ÖZ CİZGİM

Yadına düşmədi tale yazanın,

Sazına düşmədi teli, ozanın,

Rənglər sərgisində Rəsul Rzanın

Ağ, saya, ağ, saya

bir Vaqif Nəsib...

Bir sinə-qəfəsi kaman eylədi

Yamyaşıl həvəsi saman eylədi,

Çəkdiyi nəfəsi duman eylədi,

Ah saya, ah saya

bir Vaqif Nəsib...

Özü də bilmədi dərdi, nə dərdi,

Qarışdı qara su dərdinə dərdi,

Qara çiçəklərdən dərdi, nə dərdi, -

Ağ saya, ağ saya

bir Vaqif Nəsib...

Tökə bilmədikcə ətəkdən daşı,

Yarıya bilmədi, yarıldı başı

Səssiz gəlib keçdi yetişmiş yaşı, -

Axsaya, axsaya

bir Vaqif Nəsib

Sarı Hüseyinin

elçisi, oğlu...

ALLAH AMANI

Eləki yerlərdən əllər üzülür

Dillənir göylərin sirr güşəsindən

Bir Allah amanı,

Allah amanı.

Elə həmən andan qəlbə süzülür

Dumanlı dağların bir güşəsindən

Bir çilə gümanı,

Çilə dumanı.

Görünməz kamançı öz güşəsindən

əridir, əridir özü kamanı...

Eləki dərdlərdən dəvə düzülür

Yol alır ovqatın kür güşəsindən

Daşımaq istəyir

dərdə, yamanı,

hələlik ömürdən, gündən küsülür, -

küsülür aləmin hər güşəsindən.

Qınayıb zamanda

dəli zamanı.

Görünməz kamançı "döz" güşəsindən

Yüridir, yeridir dözu-kamanı...

O Allah amanı, əvvəl-axırı,

Yazıq bəndəsinə çatana kimi

Baş üstünü alan bulud-naxırı,

Qatıb qabağına qatana kimi

Rəng yağır kədərin zər güşəsindən, -

Yaşıl ömürlərin

çıxır samanı.

Çatdıki qəlblərə ümid səpilir

əyinə geyilir, gözə təpilir,

O Allah amanı,

Allah amanı,

Görünməz kamançı söz güşəsindən

Kiridir, kiridir

Sözü kamanı...

GÖRÜNÜR

Dostum, məşhur folklorşünas, professor Rüstəm Rüstəmzadəyə

Müdrik bir qayədə tapdı özünü,

Axtardı, aradı elin sözünü,

Batmış çeşmələrin açdı gözünü, -

Gözündə məhəbbət, istəm görünür.

Bizim qalalardan nərə ucaldı,

Qarı düşmənindən daim öc aldı,

Igidlər at,

Ömür sürdü qocaldı

Hər bir dastanından dəstəm görünür.

Adsız aşıqların tapdı sazını

Oxudu pozulmuş neçə yazını

Elə çatdırdı hey el avazını, -

Nə qədər atüstüm,

bəstəm görünür.

əməli nə ürək, nə göz incidir,

elə payladıgı el sevincidir,

onun, topladıgı ləldi, incidi, -

inçiylə çox xalqdan üstəm, görünür.

Qaşıqarlılarla başlanan yolun,

Salman mümtazlarla xoşlanan yolun,

Hümbət incisisiylə qaşlanan yolun

Bu günlər önündə Rüstəm görünür.

İLQAR MƏMMƏDOVU DİNLƏYƏNDƏ

Hər guşə güldən göz açanda,

Çən döşə, qar dağa qaçanda,

Bənövşə bəndini saçanda

Xoşlandıq,

xoşlandıq...

babəkin qolları dağlandı,

səfəvi yolları bağlandı,

Səttərxan selləri saxlandı, -

Xışlandıq

xışlandıq

xışlandıq...

dinmədik, dindilər bəlalar,

yandılar, söndülər balalar,

türbəyə döndülər qalalar, -

daşlandıq,

daşlandıq...

qeyrətin çiləsi daş oldu,

heyrətin haləsi qaş oldu,

millətin naləsi yaş oldu, -

yaşlandıq,

yaşlandıq

yaşlandıq...

düzləri, dikləri sar aldı

gözlərin kökləri saraldı

eləki yazları qar aldı, -

yaşlandıq,

yaşlandıq...

DÜNYA MƏNZƏRƏLƏRİNDƏN

Eşidirsənmi?

Dünyanın dör başında

Biri qulaq batırır:

Ha-ha-ha

Hardasa dağ başında

Biri ulaq otarır:

ho, ho, ho...

Eşidirsənmi?

Biri bütə dönüb:

hır, hır, hır.

Biri itə dönüb:

mır, mır, mır...

Eşidirsənmi?

Qarabaxtların başında,

bəlkədə üç yüz yaşında

qarğalar qarıldayır:

qar, qar, qar...

Görürsənmi?

Incilər söz qamaşdırır:

Doğruya göz qamaşdırır:

par, par, par...

Görürsənmi?

Can verir düzlər:

xır, xır, xır

yas tutur gözlər:

şır, şır, şır...

Görürsənmi?

yol sapanlar:

kül, kül, kül.

Şah tapanlar:

bül, bül, bül...

QIŞ ÜŞÜTMƏLƏRİNDƏN

Çöllər ağ göl olub,

qonub ağaclar.

Üzə də bilməyib,

donub ağaclar ,

özünü buynuz tək

yonub ağaclar, -

yaşıl ümidüylə yarpaq gözləyir.

Bu qışlar torpağın ağ bənizidi,

Yerllərin yer boyda ağ dənizidi,

Qarın hər dənəsi bir dən izidi, -

Sünbül doğumunu torpaq gözləyir.

Buludlar qonmada hür dağlarına,

Küləklər dönmədə ud-ağlarına,

Qar kürklü ağaclar, budaqlarına

Yenə yuvalardan papaq gözləyir.

Qarı yorğan kimi döşəyənlərin,

Yenə süsən-sünbül, yarpaq gözləyir.

Içdən çırım-cılpaq, üşüyənlərim

Yazağzı qeyrətdən papq gözləyir.

YASİN ƏVƏZİ

Balıqçısı görünməz, -

Dünya nəhəg br tor

(Ölənlərinin, qalanlarının

həm koru, həm moru).

Hər bəndə bir ocaqçı

Ürək də həm ocaq, həm qor

(ölənlərin, qalanların

həm nuru, həm qoru)

Güc önündə adamlar

bülbüllü, qarğalı xor

(Sözə baxanlara bağışının

yağı, şoru,

xoruz buraxanlara

baxışının yağı-xoru).

Bir dərədədə (dairədə)

Bəxti, kürkü yırtıq insan

Ovlanandan həm kar, həm kor

(qalanda gözündə qorxu toru,

Öləndə torpağın moru).

Yasin - ey insanlar

Qamış bitirəcəkmi bir quyu,

Səslənəcəkmi İsrafilin zuyu,

Qalxa biləcəksinizmi

Kosmonavtların deşdiyi tordan

(boyun buruq,

Boyunduruq yaşamaq, ölmək zoru)

Vaqif Nəsib Sarıhüseynoğlu

Ədalət.-2012.-5 may.-S.20.