YENİ LAYİHƏMİZ:
ÖMRÜMDƏKİ İNSANLAR
ANAR-2
8-kilometr, Montin
qəsəbəsindəki Tərcümə Mərkəzi və
525-ci qəzet aralarındakı "yetmiş
il yubileyi" beləcə
başa çatdı. "Böyük bir təntənə
ilə" (Tofiq Abdin,
daha o təntənələr
yoxdu, məyər bu
ölkədə yaşamırsan) qeyd olunan bu yetmiş
yaş bəzi şeyləri
anlatsa da,artıq yaşamağa
davam edirəm.70 yaş
az yaş deyil.Şükürlür olsun
Allahıma, bu yetmiş
ilin 69-nu sağlam və
ağrısız başa vurduq
və indi "incə bir
yolun" başlanğıcından həyata
davam edirəm.Bu yetmiş
ilin ATA-ANA bölümünü hamı kimi
yaşamışam. Bakı dünyamda bir çox hadisələr
baş vermiş və
mənim bu yetmiş yaşa çatmağımda,bu gün bu yazını
yazmağımda çox böyük
yardımçı insanlar olub. Geriyə bir
nəzər salıb həmin insanları bir
daha xatırlamaq mənim üçün
kədərli və çətin olsa da,deyim ki, həm də
maraqlıdı.Bu insanların,bəzilərini itirsəm də,
şairlər demişkən onları yenə də canlı
görürəm, bəziləri hələ də həyata davam edir
və Allah onlara uzun ömür versin.Bu yaradıcı və sıradan insanlar haqqında düşünəndə çox zaman ən xoş məqamlar və anlar
canımı isidir və həyata daha çox
bağlanmalı oluram.Onların bəziləri haqqında əvvəllər
də yazmışam və həmin yazılar da
indi ayrı bir dad verir,bəziləri isə bu
proyekti düşünəndə
yaddaşımın alt qatından bir novruzgülü kimi boy verir.
Bu insanlar
kimlərdir?
Başlayıram ANARdan!!!!!!!!!!!!
ÖNCƏ DEPUTAT, SONRA MİLLƏT VƏKİLİ
Bu yazını
yazdığım günlərdə
Azərbaycan Respublikası
Milli Məclisinin millət vəkili Anar Rəsul oğlu Rzayev haqqında iki xəbər çap olundu.
Birinci xəbərdən aşağıdakı
sətirlər diqqətimi
çəkdi: "GƏLƏN
KİMİ DÜYMƏNİ BASIB ÇIXIŞA YAZILIRAM. AMMA HƏR DƏFƏ MƏNƏ NÖVBƏ
ÇATMIR. MƏNDƏ BELƏ TƏSƏVVÜR YARANIR
Kİ, HƏMKARLARIM DÜYMƏNİ EVDƏ BASIB GƏLİRLƏR."
Bu xəbər
bir çox qəzetdə yayımlandı
və yaxud belə deyək çap olundu və bəzi qəzetlərdə ola bilər, bu sözlərdən bəziləri başqa cür səslənib. Mən bu sözləri
"Avropa" qəzetinin
9-11 may tarixli sayından
götürmüşəm.
Və elə həmin
günlərdə başqa
bir xəbər də diqqətimi çəkdi. "525-ci qəzet"in
birinci səhifəsində
belə bir xəbər vardı:
"YAZIÇI ANAR "ATƏŞ XƏTTİ"NDƏ
NİYƏ
İŞTİRAK ETMƏYİB?"
Qəzet sonra yazırdı: "bu ekspertlər (yəni məncə körpüdən keçmək
istəyənlər, yəni
iştirakçılar T.A.) qarşı tərəflə
də razılaşdırılır.
Ancaq bəzən qarşı tərəflər arasında
verilişə çağırılan
ekspertlərlə bağlı
fikir ayrılığı
da olub. Misal üçün, erməni
tərəfi "Atəş
xətti"nə yazıçı
Anarın dəvət
olunmasına imkan verməyib."
İnanın ki, son günlərə
qədər Anar müəllimin hansı partiyadan və haradan millət vəkili oluduğunu da bilmirdim və
heç maraqlandırmırdı
məni, çünki
Anar müəllimi bildiyim qədər tanıyıram və şəxsən onun hansı partiyadan və hardan millət vəkili olmasının da marağında deyiləm.
Mənim üçün
vacibi və maraqlısı onun Azərbaycan Respublikası
Milli Məclisində təmsil olunmasıdı,
çünki Anar müəllim sözün
əsl mənasında
bir azərbaycanlıdı,
AZƏRBAYCAN TÜRKÜDÜ (onun azərbaycancılıq ideyası
mənə çatmır)
və qibtə olunacaq Azərbaycan ziyalısıdı ki, hələ Sovet dövründə, o zamanın
mərkəzi mətbuatında
onun haqqında yazırdılar: "Sizin
şəhərdə ziyalı
varmı?"
Əlbəttə,
indi də bu həqiqətə mız qoyan tapılar və mənim məqsədim indi bunu kiminsə
gözünə soxmaq
deyil və güman ki, hətta bu haqlı
sözlərdə də
haqsızlıq tapan insanımız az
deyil.
Yuxarıda adlarını çəkdiyim
xəbərlərdə əsas
məsələ bu idi ki, Anar
müəllim rahatsızlıqla
deyirdi ki, ola bilsin
nə vaxtsa iqtisadiyyatın zəifləməsi,
dünya dövlətlərinin
təkidi, ordumuzun güclənməsi Ermənistana
bizim istədiyimiz şərtləri razı
salar. Amma o zaman Şuşa
artıq erməni şəhəri olacaq."
İndi mən bu sətirləri
oxuyuram və gözlərim dolur: ən əvvəl bu ifadələrin deyilişi o qədər mədəni və eyni zamanda o qədər acıdır ki, bunu yalnız
və yalnız Anar müəllim deyə bilər. İndi bizim bir çoxumuz
Şuşanın Erməni
şəhəri olduğunu
deyirik, Anar müəllim də bunu bilir, amma
yenə də Anar müəllim ürəyində bir ümid yeri qoyur və xəbərdarlıq
edir. Bu xəbərdarlığı
elə mədəni eləyir ki, əsl müxalifət sözüdür məncə
Heç şübhəsiz, bəzi
insanlarımız müxalifəti
küçədə döyülməkdə
və birisi İranda oturub, birisi Amerikada oturub-durmaqda başa düşürsə və
bəzi insanlarımız
bu gün yalnız və yalnız məmləkətin
içindəki yaraları
yalnız özləri
istədikləri kimi ifadə edib deyirlərsə, o zaman nədən belə bir mədəni müxalifətin olduğunu
da düşünmürük
və yalnız vurub çatdı, məhəlli davranış
müxalifəti olduğunu
gözə soxmaqla məşğuluq.
Bir Dövlətin, bir Millətin, bir Xalqın Millət Vəkili onu seçən insanların
haqqı-sayını itirirsə
və o, Dövlətin
işlərini görüb
onu dəyərləndirmək
və ya yeni təkliflər verməklə heç olmasa bəzi həqiqətləri demirsə,
rahat kresloda oturub hər dəfə də söz salıb boş-boş şeylər
deyirsə, o zaman nədən o Millət vəkillərinin yaxasından
yapışmırlar və
zaman-zaman Anar kimi ziyalılar daha çox qınaq sahibi olurlar. Bunu mən başa
düşürəm ki,
Anar müəllimdən
daha çox şey umurlar, amma Anar müəllim
külli-ərzin sahibi
deyil və burada mən bir pardon demək məcburiyyətindəyəm.
PARDON, YOLDAŞLAR!
Anar müəllim heç
vaxt bir çox ziyalımız kimi YAXŞI ADAM rolunu oynamayıb.O əlindən
nə gəlibsə onun sonuna qədər
gedib və bu böyüklükdə
məmləkətdə onun
yaxışılıq elədiyi
insanlar çoxdu.
Anar müəllim heç vaxt gücü çatmadığı işin
altına girməyib və bu da
onu bir ziyalı
kimi həmişə ucada saxlayıb. Və hətta Milli Məclisin Millət Vəkili olanda deyirdi ki,,"Gələn kimi düyməni basıb çıxışa
yazılıram. Amma hər
dəfə mənə
növbə çatmır.
Məndə belə təsəvvür
yaranır ki, həmkarlarım düyməni
evdə basıb gəlirlər."
Təsəvvür
edin ki, qonaq olduğum bir yerdə evin gənc bir insanı belə bir sual
verdi: doğurdanmı
Anar müəllimə
söz vermirlər?
Doğrusunu Anar müəllim
özü deyir qəzetlərdə. Bundan o yanası
yoxdu.
Xatırlarsınız,
Anar müəllim Sovetlərdə deputat olanda da Qorbaçov
onun sözünü kəsdi və Anar müəllim Zori Balayan kimi
zorlayıb tribunanı
zəbt eləmədi,başını
aşağı salıb
yerinə keçdi və hələ o zaman da o qınaq
obyekti oldu.
Yəni Adamı biz yenidən yarada bilmərik ki... Onu yaradan yaradıb
və bu gün həmin o tribunadan deyiləcək şeyləri eşitməmək
üçün "Atəş
xətti"nə dəvət
olunan Anar müəllimə ermənilər
etiraz edirlər.
Xatırlayıram, hələ Sovet
dövründə Anar
müəllim bizə
Ermənistanda kino festivalında göstərilən
bir filmin nümayişi vaxtı zalda olan rəzaləti
danışdı. Dedi
ki, göstərilən
filmlər arasında erməni rejissorlarının
da bir neçə
əsəri vardı,
bu filmlərdən birində ermənilərin
dünyaya hayqırdığı
soyqırım məsələsinə
toxunulurdu, yalan, gerçəklikdən uzaq
və hətta bəzi bədii filmlərdən kəsilib
montaj olunan filmdə erməniləri guya qıran türklərin vəhşilikləri
göstərilirdi. Bu filmi
göstərərkən təbii,
ermənilərin bir məqsədləri vardı:
SSRİ-nin çeşidli
yerlərindən gələn
kino sənət adamlarına bir soyqırımın olduğunu
təkrar bildirmək.
Heç
bir zaman sakitləşmək bilməyən,
hər zaman qana susayan ermənilər
uşaqlarına bu cür filmləri göstərərək Türkə
və Türk insanına nifrət aşılayırlar. Film sona çatdı. Bizim nə vəziyyətdə
olduğumuzu bir biz, bir də Allah bilirdi. Bakıdan gəlmiş kino
sənətkarlarının üzü bəmbəyaz idi. Biz başımızı
qaldıra bilmirdik.
Bir an başımı
qaldırıb baxdım:
filmi seyr eləyən Erməni gənclərinin və ermənilərin gözlərindən
qan damırdı, sanki bizi parçalamaq
üçün can atırdılar.
Anar müəllim bunları
da bilir.
Ürəyim ağrıyaraq deyirəm,
görəsən "iqtidara
satılmış" Anar
müəllimi ermənilər
neyçin istəmədilər
Ermənilər
bir yana dursun,biz niyə
istəmədik?
Məcburam yenə də deyim: müxalifətlik dava-dalaş deyil. Müxalifətçilik söyüş deyil,
müxalifətçilik onsuz
da həyatı zəhər olan insanlarımızın həyatını
bir daha zəhərləmək deyil.
Əgər bu yollar varsa, başqa yollar da var
demək.
Və bu yol Anar müxalifətidi məncə.
***
MÖVZUYLA BAĞLI TOFİQ ABDİNdən
BİR ŞEİR
DEPUTAT YOLDAŞA
Deputat yoldaş,
sən
nə sülhsən,
nə
azadlıq,
nə
səadət!
Ona görə də bağırmıram:
Sülhə,
səadətə,
azadlığa
səs verirəm!
Sən adi bir vətəndaşsan!
Biz səs veririk sənə,
səni
layiq bilirik
insanlığa,
Vətənə!
Deməli sən
bizim
adımızdan
danışmalısan,
deməli
sən
bizə
qarışmalısan!
Daha öyməməlisən özünü
Deputatam deyə,
təkcə özün haqqında
düşünməməlisən
hər arzuma çatım deyə!
Görürsənmi:
biz sənə etibar edirik
özümüzü.
Görək
sən necə başa düşəcəksən
bizim sənə olan
şikayətimizi,
sözümüzü!
1969
Tofiq
Abdin
abdin41@mail.ru
www.tofigabdin.com
Ədalət.-2011.-29
oktyabr.- S.15.