İNCƏLİ
QAÇAQ İSMAYIL
ABBAS
BƏYİN ÖLÜMÜ
Texniki səbəblər
üzündən ötən şənbə sayımızda
"Qaçaq İsmayılın mənzərəsi
(etüd)" təkrar çap olunmuşdur, ancaq yazıda
Abbas bəyin surəti təqdim olunmuşdur. Yol verilmiş
qüsura görə oxuculardan və müəllifdən
üzr istəyirik.
(əvvəli
ötən şənbə sayımızda)
Biz ötən saylarımızda
Qaçaq İsmayıl haqda mənzərənin birinci
etüd cizgilərini təsvir etmişdik. Bu sayımızda
qaçaq Kərəmlə, İncəli Qaçaq
İsmayılın necə tanış olmaları və
İncə dərəsinə səfərlərini ustad
aşıq, Sadıq Avdıoğlunun düzüb
qoşduğu, məclislərdə sevə-sevə oxuduğu
balaca bir dastan parçası ilə nəzərinizə
çatdırmağa çalışacağam.
Mərhum yazıçımız
Fərman Eyvazlının "Qaçaq Kərəm"
romanında Kərəmin ən sadiq dostu, silahdaşı
Qaçaq İsmayıl haqda geniş məlumat verilib. Onu da
qeyd etmək yerinə düşərdi ki, istedadlı qələm
sahibi Telman Qəhrəmanlının qələmə
aldığı "Qaçaq İsmayıl"
dastanını da çox uğurlu əsər hesab etmək
olar. Telman müəllimin bu dastanından da bəhrələnmişəm
və fürsətdən faydalanıb ona da təşəkkürümü
bildirirəm.
...Bəli, məclis davam edir,
ehtiyatda olan başı xəmirlilər yenidən növbəyə
dayanır, badələr dolur, boşalırdı. Məclisin
durulan vaxtı Aşıq Sadıq böyük şövq ilə
var- gəl edib, şirmayı qollu sazının
aşıqlarını tərpədərək kökü
nizamladi və gümüş tellərə bir mizrab çəkib
dastanına başladı:
-Hə, mənim əzizlərim, o
vaxtıydı ki, artıq Qaçaq İsmayılın
şan-şöhrəti ətraf bölgələrdə-
Göyçə, Borçalı, Qazax və Şəmşəddin
ellərində dildən-dilə dolaşmaqda idi. Adam
öldürüb qaçaqlıq etmək Omar oğlu İsmayılın
heç bir zaman ağlına belə gəlməzdi. Amma gör fələk nə
sayır...
Yoxsulluq, kasıblıq
ucbatından Borçalıya üz tutmub, İbrahim adlı kəmfürsət,
imansız bir ağaya çobanlıq edir. Şərtləşməyə
görə bir ilin tamamında ağadan zəhmət haqqı
olaraq 20 baş erkək almali imiş. İnsanlıqdan,
kişilikdən payı olmayan ağa isə əvəzində
varına, puluna güvənərək, İsmayılı
söyür, təhqir edir və evindən qovur. Dünya
başına tərs fırlanan İsmayıl əlindəki dəmir
qarmaqlı çomağı ilə ağanın
başını iki yerə bölür.Qaçmağa cəhd
eyləsə də canını qurtara bilmir və Tiflisdəki
"Metex" qalasına düşür. Oradan qaçmaq nə
qədər müşkül məsələ olmasına
baxmayaraq, ölümü gözlərinin altına alan
İsmayıl, dostlarının köməyi ilə planlar
cızır. Döşək ağlarından uzun kəndir
düzəldib, yağışlı, çovğunlu bir gecədə
sal qayalar üzərində bərqərar olmuş o
müdhiş qaladan Kürə tullanır. Nazorların duyuq
düşməsinə baxmayaraq İsmayıl ələ
keçmir və o gündən Qaçaqlıq həyatı
talehinə möhürlənir...
Məclis üzvləri
böyük heyranlıqla Aşıq Sadığın hər
kəlməsinə, hər hərəkətinə, diqqət
kəsilmişdilər. O aramla var-gəl edib böyük
ustalıqla bir ustadnamə oxudu və dastanın
davamını söyləməyə başladı:
- Bəli mənim əzizlərim,
evindən çoban adıyla çıxan Omar oğlu qara
İsmayıl indi Qaçaq İsmayıl kimi geri
qayıtmışdı. Qısa bir müddət keçməsinə
baxmayaraq artıq Qaçaq İsmayılın igidliyi,
şöhrəti dillərdə dolaşırdı. Yeri, yurdu
heç kimə bəlli olmayan bu igidin sorağı gah
Ceyrançöldən, gah Candardan, gah Qaraçöpdən,
gan da Vəlixan meşələrindən gəlird
Soyuq mart, aprel ayları artıq
arxada qalmışdı. İsmayıl oturduğu qara
daşın üstündən durub, təzəcə göyərmiş
sarı çiçəkli çəməndə otlayan
göy üryəsinə yaxınlaşdı. "Bu gecə
evə baş çəkim. Balaca Pərimçün burnumun
ucu göynəyir. Həm də çimim, evimin hənirini
duyum"- deyib ağrılı- acılı fikirləri
başından qovmağa çalışdı.
Evə çatanda artıq hava
qaralmış, göz- gözü görmürdü. Həyat
yoldaşı Tükəzban xanım İsmayılı
görəndə sevincini gizləyə bilmədi. Dalına
şələlədiyi balaca Pəri səsə gözlərini
açdı. Bu balaca ailə bir an içində xoşbəxtlik
işığına qərd oldular.
İsmayıl yeməkdən əlini
təzəcə çəkmişdi ki, qulağına at
ayaqlarının səsi gəldi. Ağ pərdələri
aralayıb pəncərədən çölə baxdı.
Gələnlər bir dəstə pristav atlılarıydı.
Bir an da gecikmək olmazdı. Cəld heybədən bir ovuc
güllə çıxarıb beşaçılanı
Tükəzbana uzatdı
-Bunların başını qat, -
deyib özünü arxa pəncərədən bağa
tulladı. Tut ağacına bənd elədiyi göy üryənin
belinə sıçramağıyla qaranlıq gecədə
qeyb olması bir oldu. Tükəzban açıq pəncərədən
atlılar tərəfə bir güllə atdı. Atlılar
pərən-pərən düşüb tez evi mühasirəyə
aldılar. Dəstənin başçısı Abbas bəy
amiranə səslə
-İsmayıl, xoşluqla təslim
ol.Qan tökülməmiş, ailənə, özünə
yazığın gəlsin - deyib, İsmayıldan cavab
gözlədi.
Vaxtı uzatmaq üçün
Tükəzban xanım evdən Abbas bəyi hədələyərək:
- Adınızı kişi qoyub, dəstə-
tifaqla bir qadın xeylağına hücum çəkirsiz. Vallah
hamınızı bircə- bircə dənləyərəm-
deyib əli tüfəngli çölə çıxdı.
Abbas bəy çox tədbirli adam idi.
- Ay arvad, icazə ver evi yoxlayaq, əgər
İsmayıl evdə olmasa sizinlə işimiz yoxdu - deyib
başı ilə əsgərlərə işarə etdi. Dörd
bir tərəfdən silahlı dəstə evə soxuldular. Səs
- küydən vahiməyə düşən Pəridən
başqa evdə heç kəs yox idi.
Rütbəsinin böyüməsi
üçün İsmayılın arxasınca kölgə
kimi sürünən Abbas bəy çox ciddi cəhdlə
onu diri tutmaq niyyətindəydi. Bu dəfə
İsmayılın sorağını Fərəhli meşəsindən
almışdı...
İsmayıl mamırlı bir
kötüyün üstündə oturub xəyala getmişdi.
Cəh-cəh vuran quşların könül oxşayan nəğmələri
belə onu dolaşıq düşüncələrindən
ayıra bilmirdi. Nəhayət başını
qaldırıb, əvvəlcə uzaqlara, sonra isə meşənin
ətəyindən üzü yuxarı qıvrılan yola nəzər
saldı. O uzaqdan gələn atlı dəstəsini
görüb, dəstənin başında gələn Abbas bəyi
ürəyində asıb-kəsməyə başladı:
"Ay it oğli it, məni qova- qova niyə qatilə
çevirirsiniz? Nə pisliyim keçib sizlərə, nə
etmişəm sizə?
Niyə əl çəkmirsiz məndən?"-
deyib havaya bir güllə atdi. Bu Abbas bəyə -mən burdayam- işarəsi idi. Sonra tüfəngi
bir yana
qoyub üzü göylərə pıçıldadı:
Qadir Allah, mənim keç günahımdan,
Bu tökülən
qanı günaha yazma.
Qoyma murazımı gözümdə
qalsın,
Sonuncu gümanı son aha yazma.
- Ey qurban olduğum, bir özün şahidsən ki, mən nahaq qan tökən deyiləm. Bunlar mənim qəsdimə
fərman veriblər.
Onların qanını
mənə halal elə- deyib, çəhlimin başında,
qoca bir palıdın arxasını
səngər edərək
ona tərəf sürünən gənc jandarmı nişan
aldı. Beşaçılan açılan kimi
sürünən əsgər
balıq kimi bircə dəfə partlayıb yerindəcə
qaldı.
Abbas bəy İsmayıl tərəfi
güllə-boran etdi. Bir an keçməmiş başqa bir tərəfdən
gullə açıldı. Sinəsindən vurulan əsgər
Abbas bəydən imdad istəyirmiş kimi əllərini ona
uzatdı və çarəsiz bir vəziyyətdə
üzü üstə yerə sərildi. Özünü
itirib, təşvişə düşən Abbas bəy əsgərlərə
gizlənmək əmri verdi. İsmayılın yerini heç
cür dəqiqləşdirmək olmurdu. O qalın meşədə
gözə görünməz əzrayıla
dönmüşdü.
Patrondaşının seyrəlməsini
hiss edən İsmayıl güllələrini saymağa
başladı.Cəmi üç gülləsi
qalmışdı.
O güllənin birini ayırıb
sol cibinə qoydu. Ağaca dırmanan jandarmı gözü aldı. Görünür
o ağac başından
İsmayılı daha
dəqiq nişan
almaq qərarındaydı.
İsmayıl qaratoyuq nişan
alırmış kimi
beşaçılanı üzünə
qaldırdı. Budaqdan
şaqqıltı ilə
düşən əsgər
Abbas bəyin düz qabağında çabalayaraq can verirdi. Abbas bəy qəzəblə ayağa qalxıb İsmayılı ən qaba söyüşlərlə
söyməyə başladı.
-Gəl, nişana gəl - deyib İsmayıl sonuncu gülləni beşaçlanın lüləsinə
itələdi. Güllə açılmağı
ilə Abbas bəyin qırmızı
zolaqlı papağının
göyə uçmağı
bir oldu. Abbas bəy bir anlıq
ayaq üstə dayanıqlı qaldı.
Alnından axan qızıl
qan qara, şəvə kimi saqqaləndan süzülməyə
başladı. O, gövdəsindən
kəsilmiş ağac
kimi arxası üstə yerə sərildi.
Qaçaq İsmayılın qəzəbli hayqırtısı
yerlərində donub qalmış əsgərləri
sanki yuxudan oyatdı.
- Köpək uşaqları, cavansız,
sizə yazığım
gəlir. Bilirəm sizdə bir
günah yoxdur. Çıxın cəhənnəm olun burdan. Yoxsa sərçə balası
kimi bir-bir dənləyərəm sizi.
Çiynindən
aldığı yaranın
ağrısın hiss edən
İsmayıl papağı
ilə alnının tərini sildi. Cibindəki yaylığı çıxarıb
yandırdı. Qorlu əsgi
yanığını bir
yarpağın ustünə
qoyub yarasının üstünə basdı.
(ardı var)
Məmməd Dəmirçioğlunun
təqdimatında
Ədalət.-2012.-12
may.-S.18.