ƏN DƏRDLİ AĞLAMAQ LAL AĞLAMAQDI...

Məni təbiətə qəlbən bağlayan,

Bulağın baharda çağlamasıdı,

Bir də ürəyimi didib-dağlayan,

Kiminsə içində ağlamasıdı.

Bu göz yaşlarıyla qəlb dağlamaqdı

Ən dərdli ağlamaq lal ağlamaqdı.

O dərdli dərdini ağlayıb-ağlar,

Dərdi ürəyinə bağlayıb ağlar,

Qəhərdən sinəsi çağlayıb ağlar,

Bu göz yaşlarıyla qəlb dağlamaqdı,

Ən dərdli ağlamaq lal ağlamaqdı.

Belə ağlamağı yad eşitməyir

"Ah"lara şadlanan şad eşitməyir,

Doğma da, yaxın da "dad" eşitməyir,

Özünü dərdinə tən bağlamaqdı-

Ən dərdli ağlamaq lal ağlamaqdı.

Tanrıdan dözümü, səbrini alar,

Kövrək xatirəli xəyala dalar,

Mehrini sevdiyi həyata salar,

Dərdə əlac tapıb, bil toxtamaqdı,

Ən dərdli ağlamaq lal ağlamaqdı.

DÖZ, ÜRƏYİM

Gözləməkdən göz ağrıdı,

Dilimdəki söz ağrıdı,

Döz ürəyim, döz ağrıdı,

Tanrıdan gələn payızım.

Bu dünyada hara baxdım,

Qəlb üşüdən qara baxdım,

Bir gülmədi qara baxtım,

Payıza döndü yayımız.

Döz ürəyim, döz bu dərdə,

Boğuluruq böhtan, şərdə,

Tor qururlar mərddən mərdə,

Durulmaq bilmir çayımız.

Göydən baxan hara baxır?

Qar, yağışı qara yağır,

Yadlar bizə qara yaxır-

Heç yana çatmır hayımız.

GƏLMİŞƏM SİZLƏRİ GÖRƏM, A DAĞLAR

Yaman kövrəlmişəm payız yaşımda,

Xəyalımda ötən çağlarım çağlar.

Çənli gözlərimlə əlim qaşımda,

Gəlmişəm sizlərə baxam, a dağlar.

Gəlmişəm sizlərdə qalam, a dağlar.

Mən dağlar oğluyam olsam da harda,

Bir vaxt zirvənizə izlər salardım.

Buluda qovuşan şiş qayalarda,

Məğrur qartalları seyrə dalardım.

Gəlmişəm, a dağlar, yenə doğrusu,

Dərəm kəklikotu, quzuqulağı.

"Bir bala ceyranın gözündən duru"

Arayıb axtaram bumbuz bulağı.

Adları yadımda bax, kolların da,

Əppəkli, dağdağan toz bağlayıblar.

Qaraca, yemişan budaqlarında,

Mənə keçən ildən pay saxlayıblar.

Zirincin tikanlı budaqlarından,

Dərəcəm sulanmış gilələrini.

İtburnu meyvəsi qızaran andan,

Yığacam yetişmiş pilələrini.

Daşlar ağnayanqda sıldırımlardan,

Demək yürüşdədi dağ keçiləri.

Dualar edirdim, ildırımlardan,

Tanrı kaş saxlasın sağ keçiləri.

Heç vaxt gün düşməyən qüzeyinizin,

Hələ seyr edəcəm qar talasını.

Günəş nur ələyən güneyinizin,

Dərib iyləyəcəm dağ lalasını.

Dağlar görünəndə qara çalmalı,

Şıdırğı yağışlar ələnəcəkdir.

Fatma nənəmizin göylər hanası,

Əlvan ilmələrlə bələnəcəkdir.

Ceyranın-cüyürün ləpirləriylə,

Gedib çıxacağam bərələrinə.

Burdakı canlılar öyrəşibdilər,

Ayının, pələngin nərələrinə.

Dərin dərələrin dərinliyində,

Kükrəyən çaylardan haray yüksələr

Yaşıl təpələrin sərinliyində,

Anasın gözləyən quzular mələr.

Mamırlı daşlarda xınalı kəklik,

Nəğməylə qəlbimi coşduracaqdır.

Gözlərim önündə min bir gözəllik,

Mənə yeni nəğmə qoşduracaqdır.

Hələ çox isdəyim var yaddaşımda,

Ürəyim onlarla döyünər, çağlar.

Qəlbimin səsiylə payız yaşımda,

Gəlmişəm sizlərdə qalam, a dağlar,

Gəlmişəm sizlərdən yazam, a dağlar.

MƏNİ GÜNAHIMA BAĞIŞLA, ALLAH

Dərdim bir çiçəyi qəhər eylədim,

Arının balını zəhər eylədim,

Dərdimi kəhərə yəhər eylədim,

Məni günahıma bağışla, Allah!

Gözlər mənə baxdı, mən qaşa baxdım,

Yanaqda yaşaran nəm yaşa baxdım,

Çox erkən toxunda tən daşa baxtım,

Məni günahıma bağışla, Allah!

İstədim dirçəlim yaz gəlib getdi,

Bir gözəl tapınca naz gəlib getdi,

Dost-tanış qapıma az gəlib getdi,

Məni günahıma bağışla, Allah!

Məni yola salan yolu unutdum,

Boynuma sarılan qolu unutdum,

Sağımı qorudum, solu unutdum,

Məni günahıma bağışla, Allah!

Getdi əlimizdən vətən torpağı,

Geymədim əynimə kəfən torpağı,

Gücüi yox qaytaram gedən torpağı,

Məni günahıma bağışla, Allah!

Əllərim çatmayır paralarına,

Şerimlə duz səpim yaralarına,

Şəhidlər almadı aralarına

Məni günahıma bağışla, Allah!

Bağışla-barışım günahlarımla,

Qaynayıb-qarışım ün, ahlarımla,

Onlardan ayrılım uşaqlarımla,

Məni günahıma bağışla, Allah!

MƏN ÇƏKƏN DƏRDLƏRİ SƏN BARI ÇƏKMƏ...

Mən dedim

Sən gəldin

Durdun önümdə,

Gözlərin çağlayan bulaq kimiydin.

Ruhum ovsunlanan bu xoş günümdə,

Sən mənə ün yetməz uzaq kimiydin.

Nə qədər yaxındıq, o qədər uzaq,

Sarsıldım duyğulu baxışlarından.

Nə bir qol qaldırdın, nə açdın qucaq,

Qorxdum gözlərinin yağışlarından.

Sən ki, bənzəmirdin yada, özgəyə.

Bilirdim, sən məni duyub gəlmisən.

Şeir söylətməyə, söz eşitməyə,

Qəlbinin səsinə uyub gəlmisən.

Görən nə tapmısan şeirlərində,

Onların sevincdən kədəri çoxdu.

Elə sinəmdəki dərdlərimin də,

Qədəri varsa da, hədəri yoxdu.

Daha nə söyləyim bu payız günü,

Görürsən yarpaqlar xəzələ dönüb.

Sənə deyəcəyim şeirlər düzü,

Yaza bilmədiyim qəzələ dönüb

Mənli hislərini saxla özündə,

Axı qəm dəniyəm, qəlbinə əkmə.

Yansan da çatdığım ocaq közündə

Mən çəkən dərdləri sən barı çəkmə.

Mən dedim

Sən gəldin

Durdun önümdə,

Gözlərin çağlayan bulaq kimiydin.

Ruhum ovsunlanan bu xoş günümdə,

Sən mənə əlyetməz uzaq kimiydin.

İbrahim YUSİFOĞLU

(Naxcıvan)

Ədalət.-2012.-6 noyabr.-S.6.