Sevinc el Sevər: "Mən
çox xoşbəxt qadınam"
"Bizim
ölkədə səmimi olmaq özü cəsarət tələb
edir"
Sizə elə gəlməsin ki, bu
müsahibəni almaq mənə asan başa gəlib. Sevinci
tapmaq o qədər də çətin deyil, amma onu müsahibəyə
razı salmaq çox çətindir.
Yaradıcılığı ilə çoxdan tanışam.
İmzasını mütəmadi izlədiyim, şeirlərindəki
istedada heyran olduğum imzalardandır Sevinc. Həgbir də,
siz çoxunuz onu Sevinc Pərvanə kimi
tanıyırsınız. Bir neçə ay bundan əvvəl
Sevinc təxəllüsünü dəyişdi və "el
Sevər" imzasıyla davam etməyə qərar verdi. Mənə
qalsa bu Sevincin yeni imzası daha maraqlıdır.
Onu deyirdim axı...Sevincə
müsahibə üçün sualları düz 3 ay əvvəl
göndərmişəm. Sonra da oturub səbrlə, təmkinlə
cavablarımı gözləmişəm. Nəhayət ki,
müsahibəmiz hazırdır. Ümid edirəm ki, oxucular
üçün Sevinc el Sevərlə mənim üç ay
çəkən müsahibəmiz çox maraqlı
olacaq
-
Uzun müddətdir ki, mətbuatda görünmürsən.
Bir müddət yenidən yazmağa başlamışdın,
yenə dayandırdın. Səbəb ailə
qayğılarıdır, yoxsa yaradıcı böhran?
-Günah məndədir ki,
suallarına gec cavab verirəm...Bu müsahibəni oxucular
üç ay bundan əvvəl oxumuş olmalı idilər,
eybi yox, heç nə itirməyiblər, nə ölkədə,
nə məndə heç bir yenilik yoxdu. Artıq tək-tük
köşə yazılarım çıxır
"Kulis" də... Bir neçə dəfə də
Azadlıq radiosunun "Oxu zalı"na və Kulis.az-a
şeir göndərmişəm. İtib-batıram
ara-sıra, düz deyirsən, sən dediyin səbəblər
də var. Hərdən də özüm yoruluram, hər
şey mənasız gəlir, uzaqlaşıram, sonra yenə
darıxıram yazmaqdan ötrü, yazıram...
-Azadlıq radiosunun "Oxu zalı"na verdiyin
müsahibədə yaradıcılığında
dönüş yaradacağını bildirmişdin.
Açıq-saçıq yazmaqdan, cəsarətli qadın
yazar obrazında görünməkdən bezmisən, yoxsa
artıq müsbətə doğru bir dəyişiklik etdiyini
düşünürsən?
-Bilirsən, mən cəsarətli
qadın obrazından qaçmıram ... Burnunun dikinə gedən
obrazdan qaçıram. Bəzən bizim uşaqlar bəzi
şeyləri çox gözəl anlasalar da, özlərini
başa düşmürmüş kimi göstərirlər,
Novruzəliləri, Fatmanisələri qınamağa nə var
ki... Novruzəli niyə Novruzəlidi, Fatmanisə niyə
Fatmanisədi onu görmək, anlamaq, dərdinə şərik
olmaq, sevmək lazımdı. Mən yazdıqlarımdan imtina
etmirəm, yazdıqlarımda zərrə yalan yoxdu. Qəhrəmanlarımın
əksəriyyəti həyatdan götürülüb, mən
gördüklərimin şəklini çəkirəm... Sadəcə
aqressiv olmamalıydım deyə düşünürəm,
müəyyən dəyərlər var ki, həqiqətən
onlara toxunulmamalıdı, deyə düşünürəm...
-Yaradıcılığın mühafizəkarları
özündən çıxarsa da, müəyyən oxucu təbəqəsi
səni alqışlayırdı. Peşəkarlıq
baxımdan sənə yönələn tənqidlər
narazı salmırdı ki, səni? Ümumiyyətlə tənqidlərə
münasibətin necədir?
-Normaldı, hətta həddindən artıq normaldı.
Mühafizəkarlar ona görə özlərindən
çıxdılar ki, mən qadın idim. Başqa səbəb yoxdu. İsa
Hüseynovun, Əkrəm Əylislinin, Anarın
yaradıcılığında qadın obrazları
çılpaqdı, səmimidi, üsyankardı. Əski dəyərlərə qarşıdırlar,
mənim də şeirlərimin qəhrəmanları eyni o
cürdürlər, sadəcə XXI əsrin
qadınlarıdırlar. Ürəklərində şərq
dəyərləri ilə yaşayan, hissləriylə,
ruhlarıyla şərqli, beyinləriylə, düşüncələriylə
qərbli olan qadınlar... Bu qadınlar
parçalanmış, param-parça olmuşlar,
dağılıblar. Onlardan həm şərqli
olmağı, şərqli kimi davranmağı istəyirlər,
həm qərbli kimi... Mən bundan sonrakı
yaradıcılığımda onları toparlamağa,
ayağa qaldırmağa çalışacağam, bacara bilsəm,
amma gəl söz verməyim.
-Yazılarından daha çox müsahibələrində
kövrəkliyiniz nəzərə çarpır. Yaradıcı insanların tez-tez depressiyaya
düşməsi nə ilə bağlıdır? Səni nə xoşbəxt eliyə bilir?
- Mən ümumiyyətlə,
müsahibə verməyi sevmirəm, nə də yaxşı
müsahibə verməyi bacarmıram. Bədbəxtlikdən
müsahibələri dostlarım götürür məndən,
onlara yox deyə bilmirəm. Mən çox xoşbəxt
qadınam, sevən bir ərim var, uşaqlarım var... Baxanda hər şey normaldı. Amma
depressiyalar yaxamdan əl çəkmir. Yəqin ki, daha
yaxşı yazmaq istəyi, özündən narazılıq,
bir də... xəyallarımda görmək istədiklərimi
gerçək dünyada görə bilməməyim... Mənim xəyallarımdakı dünyada qan,
ölüm, düşmənçiliklər, ehtiyac, nifrət
yoxdu. Mən utopistəm... Amma gerçəkliklə
xəyallarının arasında qalan biriyəm həm də.
-Şeirə yeni nəfəs gətirmiş tək-tük
cəsarətli xanımlardan birisən. Amma uşaqlar
üçün də kitab yazmısan, nəsr əsərin də
çap olunub. İndiyə qədər
yazdıqlarının içərisində səni daha
çox razı salan, ən uğurlu yaradıcılıq
nümunən hansıdır?
-Romanımdan narazı qaldım, bu
barədə danışmışam. Uşaq
şeirlərini ən xoşbəxt anlarımda yazıram.
Uşaqlar üçün ana olandan sonra
yazmağa həvəsləndim. Onlara
aldığım uşaq jurnallarındakı bərbad
şeirləri görəndən sonra uşaq şeirləri
yazmağa başladım. Yazdığım
uşaq şeirləri sərbəst vəzndədir. Mənim uşaq şeirlərim əzbərləmək
üçün deyil. Sərbəst
uşaq şeirləri uşaqların poetik duyumunu
artırır. Xarici animasiya filmlərində bu poetika o qədər
güclüdür ki... Bizdə isə quru
söz yığınağını verirlər uşağa
ki, bu şeirdi, əzbərlə.
Şeirlərimdən
bir çoxu yaxşıdı, zəifləri, ortababları da
var. Ümumiyyətlə, şeir ovqat məsələsidir,
şeiri bəyənib-bəyənməmək adamın
ovqatından asılı olur. Deyə bilmirəm.
- Ədəbiyyat üçün
çalışmaq, ehtiyaclara, sıxıntılara
dözüb yazmaq asandır, yoxsa ailə qadını olub övlad
böyütmək?
- Ailə qadını olub övlad
böyütmək daha çətindir. Sən
özünü ailəyə həsr edirsən, bütün əzablarınla,
məhrumiyyətlərinlə, qurban verdiklərinlə
kişinin kölgəsində qalırsan, sənin əzəmətindən,
qüdrətindən xəbərsiz qalırlar. Amma
bütün ailə uğurlarını sənə borcludu,
çox vaxt buna görə qadına nəinki təşəkkür
etmirlər, hətta aşağılayırlar təəssüf
ki...
-Nə
vaxtsa yazdıqlarından imtina edib, yeni manevrlər etməyi
düşünmüsənmi? Cəsarətli
olmaq yorucu deyil ki?
- Çox istərdim,
yazdıqlarımdan daha yaxşılarını ortaya qoyub
hamısının üstündən gözüyumulu xətt
çəkməyi. Bundan böyük səadət
olmaz ki...Qaranlıqdan və siçovuldan qorxan qadın
özünə cəsarətli deyəndə gülməyim gəlir.
Xalam məndən cəsarətlidir, qadın həyətin
ortasında yekə bir ilanı murdar elədi, mən qorxumdan
divara dırmaşırdım. Onda bildim
ki, elə də cəsarətli deyiləm.))) Cəsarətli
yox, səmimiyəm, belə deyək... Sadəcə bilirsən
pis nədir, bizim ölkədə səmimi olmaq özü cəsarət
tələb edir, burda bir az haqlısan... Nə düşünürəmsə, nə hiss edirəmsə,
bacardığım kimi oxucuma çatdırmışam,
gördüklərimi yazmışam. Şeir qəhrəmanlarımın
içində sevən, nifrət eləyən, güclü, zəif,
əxlaqlı, əxlaqsız qadın obrazları var...Yoruculuğa gələndə, məni yoran
dönüb -durub eyni şeyləri görməyimizdir. Azərbaycan balaca ölkədir, paytaxtdan başqa
ölkəmizin üç-dörd rayonunda olmuşam, xaricdə
bir dəfə də olmamışam. Hara
fırlanıramsa, labirintdəymişəm kimi gəlib eyni
yerə çıxmaqdan bezirəm. Kitablardan
oxuyub, filmlərdən, internetdən başqa şəhərləri,
başqa ölkələri öyrənib yazmaq olar, amma o səmimi
olmayacaq, mən başqalarının gördükərini
görüb yazmalı olacam. Məsələn,
mən Rusiyada olsam, bir yazar kimi çox yəqin ki, elə
şeylər müşahidə eləyib yaza bilərəm,
onu başqası görə bilməz. Ama
maddi imkan, qadın olmağım ilk növbədə
dünyanı gəzmək, görmək və yazmaq imkanı
vermir. Çox gəzən çox bilər
deyimi doğrudu. Dünya şöhrətli
yazıçılar uzun müddətli səyahətlərdən
sonra ən yaxşı əsərlərini yaza biliblər.
Kişi yazarlarımız belə bu baxımdan
qadınlardan çox şanslıdırlar. Onlar istədikləri vaxt, gecənin bir aləmində
belə küçəyə çıxıb istədikləri
müşahidələri apara bilərlər. Müasir yazıçı yaxşı
müşahidə qabiliyyətinə malik olmalıdır.
Mənim uğurum o idi ki, yaxşı müşahidə eləyə
bilirdim..
Amma bir yazımda da
dediyim kimi, azərbaycanlılar çox koloritli adamlardı,
burda köhnəlməyən, bitib-tükənməyən
mövzular boldu, hələ var, olacaq... zamanla.
-Dünya ədəbiyyatıyla müqayisədə Azərbaycan
ədəbiyyatının problemləri çox fərqlidir. Sən ədəbiyyatımızda hansı problemləri
görürsən və bu problemləri aradan qaldırmaq
üçün yazar kimi nə düşünürsən?
- Oxucularla yazarlar arasında dərin
uçurum görürəm. Eyni dövrün,
eyni zamanın oxucularıyla yazarları deyilik sanki. Kitaba soyuq münasibət var, özü də
insanları çox qınamıram, həyat o qədər
sürətləndi, günlər o dərəcədə
qısaldı ki, insanlar kitaba zaman ayıra bilmirlər. Yoxsulluğun hökm sürdüyü ölkələrdə
bu belədir. Kitaba ayırdıqları
zamanın yerini insanlar həyatlarını təmin eləməyə
yönəldirlər. Seriallara keflərindən
baxmırlar, o seriallara sabun köpüyü deyilərdi əvvəllər.
Yəni, yüngül, qavranılması çox asan... Yorulmuş beyinlərini ağır-ağır
kitablarla yükləmək zordu insanlar üçün, kitab
oxumaq həm də fiziki işdir, adamdan zəhmət, sakit əsəb
sistemi tələb edir. Mən özüm,
məsələn, həftədə bir dəfə
qarşıma hansı çıxsa, fərqi yoxdu, hər
hansı serialdan bir seriya izləyirəm, beynim dincəlir.
Ağır, 12-15 saatlıq fiziki işdən
sonra gözündən yuxu tökülən, hamama girib
yuyunmağa ərinən fəhləni məcbur etmək olmaz
ki, kitab oxusun. Ziyalı təbəqəyə gəldikdə
isə, onlar onsuz da oxuyurlar, sayca da çox azdılar,
çap elədiyimiz kitablar da ona görə ya az
satılır, ya da satılmır. Tələbələr
arasında, universitetlərdə isə kitabı təbliğ
etmək heç kimin işinə yaramır.
Tabular
sındırıldı, bütlər
dağıdıldı... qaldı çox istedadlı,
çox elmli yazıçıların yetişməyi.
Bizim ölkəmizdə problemi, dərdi, qayğısı,
ehtiyacları olmayan, günlük zamanından səkkiz-doqquz
saatını, yəni, normal iş saatı kimi masa
arxasında keçirən, yazıçılığa
peşə kimi yanaşan bir yazıçı
tanımıram. Hamı həvəskardı,
hamı yola verir. Əkrəm Əylisli son
müsahibəsində yaxşı bir söz demişdi.
Təəssüflənirdi: cavanlıqda yaxşı bir əsər
yazırdım, sonra əlimi qoyurdum başımın
altına, o əsərin hesabına kef eləyirdim. Ötüb gedən zamanına yanırdı. Biz də onun kimiyik, yəqin bu, azərbaycanlı
xarakterimizdən irəli gəlir, nə bilim...Bu xarakterlə
çox uzağa getmərik.
-Hərdən
mənə elə gəlir ki, AYO-nun mübarizəsi AYB-dəkiləri
tənqid və bəzən də təhqir etməklə
yekunlaşdı. Açıq fikir, cəsarətli yazı tərzi
sona qədər ədəbiyyatımıza hakim olmadı. Səncə AYO öz missiyasını
yekunlaşdıra bildimi?
- AYO-dan danışmaq istəmirəm.
Bu mövzu kifayət qədər
sıxıcı olub mənimçün. Mənim dərdim
yoxdu AYB ilə... Maraqlı deyil.
-Müasir imzalar sizin diqqətinizi çəkirmi? Sizin ədəbi nəsildən sonra kifayət qədər
yeni imzalar görünür ədəbi nəşrlərdə.
Ümidverici imzalar varmı?
-Əlbəttə
var, olacaq. Bitmədi ki, bizimlə... Olması
da ən böyük arzumdu. Alik Əlioğlunun
şeirlərini çox bəyənirəm, istedadlı
oğlandı, o oğlan şairdi, anadan şair doğulub.
Nə mutlu ona deyə bilməyəcəyəm...
-Mənə
bir məsələ maraqlıdır. AYO üzvləri
müsahibələrində oxuduqları imzalardan söz
düşəndə eyni yazarların adını çəkir.
Bu reklamdır, yoxsa AYO üzvləri AYO-dan kənardakı
imzalara laqeyiddir?
- Öz adıma deyə bilərəm
ki, mənimçün fərqi yoxdu.
-Ard-arda yazılan romanlar haqqında nə
düşünürsən? Səncə Azərbaycan oxucusu
kimləri oxusa vaxt itirməz ?
Orta məktəbdə
bir ədəbiyyat müəllimimiz vardı, xarici ədəbiyyatı
oxumağı qadağan edirdi, deyirdi əgər xarici ədəbiyyata
dadansanız, artıq öz
yazıçılarımızı oxuya bilməyəcəksiniz.
O müdrik adamın dediklərini çox sonra başa
düşdüm. Ümumiyyətlə, oxumaq
heç vaxt zaman itirmək deyil. Ən
naşı bir mətndən də yeni nəsə öyrənmək
mümkündür. Zövq almaq məsələsinə
gəlincə, hə, əgər sən həm öyrənmək,
həm də zövq almaq istəyirsənsə, yaxşı
kitab oxumalısan. Mən zövq ala bilmədiyim
kitabları oxumağa çətinlik çəkirəm,
özümü zorlayıram, o kitab bitincə səbrim tükənir.
Elə kitablar da var ki, yağ kimi gedir,
bitirəndə təəssüflənirəm. Bilirsən,
hamıdan yapışıb -oxu!- demək
olmaz. Bir fizik gəlib yaxamdan yapışsa ki,
niyə fizika elminin son nailiyyətlərindən xəbərsizsən,
təəccüblənərəm. Eyni
zamanda, bir fizika alimini elmi təcrübələrindən
ayırıb necə zorlayım ki, gəl mənim
yazdığımı oxu.
-Son
vaxtlar yazarlar oxucular üçün kitab siyahıları tərtib
edir. Sən necə, oxunması vacib olan hansı kitabları
oxuculara tövsiyyə edə bilərsən?
- Vay... vay... çoxu bu
siyahıları internetdən çıxarır, tövsiyə
etdikləri kitabın içindən xəbərləri yoxdu.
Bu da özünü reklamın təzə formasıdı həm
də... Oxucu o kitabı oxuyur ki, o kitab
havayıdan əlinə düşür. Kitablar
çox bahadı. Göy, səma cisimləri,
təbiət haqqında kitabları çox oxumağı məsləhət
görərdim.
-Oxucularla canlı ünsiyyətdə olmaq, kitab təqdimatları,
görüşlər...Səncə yazar üçün
bütün bunlar lazımdırmı?
- Sevmirəm. Təbliğat
üçün lazımdır amma. Mən
çox sıxılan, kompleksli adamam əslində, belə
yerlərdə sıxıntıdan boğuluram. Həm də ki, bu təbliğat işini
prodüserlər görməlidir. Azərbaycanda
yazarların prodüserlərinin olması gülməli
eşidilir, o boyda "Qanun" nəşriyyatı işini
-gücünü atıb qollarını çırmayaraq,
"Ən yeni ədəbiyyat" seriyasından
çıxan kitabların təbliğatı, reklamı ilə
məşğul idi, nəticə göz
qabağındadı.
Cəlil
CAVANŞİR
Ədalət.-2012.-8
iyun.-S.5.