Cəlil Cavanşir

Anam Vətənə oxşayır...

Ana, başımın tacısan,

gözüm gözünə oxşayır.

gözlərimdən doğulan dərd

balamdır, mənə oxşayır.

qürbətdə sinəm dağlanır,

ürək yanır, alovlanır.

qapımdan kölgə boylanır,

sənin kölgənə oxşayır.

boylanıram kəndə sarı,

dağlar kəsibdi yolları.

zirvələrin bəyaz qarı,

saçında dənə oxşayır.

dərdim yaşımla tənləşir,

dərdli yolumuz birləşir.

dərd çəkdikcə böyükləşir,

anam vətənə oxşayır.

Aldatmaq...ağlatmaq...

ovutmaq

məni aldatmaq asandı:

bir gülüş,

bir öpüş,

ya da süzgün gözlərlə baxıb

saçlarınla oynamağın,

"Sən yaxşı insansan"- deməyin,

bir də dəniz qədər dərin gözlərində

oxuduğum sevgi.

yandırar...yandırar...yaxar,

bu gözəlliklər ki, var

aldadar məni, gülüm, aldadar...

məni ağlatmaq asandı,

buludlu havalar,

həzin bir musiqi,

gözlədiyim bir telefon zəngi

alar məni özümdən

uzaqlara uçurar.

gecənin gec saatlarında

dinlədiyim bütün mahnılar

ağladar məni gülüm, ağladar...

məni ovutmaq asandı,

əllərimi tutub,

gözlərimə baxıb,

dağılmış saçlarıma

çəkdiyin bir tumar

və ya titrəyən səsinlə

telefonun o başından:

"Səni çox istəyirəm"- deməyin,

səsindəki həzinlik,

gözlərindəki xumar

ovudar məni gülüm, ovudar...

Underground sevgi

və ya Oqtay Hacımusalıya nəzmlə yazılmış məktub

mən, zibillikdən çörək götürüb yeyən

hər şeyə nifrət edən

və kapitalizmi söyən

gözləri çuxura düşmüş

o tənha qadını sevirəm.

o qadının baxışları

həyata nifrətlə dolu,

əynindəki nimdaş paltarlar

elə bu zibilliyin məhsulu

amma üz cizgiləri çox cazibəli,

nə vaxtsa gözəl olması,

kirpiklərinin uzunluğundan bəlli...

bu zibillik gözəli məni sevmir.

gecələr sığındığı zirzəminin

soyuq və üfunətli havasına

şərik çıxmağım,

sakitcə ona baxmağım

acığına gəlir.

hər dəfə məni görəndə deyinir,

hələ ona şeir deməyimi heç sevmir...

sakitcə siqaret sümürürük

ikimiz...

bu üfunətli zirzəmidəki alaqaranlıqda

qəribə görünür

suvaqsız daşlara düşən

kölgəmiz...

onun zibillikdən tapdığı şamın işığında

mən şeir yazıram,

o həyatını danışır

və bu üfunətli zirzəmiyə

romantika qarışır...

və bütün gecəni biz ağlayırıq..

mən ona sevgidən danışanda

hirslənir

sevgi haqqında söhbətləri

saxlayırıq...

mən bu qadını sevirəm,

bu zavallı

talesiz və kimsəsiz qadını

sadəcə sevirəm,

çünki bu zirzəmidə yazdığım

sevgi şeirlərini

və mənim sərsəm romantikamı

dinləyəcək başqa qadın yoxdu.

Tanrıya vida sözü

Mən bir çayam,yatağımdan çıxmışam,

kükrəmişəm, səbrim daşıb gəlmişəm.

Tanrı mənim "döyüş" yazıb alnıma,

əcəlimlə qucaqlaşıb, gəlmişəm.

Mən bir daşam,

Vətən daşı, yurd daşı.

Yaşayıram

Tanrı edib qarğışı.

Bu dünyadan başım çıxmır,

mən naşı

o dünyadan yolu çaşıb gəmişəm.

Sədaqətim görünmürmü yoluna?

Əyri yazıb,

düz görünür yol ona.

Tanrı məni bir də almaz yanına.

Mən Tanrıyla vidlaşıb gəlmişəm.

Ədalət.-2011.-15 oktyabr.-S.20.