BAYAT

SEVGİLİM QAPIMI ASTA-ASTA DÖYƏR

Sevgilim qapımı asta-asta döyər.

Yağışlar pəncərədə bəhs edər şikəstədən.

Sevgilim bilməz ki, bu hədiyyələr

Hazırdır onunçun dünəndən.

Sevgilim bir söz deməz, oturar yanıma.

Qarşımda bir yığın kağız cırıqları.

Mənə qarşı əyilər ipək yanaqlarında

Moruq qırmızılıqları.

Sevgilim gülümsəyərək toplar yetim kağızları.

Gözləri məndən icazə istər.

Sonra dəsmal çıxarıb ehmalca silər

Kipriklərdəki gizli yumru ulduzları.

Sevgilim ceyran başını köksümə

Qoyar ki, bu axşam mən bir söz deməyim,

Hər yetən sözdən, hər yetən dostun

Lağlağı nitqindən inciməyim.

Sevgilim qapımı asta-asta döyərg

Bağçamda sadə yox, sanki yağıyam

Hərdən bir az dəli sayağıyamg

Lakin bir zərəm, ustası yox,

Üdəba arasında dost havası yox!

İydə budaqları ipək qotaz kimi sallanır havadang

Uzaqlarda çaldıqca zərif bir kaman

Ürəyim təzələnir sərin şəbnəmlərlə,

Gəncliyim ayılıb geri dönmək istər

Yenə şad bir avazla tellər gəldikcə dilə

Qarlı saçlara alqışlar deyərdim,

Səni mən sevərdim, sevərdim, sevərdim!

Laləzar bir xiyaban görünür üfüqlərdə,

Şəfəqdən bir dünya açar pərdə-pərdə,

Yenə Bakı bəzənir yaşıl bir baharla,

Yenə may qızları açır lalələr,

Yollara gül tökürlər.

Mən də sənin kimi bax müntəzirəm,

Səni mən sevirəm, sevirəm, sevirəm.

Uçar göylərdə mətin yelkənli qartallar,

Yağar uzaqlara pənbə-pənbə qarlar.

Qışla yay ekizdir mələyən quzular kimi,

Silinər hüdudu qocalıqla cavanlığın

Əsrlərə qovuşan qədim yazılar kimi.

Ah, nələr verməzdim sənə cavan olsaydım,

Sənin eşqinlə yenidən doğulsaydım.

AYRILIQ

İnsan acarsa,

Yarım kilo çörək yetər,

İnsan bacarsa,

Ölmü də ötər,

İnsan sevərsə,

Dostlar da, qızlar da bol,

İnsan büdrəsə,

Naqis rəqəmlə bitər futbol,

Ovçular at sürər

Ceyran düzünə,

Əsmər gənclər gülər

Canan üzünə,

Qızıl qayalardan car çəkər Ozan

Necə car çəkərdi bu şeiri yazan.

İndi vida etdi o, şeir aləminə,

Necə qərib quşlar vətəndən ayrılır,

Ayğır atlar da kişnəyib, səyirib

Yıxıb suvarını örkəndən ayrılır,

Oxu, ey şair, nəfis şeirlər oxu,

Ensin gözlərimə dadlı bir yuxu.

Hələlik etmişəm mən elmi vətən

Çap atı,

Mən səni

Deyiləm ötən,

Neyhat yaşarıq yenə ümidlə biz

Bir şair əlilə şahlanar şerimiz.

Söyləyin, gözəl Əsli, çəkməsin ələm

Yenə saz götürüb

Qayıdar Kərəm.

PEYZAY

Süd köpüyü buludlar

Yetmiş çinar boyu aralı yerdən.

Günəş bir dəstə lalə,

Üfüqə sancılmış durur

Çamlar nadinc yağmurdan

Saçlarını qurudur

Sarı, yaşıl kölgələr

Dalğalarda yellənir.

Havadan məhəbbət qoxusu gəlir,

Şüx gəlinə bənzəyir

Ağ donlu ağcaqayınlar,

Hər zərrədə çılğın bir eşq var.

SABİR

Qaranlıq yollarda yandırdı çıraq,

Qurtuluş yolunu edərdi soraq,

Əzilən bir xalqı nurlandıraraq

Yol axtarılanların vicdanıydı o!

Füqəra adını şerə saldıran,

Mülkədar zülmünə çomaq qaldıran,

İnsanlıq naminə hərbə çağıran

Keçmişə dağ çəkən şirvanlıydı o!

Onu dost etmişdi Nəsrəddin Xoca,

Tutardı eşqilə bayrağı uca;

Son zərbə, son yumruq, son yol vurunca

Çarpışan gələcək insanıydı o!

Mikayıl RƏFİLİ

Ədalət.-2011.-22 oktyabr.-S.20.