Yazarın virtual həftəsi
Şərif Ağayar - Hüznlü, gileyli və
romantik yazar
Artıq ədəbiyyat və
yazarlıq öz yolunu
qəzet-kitabdan internetə - virtual aləmə
dəyişir. İndi böyükdən-kiçiyə,
demək olar, bütün
yazarlar virtual aləmdədi.
Daha çox da sosial şəbəkələrdə.
Çünki sosial
şəbəkələrdə yazarlar öz fikirlərini paylaşıb anındaca öz oxucularıyla əlaqəyə və
ünsiyyətə keçə bilirlər.
Sosial şəbəkələr
arasında xüsusi yer
tutan facebook.com saytı bu
mənada daha maraqlıdır. Hamı burda "itirdiyini tapa" bilər. Elə axtardığı şairi, yazıçını da...
Biz də bunu düşünüb
hər dəfə bir yazarın virtual həftəsini canlandırmağı düşündük. Yəni o
yazar bir həftə boyu nə yazıb, nə paylaşıb, əhvalı
necə olub, hansı zövqün,
hansı düşüncənin sahibidir və
sair, ilaxır.
İnternetdən aktiv
istifadə edən bir yazarın sadəcə
bir həftə boyunca
Facebookda yazdıqlarından və
paylaşdıqlarından onun haqqında çox şey bilmək olar. Elə isə getdik.
İlk qonaq kimi internetdən aktiv istifadə edən Şərif
Ağayarı seçdim və ona xəbər etmədən son
bir həftədə onun
səhifəsində "baş verənlərə"
göz atdım...
Şərifin 3 mindən çox
"məsuliyyəti"
Ordan
başlayım ki, Şərif
Ağayarın Facebook-da nə az, nə çox, tam 3382 dostu var. Bu da
böyük rəqəmdir. Deməli, onun paylaşdıqlarını minlərlə
insan görə, oxuya
bilir. Bu da istər-istəməz bir
yazarın boynuna daha
maraqlı fikir paylaşmaq
və daha maraqlı olmaq
məsuliyyətini qoyur.
Düzdü,
"məsuliyyət" sözünü
bir yazara, ümumiyyətlə,
ədəbiyyata aid eləmək həmişə
çətin olur. Amma
yenə də bu "məsuliyyətin"
o məsuliyyətdən
olmadığını düşünüb
keçək.
Əlbəttə, bu
dostların arasında ən yüksək intelektlisindən tutmuş ən geri
kafalısına qədər hər cür
insan var. Və hər
adam bir nadanın əlində
əsəblərini korlaya da
bilir, bir bilginin sözlərindən nəsə öyrənə
də bilər.
Yeri gəlmişkən,
Şəriflə mənim də xeyli ortaq dostumuz var, 900-ə qədər. Bu
da eyni çevrənin
adamı olmağımızdan doğur təbii.
Dağdan "online"
Həmişə "online" olduğunu gördüyüm Şərifin son yeniləmələrinə baxanda
belə bir cümləyə rast gəldim: "Şərif Facebook-u
Nokia mobil telefonunda işlətməyə
başladı". Halbuki mən onu həmişə işdən və evdən
internetə kompüterlə girən görmüşdüm.
Həm də həmişə mənə elə gəlib ki, Şərif kimi
"qocafəndi" adamlar telefondan nəinki bir müasir texnologiya kimi, hətta danışmaq üçün
də doğru-düzgün istifadə
etmirlər. Bəlkə də belə adamların
maraqlılığı da bu cür təbii və
"köhnəliyindədi". Çünki
biz onları istər-istəməz ilkin hallarında - sözün
yaxşı mənasında vəhşi dağ
adamı kimi təsəvvür edirik. Amma sən demə, Şərif telefonla Facebooka girə və hətta ordan "online" ola bilərmiş.
Bunu həm də
Şərifin yay istirahətinə getdiyi Qoşqar dağının
ətəyindən yazdığı
statuslardan bilirdim.
"Qoşqarın ətəyindən
mənə zəng gəldi: radio deyib ki, bu gün
bayramdı!" - Ramazan
bayramı ərəfəsində
yazmışdı.
Allaha və dinə qarşı
Ramazan bayramı demişkən, onu deyim ki, Şərifin
"virtual həftəsinin" elə çox günü orucluğa düşürdü. Ona görə də müsəlmanların bu müqəddəs ayıyla
bağlı Şərifin
çoxlu fikrinə və hətta yazısına rast gəldim. Elə "həftə"in ilk günü
Şərifin "qafqazinfo"
saytında çap olunan "İftar oyunbazlığı" yazısını
paylaşdığını gördüm. Yazarımız
hətta bir azdan anladacağımız
fikirlərinin ilkin rüşeymini bu yazını paylaşarkən
yazdığı cümlədən
də bilmək olur: "Riyakarlığa
atəş açdım!".
Ümumiyyətlə, Şərif
Ağayarın Allaha və dinə münasibəti birmənalı
olaraq kəskindi və heç bir ümid yeri
olmayan, xəstəyə
olan münasibət kimidi. "Bir Ramazan da keçdi.
Allahı yenə yaxalaya bilmədik. Allahı - o böyük cinayətkarı!"
Yazar dostumuz hətta hər şeydə və hər hadisədə Allahı günahlandırır.
"Toyu bir gün edirik, yası il boyu.
Ölünün ətəyini
buraxmırıq...", "Zərdüşt Şəfini
(bu yaxında qan xərçəngindən
dünyasını dəyişən
gənc yazar Ə.Q.) dəhşətli dərəcədə
xatırladım. Allah səhv
elədi".
Hətta ondan bir neçə gün əvvəl Şərif Allaha münasibəti artıq gülüş səviyyəsinə
çatdırmışdı: "Allaha ali savadlı
münasibət... )))))"
Hüznlü, gileyli və romantik yazar
Şərifin kəskin münasibəti və ümidsizliyi təkcə
Allah və dinə qarşı deyil. Yazar dostumuz sanki hər şeydə, elə dünyanın özündə
də bir ümidsizlik və inamsızlıq görür
(gənc yazarların çoxu kimi). "Hərdən bu dünya mənə qobuda yaxalanmış uzunqulağı xatırladır..."
Bir yerdə hətta Kefli İsgəndər kimi davranır, ironiyaya keçib yazır: "Bir belə kədərə
göz yaşı çatdırmaq olar? Göz yaşı yox e... NZS pivəsi istəyir bu kədər!"
Ümumiyyətlə, nə
azardısa, bu gün Azərbaycan yazarı çox ümidsiz, kədərli, gileyli və əsəbləri pozulmuş
haldadır. Bunu hər addımda - istər yazıda, istər sosial şəbəkədə olsun,
istərsə də başqa yerdə - açıq-aydın görmək
olur.
Hələ Şərifin yarızarafat, yarıciddi gileyləndikləri də
var. "Bir dostum gileylənir: Arvad demə, bütün sevgilərimin düşməni
de, deyim, hə!"
"Qəribədir, dindirəndə,
içi mən qarışıq, hamı
gileylənir Bakıdan,
amma heç kim çıxıb getmir!". Sonra yenə yarızarafat və yarıciddi dostunun adıyla gileylənir: "Dostum yenə gileylənir (avara): Arvad dediyin
sağa açılmış
mötərizədir. )))".
O, hətta vətənə və vətənpərvərliyə
görə də çox ümidsiz və gileylidir: "Bizdə vətənpərvərlik
mövzusunu zorlayıblar,
adam yiyə çıxa bilmir!"
Amma Şərifin nə qədər kədərli və gileyli biri olduğunu
bildiyim kimi, onun həm də
romantik biri olduğunu da bilirəm. Şair olasan romantik olmayasan... "Elə gözəlsən, səni
sevmək savabdır".
Facebookda dağ havası
Şərif sonrakı illərdə nə qədər nəsr yazsa da, o, şəxsən
mənimçün həmişə
şair, necə deyərlər, şair təbiətli olub. Həm də dağ havalı. Türkü kimi.
Şair olasan (özü də klassikindən) səhifəndə
şeir paylaşmayasan,
ya da orda
başqa şairlər,
oxucular şeir paylaşmaya, günah olar. Elə Şərifin səhifəsinə
baxanda bunu o saat bilmək olur. Kim onu öz
şeirinə "tag" edib,
kim onun şeirini paylaşıb, ya da özü
kiminsə şeirini...
Ona görə də ilk baxdığımda
Şərifin paylaşdığı
və üstünə
şərh də yazdığı bir qoşma diqqətimi çəkdi: "Etimad Başkeçid məni həvəsləndirdi. Sizə
Elnur As-dan məni heyrətdə buraxan bir qoşma
ərməğan edirəm.
Halallıqla...
Bilməmişəm, dərdmiş
başdan-ayağa
Sənnən mutlu keçən zamannar, pərim
Əsdikcə aradan firqət yelləri
Aşiq sevdasını yamannar, pərim.
Ölüm dediklərin keşk olmayaydı
Gül qucağı sara köşk olmayaydı
Başımda bu dəli eşq olmayaydı
Sinəmdə bu ahlar, amannar, pərim.
Dərd döndü ləşkərə, qoşuna
gəldi
Getdin, gedişin də xoşuma gəldi
Ağlıma gəlməzdi,
başıma gəldi
Sənnən ürəyimə
damannar, pərim!"
Sonra da Pərviz
Axundov adlı istifadəçinin Şərifin
bir qoşmasını
paylaşması diqqətimi
çəkdi:
Ağla gözüm, ayrılığın
günüdü,
Nə çəkdik viranə yollar əlinnən.
Bir yumub, min tökdün sevdiyim deyib,
Getdi ağın, qaran sellər əlinnən.
Aşiq olan sözün deyər köhnədən,
Arxı vurun, suyu gəlsin dəhnədən.
Yarımamış qan ağlarıq ah nədən,
İpək tellər, incə bellər əlinnən.
Ağayarı bir sındırar, bir əzər,
Tənəli söz, qanlı baxış, bəd nəzər.
Ömür keçdi, yetəmmədik, min həzər
Əsib-coşan dəli yellər əlinnən.
"Musiqisiz"
Şərif
Qəribədi ki, bu "həftə" boyu Şərifin bir dənə də olsun musiqi-filan
paylaşdığını görə bilmədim. Onun daha çox
Ahmet Kayanı sevdiyini də bilirəm. Bu müddətdə
heç ondan da bir parçaya
rast gəlmədim. Deyim ki, bu
Ramazan ayıyla bağlıdı, o da deyil. Axı dediyim kimi, Şərif
Allaha və dinə qarşıdır.
Daha doğrusu ənənəvi din və
Allah anlayışlarına qarşı..
Üstəlik belə sazlı-sözlü adam niyə musiqi-filan paylaşmır - mənə
təəccüblü gəldi.
İçində-ruhunda bu
qədər müsiqi,
ritm olan Şərifi "musiqisiz"
gördüm "həftə"
boyu. Yəqin telefonla musiqi paylaşmaq çətindi.
Virtual yazar həyatımız
Bütün bunlara rəğmən, bütün
başqa ümidsiz, kədərli, gileyli və əsəbləri yerində olmayan Azərbaycan yazarları kimi, Şərifin də yeganə rahatlıq tapdığı
yerin virtual aləm - Facebook olduğunu görmək olur.
Sanki adam burda zəhərini
töküb rahatlayır,
bir az da
olsa sakitləşir. Ona görə bu araşdırmanı aparanda öz halım da gəlib
göz öünündə
durdu. Elə bil hamımız eyni taleli insanlardıq
bu ölkədə, bu şəhərdə.
Real həyatdakı məğlubiyyətimizi
sanki virtulada qələbəyə daşımaq
istəyənlərik.
Hər şeyimiz - sevgimiz, nifrətimiz və başqa tərəflərimiz də
elə bil virtual aləmin ümidinə qalıb və virtuallaşıb...
Əsəd Qaraqaplan
Ədalət.-
2012.- 29 sentyabr.- S.13.