaq və...

  

   Dünyanın sonudu bura bəlkə də,  

   Burda mələklər də günah axtarır.  

   Bu qara uşağın uşaq dünyası,  

   Bu qara ölkədə Allah axtarır.

      

   Yeməyin üstündən yarımçıq durub,  

   Dünyanı qarpız tək kəsib yeyəcək.  

   Bu uşağı anasına verməyin,  

   Bu uşaq anasın basıb yeyəcək.

      

   Oxşamaz üzünü səhərin mehi,

   Canında tikanlar ulduz sayıdı.  

   Bütün yetimlərin uşaq talehi,  

   Nədənsə eynidi, əkiztayıdı.

      

   Kəsir vücudunu qışın sazağı,  

   Yatdığı yerdəcə donur az qala.  

   Hardasa görmüşəm mən bu uşağı -

    ... XOCALI...    

   mən səni tanıdım, bala!!!

  

 

   Bürüyüb

     

   Dilim yükdən əyilibdi,  

   Dilimə söz bürünüb.  

   Bu mən, bu da dediyim söz,  

   Tülə bir qız bürünüb.

     

   Dərdim ağ rəngə boyanır, 

   Məni görən özün danır...  

   Adım köz-köz olub yanır,  

   İçimi buz bürüyüb.

      

   Sözün dünyanı az dəlsin, 

   Bir az üzü bizə gəlsin,  

   Əl çək dünyadan, dincəlsin,  

   Dünyanı toz bürüyüb.

      

   Ürəyimdən qan daşıma,  

   Burdan qan çıxmır, qaşıma...  

   Od yağır göydən başıma,

   Allahı köz bürüyüb!

  

 

   Dur, gedək bizə!

  

   Doğma küçə,  

   Gecə düşür yenə də!... 

   Gecə bu küçəni nə hala salıb, 

   Küçənin qolları uzalı qalıb...  

   Bu küçənin dərdi mənim,  

   bu küçənin gecə dərdi  

   mənə qənim...  

   Doğma küçə,  

   Gecə düşür yenə də!..    

   Sən hər gecə ürəyini,  

   torpaq- torpaq soyursan.  

   Axşam bişən yeməklərin 

   qoxusundan doyursan.  

   Sən Tanrının gözündən,  

   düşən bir damla yaşsan.

   Özündən qorxma barı -  

   özün boyda vahiməsən,  

   təlaşsan!  

   Doğma küçə....  

   Bu dunyanın ağrısını,  

   acısını, dərdini  

   saplağından dəribsən.  

   Mənim kimi öz içində,  

   öz evində, öz küçəndə    

   qəribsən.  

   Gecə düşür yenə də,  

   İndi neyləyək, küçə?!  

   Bu dünya özü boyda,

   yerləşər qəlbimizə.  

   Dur, yığış, gedək, küçə! 

   Gedək bizə...  

   gedək, küçə!

  

 

   Gözlərim yada düşmədi

  

   Gözlərim yada düşmədi,  

   Məni içimdən oydular.  

   Məni ürəyimdən asıb,  

   Şeirlərimdən soydular.

      

   Daşladılar sol-sağımı,  

   Yaxınımı, uzağımı,  

   Kölgəmi, əl-ayağımı,  

   Nə də yeməkdən doydular.

      

   Tərpəndim, gücə gəldim mən,   

   Bilmədim necə gəldim mən...  

   Dünyaya gecə gəldim mən,  

   Adımı GÜNDÜZ qoydular!

  

      

   ... Bu qız

 

   Ömrünü illərə sərdi,  

   Göyərdi "Vağzalı" dərdi...  

   Əyilib tikanı dərdi,  

   Çiçəyi dərmədi bu qız.

     

   Uçurdu Allah payını,  

   Sarıdimdik qağayını,  

   Qismətinin sarayını,  

   Tikmədi, hörmədi bu qız.

     

   Bitdi nağılın yarısı,  

   Getdi ağılın yarısı...  

   Açıldı bəxtin qapısı,

   İçəri girmədi bu qız.

      

   Dağın küləyindən keçən,  

   Eşqin bələyindən keçən,  

   Hər gün ürəyindən keçən,  

   Gündüzü görmədi bu qız!

      

 

   Laylalar

    

   Biz doğulanda, dünyadan

   çiçək qoxusu gəlirdi.  

   Biz doğulanda müharibələrin,

   raketlərin, sərhədlərin 

   yuxusu gəlirdi, yuxusu...  

   Hakim idi dünyanın hər şeyinə  

   layla çalan çiçək qoxusu.  

   Hakim idi qırğınların  

   müharibələrin əbədiyyət yuxusu.  

   Biz az idik, çiçəksə çox,

   qaldıq çiçəklərin ayağı altda...  

   Beləcə çiçəkli bir    

   körpəlik yaşadıq. 

   Sonra... qəfil diksindi    

   çiçək qoxusu.  

   və beləcə oyandı müharibələr...  

   Qaçdı...    

   müharibələrin,  

   raketlərin yuxusu qaçdı.  

   Qaçdı hər şey ...  

   Dünyanın çiçək qoxusu qaçdı.  

   Bu qaçhaqaçda  

   biz də qaçdıq.  

   qaçdıq... qaçdıq...  

   Hər şey qaçdı!...  

   Bir vaxt dünyanın müharibəsinə,  

   raketinə, sərhəddinə layla çalan    

   çiçək qoxusu yaralı uşaq kimi  

   qaldı qollarımız üstə...  

   qaldı qollarımız üstə...     

   Layla çalınırdı!  

   Raket zümzüməsindən,  

   müharibə laylasından  

   yatmışdı deyəsən -  

   yatmışdı çiçək qoxusu...

   

 

   Məndən sonra

  

   Məndən sonra hicran yolun, 

   Bağla, bağlaya bildikcə.  

   Ömrün boyu ağ bəxtini,

   Haqla, haqlaya bildikcə.

      

   Qorumadın bu ürəyi...  

   Bərk saxla, olar gərəyin -  

   Bağışladığım çiçəyi  

   Saxla, saxlaya bildikcə.

      

   Coşdurmadı söz sinəni,  

   Yandırmadı köz sinəni,  

   Məndən sonra öz sinəni,  

   Dağla, dağlaya bildikcə.

      

   Göyərtdinsə dərd daşını, 

   Axtarma itən başını.  

   Ağla, silim göz yaşını,  

   Ağla, ağlaya bildikcə

 

 

   Gündüz Sevindik

 

  Ədalət.-2011.- 5 oktyabr.- S.5.