"Gözümün qarşısında yaranan kitab"

Yaxın vaxtların söhbətidi. Tanınmış şair, qədim Naxçıvan torpağında yaşayıb-yaradan, dəyərli naşirimiz Vaqif Məmmədovla Bakıda tanış oldum. Özü də ölməz Füzulinin heykəli qarşısında. Naxçıvan şairlərinin şeirlərini yeni çıxacaq jurnal üçün gətirmişdi.

Şeirləri hörmətli qələm sahibi, şair Qəşəm İsabəyliyə təqdim etdi. Söhbət əsnasında məlum oldu ki, Vaqif müəllim yeni kitabını "Şirvannəşr"ə təqdim etmək istəyir. Bu məqsədlə nəşriyyata gəldik. Şairdən üzr istəyib kitaba toplanmış bir neçə şeirini oxudum. Mən tamam başqa bir aləmə qərq oldum. Qəlbimdə yeni hislər, duyğular yarandı. Ürəyimdən gizli şəkildə çıxacaq kitab haqqında məqalə yazmaq istəyi yarandı. Kitabın araya-ərsəyə gəlməsində müəyyən qədər iş gördüm. Bir sözlə, Vaqif Məmmədovun yeni kitabı gözümün qarşısında yarandı. Müəllif kitaba həm poetik, həm də fəlsəfi "Dənizə qar yağırdı" adını verib. İlk növbədə oxucuya kitabın adı adi gələ bilər. Lakin eyni adlı şeiri oxuduqda adilikdən düşüncələrə düşürsən. Bir daha əmin olursan ki, şairlər bizim görə bilmədiklərimizi bizdən yaxşı duya, görə bilirlər. Bax onda misralar dilə gəlir, şeir yaranır.

Mavi suların üstdə,

Görməmişdim mən zəri.

Bu məsum gözəlliyin,

Tapılmazdı bənzəri.

Dalğalar necə sakit,

Sular necə fağırdı,

Dənizə qar yağırdı.

Onu da qeyd edim ki, kitaba müxtəlif illərdə yazılmış şeirlər toplanıb. Bu baxımdan "Ərdəhanda Vahabzadə küçəsi" şeiri xalq şairimizin Bəxtiyar Vahabzadənin xatirəsinə həsr olunub. Vaqif müəllim ölməz söz ustadının adına verilmiş küçənin açılışında iştirak etdiyindən qürur duyaraq yazır.

Həsrətimiz uzaqlaşan daş oldu,

Kədərimiz bir sevincə tuş oldu,

Ünvanlara yeni ünvan qoşuldu -

Ərdəhanda Vahabzadə küçəsi.

Hər dəfə "Bayatı-Şiraz" muğamını dinləyəndə qəlbimdə istər-istəməz kədər yaranır. İnsan qəlbi nisgilləşir. Kitaba daxil edilmiş "Bayatı-Şiraz" şeirində müəllif qəlblərin dərdinə şərik çıxır.

Qəzəbə səd çəkir, saxlada bilir,

Pisliyin yolunu bağlada bilir.

İnsanı kövrəldir, ağlada bilir,

Göz yaşını göl edir "Bayatı-Şiraz".

Topluda "Müşfiqsiz günlərim" silsiləsini həyəcansız oxumaq olmur. Şair 40 yaşında həyatdan vaxtsız köçmüş, qardaşı Müşfiqin xatirəsinə həsr etdiyi şeirlər başdan-ayağa ağrıdır, qəm-qüssədir:

Neçə yaş gəlsə də yaşımın üstə,

Gördüm qarasını, gördüm ağını.

Bir ağır dərd durub başımın üstdə

Sinəmə çəkəcək qardaş dağını...

Vaqif müəllim, dünyanın işi belədir, nə etmək olar? Mən də sizlə eyni dərdi çəkirəm. Bir neçə il bundan qabaq mən də qardaşımı itirmişəm. İkimiz də bir gündəyik. Şair övladının itkisinə dözməyən Zəroş ananın xatirəsinə həsr etdiyi şeirdə bir oğul kimi haray çəkir:

Sənsiz bu dünyada gəzə bilmədi,

Sən idin hər sözü-sovu da bəlkə...

Sonbeşik idin sən, dözə bilmədi,

Gəldi sonbeşiyi ovuda bəlkə...

Bu günə qədər tarix üzrə fəlsəfə doktoru, əməkdar mədəniyyət işçisi, şair Vaqif Məmmədovun 30-a yaxın şeir, bədii-publisistik kitabları nəşr edilib. Dünyanın hər üzünü görən şairin qəlbində nikbin əhval-ruhiyyə yaşayır. Səsində-sözündə əyilməzlik, vüqar var. Yazın Vaqif müəllim.Yeni kitablarınızı gözləyirik. Məqaləmi söhbət açdığım "Dənizə qar yağırdı" kitabında "Sözlü, nəğməli diyar" şeirindən, bir parça ilə bitirmək istəyərdim:

Bura Vətəndir

Qopuzun, sazın.

Adını yaşadan

yüz qalası var.

Cəlilin, Cavidin,

Məmməd Arazın

Qədim Naxçıvanda

Söz qalası var.

Müşfiq Cabiroğlu,

Yazıçılar Birliyinin üzvü

Ədalət.-2012.-9 iyun.-S.22.