"İSMAYILLI DƏFTƏRİ"NDƏN

Xalq şairi, dostum Z.Yaquba

1.

Bu sevgini elə gördüm ki, səndə,

Allah sevgisiymiş, tövbə, Zəlimxan.

Sizə yol gələndə cığıra sindim,

Cığır çəmənlərə köbə, Zəlimxan.

Baskal üstə, buz bulaqdan başladım,

Bu görüş vəhy idi, haqdan başladım,

Tək ağacdan, gur irmaqdan başladım,

Gəldim yolu öpə-öpə, Zəlimxan.

Az yeridim, çox yeridim, bilmədim,

Çox dağlandım, çox əridim, bilmədim,

Ya odlu söz, ya şeir idim, bilmədim,

Gəldim ümid səpə-səpə, Zəlimxan.

Yamacların ətəyində əylənib,

Yenə bir az inadlanıb, səylənib,

Sevindim ki, zirvələrə ceylənib,

Yatmır duyğum ipə-sapa, Zəlimxan.

Yenə əl elədi, Niyaldağ mənə,

Müşküllər bir yol da oldu ağ mənə,

Çəkdi bir dəfə də zaman dağ mənə,

Gəldim itki tapa-tapa, Zəlimxan.

2.

Axı bu dağların nəyi kəmdi ki,

Qartalı oturub zirvə qaşında,

Güneyi nazlanır zirvə qaşında,

Qüzeyi nazlanır zirvə qaşında,

Bulağı çağlayır dağın döşündə.

Palıdı o qədər möhtəşəmdi ki,

Cığırım dırmaşıb budağa çıxdı.

Dağ çayı yolumu kəsdi bir dəfə,

Söykənə-söykənə qaya daşına,

Cığırım dırmaşıb bu dağa çıxdı.

Beş pöhrə əkməsə bir budaq kəsən,

Quru ağacı da qırana lənət.

Beş-on bildirçinə yuva tikməsə,

Bir turac, bir kəklik vurana lənət.

Sən necə adamsan, tapdadın yenə,

Çəməndə çiçəyi, əvəliyi də.

Bəlkə heç qabanı yoxmuş bu dağın,

Ağlına gəlmədi, tətiyi çəkdin,

İnlədi yamaca dağ əliyi də.

Duymadın bu ülvi gözəlliyi də.

Ağac kölgəsində daldalananlar,

Bu yurdu özünə Vətən sananlar

Budağı doğradı, kömür elədi.

Bir boylan zirvədən üzü aşağı,

O dərin dərənin dibi görünmür.

Çırthaçırt ocaqda yanır ağaclar,

Amma kömürçünün cibi görünmür.

Beləcə, ömrünü od üstə qurub,

Beləcə, ömrünü ömür elədi.

Şəlalə çağladı dağın döşündə,

Bu dağlar atladı bulaq gözüylə.

Nəfsin kölgəsində isinir günah,

Hərə öz işində, öz vərdişində,

Kimdi ki, çəkinən öz əməlindən,

Şair qələmiylə, şair gözüylə?

3.

Ürəyimdə ağrı kinim,

Oyatma, qaşıma kini,

Əndəriblər ağrı kimi,

Elə bil başıma kini.

Həsrət düşüb söz bağıma,

Yağı sinib oylağıma,

Çökdürüb duman dağıma,

Qayama, daşıma kimi.

Həsrət məni qundaqlayır,

Ağrım sinəmi dağlayır,

Hər fəslim qan ağlayır,

Yazımdan qışıma kimi.

Qisas yenə də qana-qan,

Qoy canıma gəlsin qadan,

Qalx ayağa, Azərbaycan

Doğma qardaşım kimi.

İsmi Pünhan şair qoca,

Bu torpaqdan güc alacaq

Həsrətindən öc alacaq

75 yaşına kimi.

4.

O quzeylər yerindəmi,-

Bir qar yemək istəyirəm,

Darıxmırsan Musa əmi,

Sizin körpüdən meşəyə

Şeir demək istəyirəm

Moruq yemək istəyirəm.

Niyaldağ duman başladı,

Babadağ yaman başladı,

Sözü buynuza tuşladı

Axoxçay çox hikkələndi,

Göyçay onu bağışladı,_

Gəlib qalmaq istəyirəm,

Sirri bilmək istəyirəm.

Duman sis meşəyə sindi

Bir dilbər guşəyə sindi

Baskalda Zəlimxan qağa

Söykəyib özünü dağa.

İki bulaqdayam indi

Ay Zəlimxan söz sənindi,

Səni görmək istəyirəm,

Bir söz-örnək istəyirəm.

O yol hanı, o iz hanı,

O dalğalı dəniz hanı?

Əbülhəsən "Müharibə"də,

O nər oğlu Çingiz hanı?

Yolumuz qayadan keçir,

Bəs dərə hanı, düz hanı?

O yerlərə bir də gəlib,

Gəlib qalmaq istəyirəm,

Mehman olmaq istəyirəm.

Cüyürlər mələşən yerdə,

Zoğal, moruq həşəm erdə,

Nər cüssəli oğullarla

Dağ kəli güləşən yerdə,

O gündoğanın işığı

Günbatana düşən yerdə,

Xan Çinarın lələkləri

Palıdla görüşən yerdə,

Yağlı dürmək istəyirəm,

Ömür sürmək istəyirəm.

Mətləb Misir də şairdi,

O da sözdü, o da sirdi,

O da bu yurdda əsirdi,

Vallah onun da qələmi

Misri qılınc tək kəsirdi,

Bu ağrılar, bu gileylər

Elə sözdü, kəm-kəsirdi,

Mən sözü ağ istəyirəm,

Bütün duyan könüllərə

Ortaq olmaq istəyirəm.

P.S. Bir az o da dağlarda at oynatmağa,

Yeriyib, yüyürüb haqqa çatmağa

Nə yol qalıbdı ki, sizdən oyana,

O haça, cıbırıq qozdan o yana.

Bülbülü ağacda bikef görəndə

Lap elə hönkürüb ağlamaq olar.

Belə şax duruşlu, şərin yolunu

Lap yolkəsən kimi bağlamaq olar

Hər sözü, söhbəti düz istəyirəm,

Doğrunu düz görən göz istəyirəm.

5.

Tanrım bu dünyanı cənnət edəni

Nə olar bir dəfə göstərin mənə.

Quşun dimdiyində dəni güdəni,

Salın bir hədəfə, göstərin mənə.

Kim tutsa kamanı, sazı üzünə

Arayın, axtarın, düşün izinə.

Kim ki, güvənirsə yerə, özünə,

Sıralayın səfə, göstərin mənə.

Sarınmış yumağı olmasa, olar,

Qanmağı, duymağı olmasa, olar

Heç qarası, ağı olmasa, olar,

Sarıyın kələfə, göstərin mənə.

Borca düşübdüsə borcunu verim,

Xaralı, kisəni, xurcunu verim,

Boş ovcuna, dolu ovcumu verim,

Sevinsin bu kefə, göstərin mənə.

İsmi Pünhan yazdı, yazdı, qocaldı,

Yaxşılıq qəlbində qalxdı, ucaldı,

Bir gün gördün düşməndən də öz aldı,

Bu qazancı, nəfi, göstərin mənə.

2 avqust 2010.

Mətləb MİSİR

Ədalət.- 2011.- 7 yanvar.- S. 7.