"...müəllim olacağımdan qorxurdum"

Xuraman Hüseyinzadə: "Səfeh bir tələbəliyim olub"

"Tələbəlik illəri" layihəsində növbəti qonağımız gənc yazar Xuraman Hüseyinzadədəir. Elə də uzaq olmayan tələbəlik illərindən yaddaşında qalmış xatirələri gənc yazar oxucuları ilə bölüşür.

-Ali məktəbə necə hazırlaşırdınız? Repetitor yanına gedirdiniz yoxsa təkbaşına hazırlaşırdınız?

-Çox ciddi hazırlaşırdım. Ətraf aləmdən təcrid olunmuşdum. Gecələr səhərə qədər kitab oxuduğum günlər olurdu. Repetitor yanına gedirdim. Sonra getmədim, özüm hazırlaşdım. Məni qane etmirdi, ona görə.

-İmtahan həyəcanı necə yadınızda qalıb? Kəsilməkdən qorxurdunuzmu?

-Həyəcan yox idi. Qəbul olacağım ürəyimə dammışdı. Çünki verdiyim cavabların doğruluğuna əmin olmuşdum. Yox, qətiyyən qorxmurdum. Sadəcə qəbul ola bilməsəm ruh düşkünlüyü yaşayacağımdan qorxurdum.

-Ali məktəbə qəbul olunmaq xəbərini kimdən aldınız və necə qarşıladınız?

-Ali məktəbə daxil olmağımın xəbərini bibim qızının ərindən eşitdim. Həyatımda o cür sevindiyimi xatırlamıram. Zarafat deyil, çəkdiyim əziyyət hədər getməmişdi. Hamı məni təbrik edirdi. Bu, çox gözəl bir duyğuydu. O günü heç vaxt unuda bilmirəm.

-Hansı ali məktəbdə təhsil almısınız və ilk dərs günü necə yadınızda qalıb?

-Azərbaycan Dövlət Pedaqoju Universitetində təhsil almışam. İlk dərs gününü xatırlamıram. Ümumiyyətlə, mən universitetə böyük ideyalarla. xəyallarla hazırlaşmışdım, məndə ali məktəblər haqda başqa təsəvvür vardı. Qəbul olduqdan sonra gördüm ki, yanılmışam.

-Ali məktəbdə ən çox sevdiyiniz müəllim kim idi? Hansı dərsləri sevirdiniz?

-Zahid Xəlil və Nabat xanım. Gözəl pedaqoqlardır. Sevdiyim dərslər psixologiya, pedaqogika və uşaq ədəbiyyatı idi.

-İmtahanıları özünüz verirdiniz yoxsa...

-Yox, atam verirdi (gülür). Yadımdadı ki, ilk semestrdə zoologiyadan qurbağanın daxili orqanlarından danışanda müəllim bilərəkdən məni dolaşdırdı. Və kəsildim. Pul almamış əl çəkmədi və ondan sonra müəllim peşəsinə nifrət elədim. Dəfələrlə universitetdən çıxmaq istədim. Çünki onlar kimi müəllim olacağımdan qorxurdum. Qurbağanın üstündə məndən bir qoyunun pulunu alan müəllimim kimi müəllim obrazı gözlərimi qırmışdı. Gördüyünüz kimi, heç magistratura-filan da ağlımdan keçirmədim. İlk dərsə başlayanda çoxu özünü yeyib-tökürdü ki, pul almayacam, özünüz oxuyun, özümüz də oxuyanda bizə dağ çəkirdilər. Ona görə də sonra oxumadım. Bir sözlə, mərdi qova-qova namərd elədilər.

-Tələbəlik illəri ilə bağlı ən yaddaqalan xatirənizi bölüşə bilərsinizmi?

-Elə yaddaqalan günlər olmayıb. Uşaqlar çətinlik çəkirdi. İstədiyimiz kimi əylənə bilmirdik, ad günləri tort gətirirdilər, pul yığıb hədiyyə alırdıq, vəssalam. Hərdən şəhərə çıxırdıq. Mən çox nadir hallarda uşaqlara qoşulurdum. Marağım yox idi.

-Hansı dərslərdən qaçırdınız?

-Lazımsız dərslərə girmirdim, bufetdə oturub çay içirdik. Uşaq vaxtımdan belə bir xasiyyətim vardı: harda olsam, mütləq özümə komanda yaradırdım. Universitetdə də belə oldu. Həmin uşaqlarla dərslərdən yayınırdıq. Əvvəl əyani oxudum, sonra dərsə getməməyin ucbatından qiyabi oxudum.

- Tələbəlik illərinizdə ən çox sevdiyiniz kitab, ən çox sevdiyiniz mahnı, ən çox sevdiyiniz film yadınızda qalıbmı?

-Kitab çox oxuyurdum. Sveyqi, Bulqakovu, Cek Londonu, Borxesi, Markezi, feministlərə-Vircinya Vulfa, Marqaret Dürasa marağım artmışdı, sektalarla da maraqlanırdım. XX əsr qərb fəlsəfəsini çox oxuyurdum. Sonuncu kursda ingilis dili kursuna getdim. Yəni mənim öz dünyam vardı. Türk və rus ədəbiyyatını lap acgözlüklə oxuyurdum. Bunlardan başqa, universitetdə oxuduğum müddətdə uşaqların psixologiyasına mükəmməl bələd olduğumu düşünürəm. Universitetdə oxuduğum illərdə ən böyük qazancım elə bu oldu. Sevdiyim mahnı Fausto Papettinin "Emmanuel"i idi. "Troya"ya və "Altıncı hiss"ə çox baxırdım.

-Tələbəlik illərinizdə sevgi macərası olubmu? O illərin xatirəsini bölüşmək istərdinizmi?

-Macəra deməzdim. Elə-belə qarşılıqsız bir belə deyim, uşaq məhəbbəti idi. İndi fikirləşəndə anlayıram ki, o heç sevgi də deyilmiş. Amma nədənsə "Emmanuel" həmişə mənə o alayarımçıq hissi xatırladır.

-Sizin üçün seminarlar, yoxsa mühazirələr maraqlı olub?

-Əsas dərsin adı idi. Marağım yox idisə, heç biri maraqlı deyildi.

-Tələbə yoldaşlarınız üçün darıxırsınızmı?

-Yox. Orta məktəb illərim daha rəngarəng və unudulmaz keçib. Tələbə yoldaşlarımın çoxu yadımdan çıxıb. Biri ilə əlaqə saxlayırıq. O da məni fb-də tapıb.

-O illəri xatırlayanda ən çox nə ovqatınızı pozan nə olur?

-İmtahan vaxtları müəllimlərə bihudə yerə pul vermək. Bu adamlar başa düşmür ki, o pullara həmin tələbə paltar alar, qəşəng geyinər, ya başqa lazımlı işlərə sərf edər.

-Tələbəliyin sonuncu günü xatirinizdə qalıbmı?

-Heç o da qalmayıb. Səfeh bir tələbəliyim olub. Xatirəsiz, təəssüratsız... Heç diplomum da bilmirəm, evin hansı tərəfində toz yığır. Bu qədər əziyyət çək, xərc çək, diplomunu toz bassın. İşləmək istəyəsən, ona da pul istəyələr....

-Yenidən o günlərə qayıtmaq istərdinizmi?

-Belə qayıtmaq istərdim ki, yaşım o yaş olaydı, xaricdə təhsil alaydım və bir daha buralara qayıtmayaydım. Heç "Emmanuel"i də sevməyəydim...

Söhbətləşdi: Cəlil Cavanşir

Ədalət.-2012.-24 noyabr.-S.5.