DAHA ELƏ GÜMAN YOXDU YOZMAĞA

Sənin adın hara yazım,

necə mən

Qəlbimdə yer qalmayıbdı

yazmağa.

Gümanlarım bulanıbdı

gümanda,

Daha elə güman yoxdu

yozmağa.

Qapınızı kəsdirməyə

üz yoxdu,

Daha sənə deyiləsi

söz yoxdu,

Dərə yoxdu, təpə yoxdu,

düz yoxdu

Ürəyimi azdırmağa,

azmağa.

Saralıbdı alnımdakı

yazılar,

Neçə yana, neçə yerə

yozular.

Günü-gündən hərif-hərif

pozular,

Əlim gəlmir mənim onu

pozmağa.

GÖZLƏDİM

Əvvəl səni gözlədim,

sonra eşqimi,

Ondan sonra ölmümü.

Nə sən gəldin,

Nə də eşqim.

Açdım gözlərimi

Qapımın ağzını

Kəsdirib ölüm.

GEDİRƏM

Açılacaq bu gecədə ,

Üzü səhərə gedirəm.

Hər gün yolumu gözləyən

Qəmə-qəhərə gedirəm.

Abır-həyadan yırtılan,

Çöldə, bayırda sırtılan,

Hər gün üzümə çırpılan

Çora, zəhərə gedirəm.

Köklənmişəm

cəngi üstə,

Gahdan zildə,

gahdan pəsdə.

Xoş arzuda, xoş həvəsdə

Durub şəhərə gedirəm.

AXTARSAN MƏNİ

Gecələr

qaranlığın bağrını

didərsən dişlərinlə.

Səhərlər gündüzün

arxasınca düşüb

qovarsan

Qan tərə bata-bata.

Tökərsən üstünə hirsini,

qaldığım evə

birdə

iş yerinə.

Tapmazsan məni.

Sonra dayanacaqda

avtobus əvəzinə,

gözlərsən gecəni.

Özündən başqa

Hamıdan

soruşarsan məni.

Bircə sənə

dəli deməsinlər.

Axı mən çoxdan

ölmüşəm.

SƏNİ İNCİTMƏK ASAN

Səni sevindirmək

çətindən çətin,

Bayram günü evə

gec gələsən,

əlində gül buketi olmaya,

sakitcə keçəsən otağına,

lal, dinməz uzanasan

yatağına,

gözlərin dikilə tavana,

otağa dərin sükut çökə

sonra ürəkdən güləsən.

Səni incitmək asan.

Qalib Şəfahət

Ədalət.- 2011.- 26 yanvar.- S. 6.