Qadın
və Toplum
(Haray)
Qadın: Söyülür,
Döyülür, Satılır, Atılır, Təcavüzə
uğrayır, Faraş ərə verilir, Bir neçəsi
eyni zamanda bir kişiyə "arvad" olur;
Qadın: Ərsizkən doğur, Ərliykən... başqasından doğur, Tək (yəni oynaşla) yaşamaq istəyir, Həya tələb eləmir, Həya tələbinə uymur, Başqa qadına qarşı "gözəllik" yarışına çıxır;
Qadın: bic doğur - toplum onu qınamır, 13 yaşında doğur - toplum onu qınamır, Tumançaq gəzir - toplum onu qınamır, Doğduğunu atır - toplum onu qınamır;
Toplum qadını: "kişi" sanır, kişidən aşağı sanır, kişiyə tən sanır, kişidən üstün sanır;
Qadın üçün: gender bərabərliyi aranır, feministika həşiri kükrədilir, ona qarşı şiddət kəşf edilir;
Qadın: sevgili olmaqdan çıxarılır, analıqdan çıxarılır, arvadlıqdan çıxarılır, zəriflikdən çıxarılır, ərinə qarşı qaldırılır;
Toplum qadını oynadır... Satır, alır, rüsvay eləyir, rüsvayçılığa alışdırır, rüsvayçılıqda normallaşdırır... Toplum qadını qabıqsız qoz (içi) kimi istəyir.
Niyə? Mən bunun "niyə"sini bilmək istərdim. Bu yöndə adda-budda deyimlərə inanmıram. Öz yanımdan belə başa düşürəm:
Burada doğadan (təbiətdən) gələn, yəni obyektiv heç bir səbəb yoxdur. "Bu - doğadan yox, toplumdan gəlir" deyənlərə inanmıram, çünki bu cür deyimdəki "toplum" sözü də elə "doğa" anlamındadır. Burada mən "tarixin sona çatması"na da inanmıram. Çünki "tarix" - insana aid zaman anlayışıdır (ölçüsü, təsviri). O tarix, özünün, az.dilində desək, əvaxirinə yox, vəsətinə belə yaxınlaşanda ruhani ilə cismani arasında, yəni insani ilə heyvani arasında böyük fərq yaranmalıdır, necə deyərlər, "Yerlə Göy qədər". Biz bu fərqi görmürük: nə Amerikada, nə Avropada, nə Asiyada.
Deyirlər, qarğa qozu sındırıb yemək üçün onu göydən yerdəki bir daşın üstünə buraxır. Toplumun qadına indiki münasibəti həmin qarğanın qoza münasibəti kimidir. Həya - qadının sipəri - "qabığı"dır. Toplum onu həyasızlaşdırır ki...
Qəzetlərimizin
birində çağdaş bir yapon hekayəsi oxumuşdum. (Fukuyama da yapon kökənli birisidir). Orada bir ana özünün 15-16 yaşlı
qızı ilə qatarla harayasa gedir. Yol yoldaşlarıyla söhbətdən aydın
olur ki, qızını umumxanaya təhvil vermək üçun aparır, onun qabiliyyətindən, istedadından danışır
(yəqin qızının
orada asanlıqla və mümkün qədər yüksək qiymətə qəbul olunması üçün).
Bizim Milli Məclisimizin
deputatı deyir ki, Avstriya kimi
qabaqcıl bir ölkədə qadınlara
doğduqları uşaqları
küçədə zibil
qutusuna atmaqlarını
sivil qaydaya salan qurum yaradılıb,
o qurum küçədə
münasib qutular quraşdırır. Qadınlar doğduqlarını
oraya təhvil verə bilirlər, adları da gizli saxlanılır, belə ki, müdrik
xalqımız demişkən,
"nə şiş
yanır, nə kabab". Deputat bəy deyir
ki, "bu qabaqcıl təcrübəni
biz də tətbiq etməliyik".
Nə üçün söyləyirəm mən
bunları? Qarğa qozla
necə davranmalıdır?
Əslində qarğa
qoza "qoz" demir, onun üçün
"qoz" o qabığın
içindəkidir, o bacarsa,
qabığı tamam-kamal ləğv eləyər. İndiki toplum - qarğadır,
qadın - qoz. Qoz da "hər qarğaya" yem olmaq istəmir.
Deməli, mən indiki
toplumun ləğvini istəyirəm.
Belə bir durumda qadını söyülməkdən,
döyülməkdən, öldürülməkdən...
heç bir qanuni yasaq qoruya
bilməyəçək, çünki
qanunu verənin özü də qarğadır. Və o qozu
qabıqsızlığa öyrəşdirir,
alışdırır (yalnız
qərzəksizliyə yox).
İnam Ata deyir: "Başı qapazlı qadınları başı qapazlı kişilər əvəz etməkdədir". Ancaq
bu, çox çəkə bilməz,
çünki qarğa
qoz deyil! Və çünki qarğa ilə qoz mövcudluqlarını
bir-birindən ayrı
sürdürə bilməzlər.
İndi nə qarğanın siması var, nə qozun.
Nə etməli? Qadın
ismətinə, kişi qeyrətinə
qayıtmalı (onları
bərpa etməli). Necə?
Ailəyə qarşı "səlib yürüşü"nü
dayandırmaqla. Gender bərabərliyi həşirinə
son qoymaqla. Feministikanın kələyini kəsməklə.
Təbiətin cins balansına
müdaxiləni antibəşər
elan etməklə.
Batıya gömülməni dayandırmaqla. Xalqları milli
dartışmalardan cıxarıb
milli ləyaqət işinə qoşmaqla.
Yurd, Ulus eşqinin yeni məzmununa yetmək və yetirməklə. (Yurd - Ulusun yuvasıdır;
bir dövlət içində bir neçə tam tutumlu ulus yuvası yerləşə bilər;
Dövlətin xəncəri
gümüşsüzlənməlidir).
Dini - İnamla, siyasəti ruhaniyyatla əvəz etməklə. Bəşərin yönünü yeni ümumbəşər hədəfə
- Mütləqə İnam
Sivilizasiyasına doğru
çevirməklə.
Bu gücü
haradan alacağıq?
Qız balalarımıza ata sevgimizdən. Ərliyimizdən, ər qürurumuzdan.
Kişi adının məsuliyyətindən...
Bunu kimlər edəcək?
Öz balasını mütləq
ata sevgisilə sevənlər - onu yaşamda mövcud olmayacağı gələcəklərdə
də sevənlər.
Öz Yurdunun, Ulusunun ölməzliyini təmsil etmək eşqilə yaşayanlar.
Bəşəriyyəti yalnız
bir (nəfər) insandan - öz balasından ibarətmiş
kimi sayıb sevənlər...
Mən belə kişilərin
fəaliyyətini "İnsan
işinin Allah üslubu",
onların özlərini
isə "Allah qövmündən
insan və ya insan qövmündən
Allah" adlandırıram. Onlar barmaq sayı olsalar da, şər
(toplum, cəmiyyət)
üzərinə yeriyəndə...
qadın söyülməyəcək,
döyülməyəcək, zorlanmayacaq, onun qəlbiylə, taleyilə
oynanılmayacaq və
o, Allah qövmündən olan
kişiyə layiq olacaq.
Atamız var olsun!
SAFRUH,
Mütləqə İnam Ocağının Ruhani Başçısı
Ədalət.- 2012.- 17 yanvar.- S.6.