TANRI YERDƏ QOYMAZ BU İNTİQAMI

Mənim bir yaram varg qaysaq bağlamır,

Qövr edir, sızlayırg sarğı saxlamır.

Dərindirg sağalmır, göz-göz olubdur,

Loğman həsrətilə gözü dolubdur!

O yara Xocalı - dərd yarısıdı,

Gözümün ağıdı, zil qarasıdı!

Gözəl bir diyarın faciəsidir,

Sızlayan kamanın matəm səsidir!

O yara sinəmdə cəllad dağıdı,

Nahaqdan qaralan el çırağıdı!

Ata naləsidi, ana harayıg

Ağladır səmada Günəşi, Ayı!

Xalqın kədəridi, torpağın dərdi,

Cəhənnəm odundan daha betərdi!

O yara qızların üz həyasıdı,

Nakam bir ocağın, elin yasıdı.

Matəmə çevrilən toy-düyündü,

Ən ağır kədərli, zülmət günüdü!

Elə bir zülmət ki, ömrün üzünə

Ən müdhiş bəladır çöküb gözünə.

Göyləri titrədən soyqırımıdı,

Böyük bir fəlakət ildırımıdı!..

Xalqım layiq deyil bu ağır dərdə,

Düşmən at oynadır indi o yerdə.

Niyə belə oldu yaramız dərin,

İgidlər məkanı o gözəl yerin

Qocası, uşağı, qızı, gəlinig

Verib bir-birinə möhkəm əlini

Düşmənə dağ kimi sinə gərirdi;

Mərdlik nümunəsi el göstərirdi!

Dillər əzbəriydi Xocalı adı,

Qartal qanadlıydı hər bir övladı!

Elə şığıyırdı düşmən üstünə

Bir ləkə gəlməzdi onun şəstinə.

Silaha dönmüşdü yaba da, bel də

Hamı döyüşürdü bu cəsur eldə.

Hər cəsur qılınctək elə kəsirdi,

Önündə düşmənlər tir-tir əsirdi!..

Xocalı bax belə ərlər yurdudu,

İgid övladları güclü ordudu

Fəqət olmasaydı xəyanət əli,

Baş tuta bilməzdi Şeytan əməli!

Qaranlıq gecədəg şaxtada, qarda

İgid Xocalını qoydular darda.

Qırıldı el-oba bir an içində,

Boğuldu tökülən al qan içində!

Körpələr püskürən alova yandı;

Ana qucağında qana boyandı.

Müdrik qocaların kəsildi başı,

Axar selə döndü qanlı göy yaşı

Yoldu saçlarını ağbirçək ana,

Bilmədi zülmətdə qaçsın hayana!

Tapdandı isməti qızın, gəlinin;

Ağıya çevrildi sözü dilinin.

Belə bir Xocalı verildi bada,

Yazıldı tarixə bu qan, bu qada!..

Qaçqın adlansa da bu gün adları,

Bu ana torpağın mərd övladları

Nə qədər sözünü deməyib qəti,

Qalıb gözlərində torpaq həstəri!

O həsrət vüsala tez yetməyincə

Qılınclar qınına qoyulmur məncə!

Silaha sarılıb nə vaxdan bəri

Cilov gəmirirlər el igidləri!

El-oba düşsə də dara, çətinə,

Güvənir onların cəsarətinə!

Elə cəsarət ki, şahintək şığar,

Başına yenilməz igidlər yığar!

Dağı da oyadar öz təməlindən,

Çilçıraq yaranar onun əlindən!

Yenə gülər üzü aranın, dağın;

Olar xilaskarı Ana Torpağın!

Əl-ələ verərək qalxanda hamı

TANRI yerdə qoymaz bu intiqamı!

Əjdər QİYASLI

Ədalət.-2012.-25 fevral.-S.20.