Bir arı oyanıb qış yuxusundan,
Bir gülün
canına üşütmə düşüb...
Bahar
lövhələri
Elə bil çəməndə
toy-düyün olub,
Heyrətim güllərin
gözündən öpür.
Arılar o qədər ərköyün
olub
Qönçə
açılmamış üzündən öpür.
Sünbüllər tellənir meh tumarıyla,
Lalələr bir yanda
özünü çəkir.
Ərköyün kəpənək
işlək arıyla
İkisi bir gülün
nazını çəkir.
Nərgizlər məst olub öz
qoxusundan,
Hər naxış üstünə
yüz ilmə düşüb.
Bir arı oyanıb qış
yuxusundan
Bir gülün canına
üşütmə düşür.
Bir ləçək üstündə
arı izləri,
Bir ləçək altında xəzəl
görünür.
Gözümdən çəkilmir
şehli gözləri,
Güllər ağlayanda gözəl
görünür.
Uğunur budaqda tumurcuq çatlar,
Gönçələr
dartınıb qınından çıxır.
Cücərən toxumla, uzanan otla
Torpağın ağrısı
canından çıxır.
Sancılıb yamacın gül
taglarına,
Marağım yolumdan saxlayır məni.
Cığırlar dolanır
ayaqlarıma
Elə bil özünə
bağlayır məni.
Duman bir dərənin
dodaqlarında,
Bulud bir zirvənin qaşı
üstədi.
Ürəyim quzeydə qalan
qarın da
Qaralan rəngini yaşıl istədi.
Sarmaşıq salxımı
saçaqlı sehir,
Daşlar da gözümə
çiçək göründü.
Bağrıma basardım
daşları bir-bir,
Neynim ki, qollarım
kiçik göründü.
İndi
Yenə cavanlaşır Qafqaz dağları,
Zirvələr əynindən soyunur
qarı.
Qayalardan axan şıltaq suları
Dərələr köksündə uyudur indi.
Xan çoban zirvədə çalır tütəyi
Yanır lalə-lalə dağın
ətəyi,
İldırım
qəfildən çəkir
tətiyi,
Göylərin harayı, hayıdır
indi.
Güllər əfsunlayıb dağ arısını,
Ayı mağar edib mağarasını
Çalır ağacdələn nağarasını,
Zümrüd meşələrin toyudur indi.
Öyrənmək
asanmı dağın
yaşını
Zirvə bəyaz qarlı,
yamac yaşılı.
Sarala-sarala gedən yaşıllıq
Göyərə-göyərə qayıdır indi.
Bu çiçək axşamı,
bu gül axşamı
Gəzirəm şeirimin gül ləklərini,
Heyrətim könlümü qana çevirir.
Gül elə soyunur ləçəklərini,-
Arılar üzünü yana
çevirir.
Bu çiçək
axşamı,
bu
gül axşamı.
Qızılı
təllərə yaşıl
şeh düşür,
Ay quzey qarında bəyaz gül açır.
Çiçəklər
zoğalın sarı
gülüşü,
Göyəm ağacları göm-göy
dil açı
Bu çiçək
axşamı,
bu
gül axşamı.
Üşüyür
qum üstə
yarpız çiçəyi,
Meh öpür lillənən
dodaqlarından.
Quru qarağacların sarıköynəyi
Asılıb səsinin budaqlarından
Bu çiçək axşamı,
bu
gül axşamı.
Ələnir nur üstə nur narın-narın,
Bir tonqal göyərir
al zərrələrdən.
Gözləri qamaşır qarışqaların,-
Qaldırır
dən kimi Günəşi yerdən
Bu çiçək
axşamı,
bu gül axşamı.
Bənövşə gözündə
nazlı bir giley,
Sıxdım bir laləni,
gördüm qan çıxır.
Şairlik adında nə varsa hər
şey
Süzülüb bu axşam
canımdan çıxır ...
Bu çiçək
axşamı,
bu gül axşamı.
Daddım bu axşamın
şirinliyini,
Bu balı bə arı, nə
şan gətirər.
Yaşıl su çiçəyim
yaşıl şam kimi,
Mənə də bir yaşıl
axşam gətirər
Bu çiçək
axşamı,
bu gül axşamı ...
Mən
kənddən çıxanda gecə yarıydı
Mən kənddən
çıxanda gecə yarıydı
Söyüdlər yol üstdə
tellənirdilər.
Coşan ürəyimin
duyğularıydı,
Sinəmdən süzülüb sellənirdilər.
Enib dərələrin, düzlərin
üstə,
Gecə öz diliylə layla
deyirdi.
Baş qoyub dağların dizləri
üstə
Yollar şirin-şirin
mürgüləyirdi.
Mehlə sığallanıb nazilən
otlar,
Şehli nəvazişə
bükülürdülər.
Ayağım altında əzilən
otlar,
Torpaqdan yapışıb dikəlirdilər.
Qönçələr çəmənə
pıçıltı salıb,
Yuxulu-yuxulu çiçəkləyirdi.
Yumru evlərini çiyninə
alıb
İlbizlər izimlə iməkləyirdi.
Gedirdim, gecənin haysız,
haraysız,
Həzin nəğməsindən
doyammamışdım.
Qəlbimdə sübhədək
oyaq qalan qız g
Hələ yuxusundan
oyanmamışdı g
Mən kənddən
çıxanda gecə yarıydı,
Ay örpək çəkmişdi
çöllərin üstə.
Heyrətim yolunu azan arıydı,-
Uyuyub qalmışdı güllərin
üstə g
Yaşıl
göz yaşları
Bu sükut nə yaman durub qəsdimə,
Nə mən "zirehliyəm",
Nə "yağı"
yalın...
Yollar uşaq kimi qaçır
üstümə,?
Qaçır əli yalın,
ayağı yalın.
Baxdım, bu gül yolu,
bu çiçək yolu,
Düşüb ölə bilsəm
bəsdimi, burda?!
Üstdə arı yolu, kəpənək
yolu,
Yol basıb güllərin
üstünü, burda...
Yol azan kəpənək tüldən
yapışır,
Kəpənək günahı
yuyulan deyil.
Güllər bir-birini öpüb
yatışır,?
Güllər bu yuxudan ayılan deyil...
Sükut yelkənini sözümdən
asır,
Sularda səs yarır avarın
üzü.
Gətirib divarı gözümdən
asır,?
Şəkildən asılan
divarın üzü...
Ulduz yağışına bax,
narın-narın,
Ulduzlar yağışdan yalqız
çıxacaq.
Ulduz yağışında
çimən suların
İçindən işarıb
ulduz çıxacaq...
Bacalar baş-başa,
çiyin-çiyinə,
Tüstülər ev boyu,
ev nələr boyu?!
Daş atıb sükutun dərinliyinə
Üzürəm yayılan
çevrələr boyu.
Yollara boylanır qız
ağacları,
Düşəcək sorağa, izə
adamlar.
Yolları çırpacaq qoz
ağacları
Yola töküləcək təzə
adamlar...
Yaşıl göz yaşında
islanan tənək,
Özünü ağlayan dilə
dönəcək.
Gülün yarpağında ölən
kəpənək
Yarpağın üstündə
gülə dönəcək...
Gül gülə ötürər,
sünbül sünbülə,
Yaşıl heydən salar, al vurar
məni.
Elə durulmuşam, elə
yüngüləm,
Bir quş dimdiyində qaldırar məni.
Bir sükut nə yaman durub
qəsdimə,
Nə mən "zirehliyəm",
nə
"yağı" yalın.
Yollar uşaq kimi qaçır üstümə, ?
Qaçır əli yalın, ayağı yalın...
RAMİZ
QUSARÇAYLI
Ədalət.-2012.-14
aprel.- S.20.