Sənət və istiqlaliyyət bayramı

Musiqili Komediya Teatrının Gədəbəy və Şəmkirə qastrol səfəri

Səhər saat yeddi olmasına rəğmən günəş elə sidq-ürəklə şölələnirdi ki, sanki günün günortasıydı. Mən sabah tezdən, saat altının yarısında Sumqayıtdan Bakıya gəlmək üçün yola düşəndə gün hələ təzə-təzə doğurdu və "Sahil" metrostansiyasında yerin altından yerin üstünə çıxanda günəş göyün üzündə tam hakimi-mütləq olmuşdu. Və o qızmar günün bol işığı qəfildən içimə dolaraq ruhumu yerindən elə oynatdı ki, gözlərim alacalandı, olan-qalan yuxum da qaçıb qeybə çəkildi.

Saat yeddiyə on dəqiqə qalırdı. Mən artıq təyin olunan yerdə - Dənizçilərin Mədəniyyət Evinin qarşısındaydım. Burada dayanan avtobusun ətrafında əsl qələbəlik var idi. Texniki işçilər dekorasiyaları yükləyir, kimisi kiməsə zəng edib nə vaxt gəlib çatacağını soruşur, kimisi ucadan artıq lətifəyə çevrilmiş hansısa səfər təəssüratını bölüşür, kimisi də mənim kimi bir qırağa çəkilib siqaret tüstülədərək acgözlüklə günəşin o cür cani-dildən dünyanı nura boyamasına, ətrafdan ötüb keçən, addımları mürgü döyən, rəngbərəng adamlara tamaşa edirdi. Bu gün Dövlət Musiqili Komediya Teatrının Gədəbəy və Şəmkir raronlarına iki günlük qastorolu başlayırdı. Qastrol 28 May Respublika Günü münasibətilə Regionların İnkişafı İctimai Birliyinin maliyyə dəstəyi ilə təşkil olunmuşdu. Yeri gəlmişkən, qeyd edim ki, 2010-cu ilin dekabr ayından dövlət başçısının sərəncamıyla binası əsaslı təmir üçün bağlanan Musiqili Komediya Teatrı Dənizçilərin Mədəniyyət Evində məskunlaşıb. Əsaslı təmirlə bağlı bu sərəncam bir daha Prezident İlham Əliyevin teatra, incəsənətə, ümumilikdə, mədəniyyətə olan diqqət və qayğısının bariz nümunəsidir.

Söz yox ki, Musiqili Komediya Teatrının binası, səhnəsi, zalıyla müqayisədə Dənizçilərin Mədəniyyət Evinin imkanları bərabər deyil. Amma bütün bunlara baxmayaraq, istər teatrın rəhbərliyi, iasərsə də yaradıcı heyəti əvvəlki şövq və əzmlə fəaliyyətlərini davam etdirirlər. Bununda özəyində Musiqili Komediya Teatrının direktoru, Əməkdar incəsənət xadimi Əliqismət Lalayevin idarəetmə və təşkilatçılıq bacarığı dayanır. Ümumiyyətlə, Əliqismət müəllim harada işləməsindən asılı olmayaraq hər zaman işgüzarlığı, bitib-tükənmək bilməyən enerjisi, sənətə, sənət adamlarına sevgi və qayğısı, novatorluğuyla diqqəti cəlb edib. Bir sözlə, bu adam yorulmaq bilmir, ürəyi daim qurub-yaratmaq eşqiylə döyünür. Və onu insanlara sevdirən də məhz bu cəhətidir.

Axır ki, saat səkkizin yarısında qastrolun rəhbəri, Musiqili Komediya Teatrının direktor müavini, Əməkdar mədəniyyət işçisi Elxan Ocaqov hamını yerini tutmağa səsləyəndən sonra avtobus tərpəndi və səfər başlandı.

Sizə deyim ki, teatrın çox mehriban kollektivi var. Yol boyu, təxminən 5 saatlıq müddət ərzində bu enerji dolu insanlar bircə anda olsun sakit dayanmadılar. Rəqs etdilər, çalıb-oynadılar, oxudular, aralarında müxtəlif maraqlı və məzəli viktorinalar keçirdilər. Doğrusu, mən vaxtın necə keçdiyini, bu uzun-uzadı yolun nə zaman bitdiyini hiss etmədim. Bir də onu gördüm ki, artıq Gədəbəydə - tam müasir standartlara cavab verən "Eldorado Hotel"in həyətindəyik. Oteldə yerləşəndən sonra bizi nahara dəvət etdilər. Bu bir qədər vaxtsız və tələsik nahar süfrəsindən sonra biz yenidən avtobusa doluşaraq Mədəniyyət və Turizm Nazirliyinin Elsevər Həsənov adına Gədəbəy Mədəniyyət Evinə yola düşdük. İlk tədbir saat 17.00-da məhz burada baş tutacaqdı.

Əvvəl rəsmi hissə oldu. Gədəbəy Rayon İcra Hakimiyyəti Başçısının 1-ci müavini Qüdrət müəllim, Regionların İnkişafı İctimai Birliyinin sədr müavini Taleh Həmid, Musiqili Komediya Teatrının direktor müavini Elxan Ocaqov, filologiya elmləri doktoru, professor Məhərrəm Qasımlı çıxış edərək 28 May Respublika Günü münasibətilə Gədəbəy sakinləri də daxil olmaqla Azərbaycan xalqını, bütün dünya azərbaycanlılarını təbrik etdilər, Musiqili Komediya Teatrının rəhbərliyinə və kollektivinə bu bayrama bayram qatdıqları üçün təşəkkürlərini bildirdilər.

Və... tamaşa başlandı. Həm Gədəbəydə, həm də Şəmkirdə bəstəkarı Süleyman Ələsgərov, liberetto müəllifi İsi Məlikzadə, quruluşçu rejissoru Yusif Əkbərov olan "Hərənin öz ulduzu" tamaşası nümayiş olundu. Zalda əsl coşqu var idi. Tamaşaçılar onlara sənətləri ilə ürək dolusu gülüş bəxş edən aktyorları alqışlamaqdan usanmırdılar. Bir söz var, deyirlər ki, aktyor üçün alqışdan böyük mükafat yoxdur. Və bu mükafata ardı-arsı kəsilmədən layiq görülən sənətçilər obrazlarını səhnədə daha şövqlə canlandıraraq sənətin gücünü, qüdrətini nümayiş etdirir, zaldakıların dodaqlarına gülüş, ürəklərinə sevinc bəxş edirdilər. Xalq artisti Fatma Mahmudova, Əməkdar artist Xanım Qafarova, aparıcı aktyorlar - hamının Xalq artisti kimi tanıdığı Novruz Qartal, Möylə Mirzəliyev, Rəsmiyyə Nurməmmədova, Elçin İmanov, Elxan İsmayılov, xor və balet truppası ifalarına elə köklənmişdilər ki, sanki Gədəbəydə tamaşanın premyerası keçirilir. Alqışlar isə səngimək bilmirdi. Bu alqışlar həm də başda Əliqismət Lalayev olmaqla Musiqili Komediya Teatrının xalq arasındakı nüfuzunun, sadə vətəndaşlar içində qazandığı sevginin göstəricisiydi. Fürsət düşmüşkən, mən şəxsən Ə. Lalayevə belə bir nüfuzlu kollektiv formalaşdırdığına görə minnətdarlığımı bildirmək istəyirəm.

Əsl həngamə isə oteldə - şam yeməyi yeyərkən baş verdi. Daha doğrusu, bu, yol boyu avtobusda yaşanan çal-çağırın davamı idi. Truppa üzvləri sanki otel restoranındakı digər qonaqları - müxtəlif təbəqələrin nümayəndələri olan insanları, turistləri əyləndirməkdən məxsusi zövq alırdılar. Azərbaycan Respublikasının Əməkdar artisti Xanım Qafarovanın bənzərsiz və füsunkar ifası hələ də yaddaşımı oxşayır.

Sonra müxtəlif ritmlər altında bir-birini əvəzləyən göz oxşayan rəqslər... Bəlkə də rəqs yarışması...

Sonra yenə çıxışlar...

Minnətdarlıqlar...

Bayram təbrikləri...

Sağlıqlar...

Sonra Elxan Ocaqovun səmimiyyət dolu sözləri, kollektivə təşəkkürü... Söz arası qeyd edim ki, uzun müddətdən bəri ünsiyyətdə olduğüm Elxan müəllimin bu dərəcədə səmimi insan olduğunu heç təsəvvür belə etmirdim.

Sonra əsl poeziya axşamı...

Özünəməxsus söz sahibi olan şair Taleh Həmidin söylədiyi şeirlər... Əsrarəngiz, adamın ürəyini, ruhunu yerindən oynadan misralar...

Sonra alqışlar...

Sonra söz mənə verildi. Mən də açdım sandığı, tökdüm pambığı. Şeirimi şeirimin ardınca dedim...

Sonra yenə alqışlar...

Sonra necə oldusa, bir də gördüm ki, sadə, səmimi, eyni zamanda həm də çox ciddi bir insan olan professor Məhərrəm Qasımlı da şeir deyir...

Sonra yenə alqışlar...

Sonra yenə rəqslər...

Sonra yenə Xanım Qafarovanın unudulmaz ifası...

Sonra... Sonra... Sonra...

Bir sözlə, əsl bayram...

Düşünürəm ki, həmin gecə orada olan hər kəsin yaddaşına əbədi həkk olundu.

Yeri gəlmişkən qeyd edim ki, "2012 - Azərbaycanın əfsanələr paytaxtı" elan olunan Gədəbəy bəlkə də Azərbaycanda işıqforu olmayan yeganə rayondur. Hə şey bir yana qalsın, görünür, bu, həm də cəbhə bölgəsində yaşayan gədəbəylilərin çox dürüst və intizamlı olmaları ilə bağlı mistik bir faktdır.

***

Sonra... səhər açıldı və növbəti iş günü başlandı. Səhər yeməyini yeyib otelin mehriban və diqqətcil personalıyla sağollaşaraq Şəmkirə yola düşdük. Dəniz səviyyəsindən təqribən 1500 metr hündürlükdə və Ermənistanla sərhəddə yerləşən Gədəbəydən Şəmkirə qayıdarkən yol boyu iki dəfə dayandıq. Bir dəfə yol kənarındakı bulaq başında, bir dəfə də kənd adamlarının müxtəlif göy-göyərti satdıqları yerdə. Bir alış-veriş başlandı ki, gəl görəsən! Çöl bitkiləri, əsasən də, təzə-tər kəklikotu satanların qarşısında, heç olmasa, and içməyə bir qırıq da malları qalmadı. Bu arada uzun illərdən bəri tanıdığım professor Məhərrəm Qasımlı şeh bağlamış otları mənə göstərərək, bu şehli otların arasıyla ayaqyalın qaçmağın şəfasından danışmağa imkan da tapdı. Hətta cani-dildən məsləhət də gördü. Ancaq təəssüf ki, vaxt qıtlığından gün işığının altında üstündəki şeh damlaları bərq vuraraq par-par parıldayan o otların arasıyla ayağı yalın, əhədim kəsilənə qədər qaşmaq mənə qismət olmadı.

Saat on birin yarısında artıq Şəmkirdəydik. Qısa bir müddətə rayonunun gəzməli-görməli yerlərinə baş çəkdik. Bizə bələdçiliyi rayonun məsul şəxsləri ilə yanaşı əslən Şəmkirdən olan istedadlı şairimiz Taleh Həmid etdi. Şəmkir gözəlliyi ilə, inkişafıyla, sözün həqiqi mənasında, məni valeh elədi. Gözlərimə inana bilmirdim, biz sanki Azərbaycanın hansısa əyalət mərkəzində deyil, Avropa şəhərlərindən birindəydik.

Tədbirimiz isə saat 12-də, Şəmkir rayon Mədəniyyət Evində başladı. Gədəbəydəki xoş əhval-ruhiyyə, coşqu burada da davam etdi. Bu, əsl bayram idi: sənət bayramı, istiqlaliyyət bayramı! Doğrusu, əyalətdə yaşayan insanların teatra, sənətə qarşı bu cür diqqət və həssaslıqla yanaşması məni, sözün yaxşı mənasında, həm də təəccübləndirdi. İçim intəhasız iftixar və qürur hissiylə doldu: bir daha əmin oldum ki, dövlətimizi gözü götürməyən bəzi bədxah qonşularımızın bütün qara niyyətləri qövr edərək ürəklərində qalacaq. Bu cür inkişafa, irsə, mədəniyyətə sahib olan xalq dünya durduqca yaşayacaq və bu xalqın dövləti gündən-günə daha da qüdrətlənəcək.

Samir Sədaqətoğlu

Ədalət.- 2012.- 31 may.- S.7.