Nə çəkir?

Od-ocaq sahibi olmayan bilməz

Qazan qaynayınca qapaq nə çəkir,

Qanqala baxma ki, tutub dünyanı,

Bir gül bitirincə torpaq nə çəkir?

Ürəyin sirrini dodaqdan soruş,

Şölənin dərdini çıraqdan soruş,

Gövdədən xəbər al, budaqdan soruş-

Xəzələ dönüncə yarpaq nə çəkir?

Nağılçı nağıla uyurmu görən,

Yağış günahları yuyurmu görən,

Qaragül quzular duyurmu görən

Qeyrətsiz başlarda papaq nə çəkir?

GƏTİR SAPANDINI...

Bu əzab nə ruha, nə cana sığdı,

Gətir sapandını, Qaraca çoban,

Çox da ki top-tüfəng zəmanəsidir,

Gətir sapandını, Qaraca çoban.

Azan harayıdır mənim harayım,

Ozan harayıdır mənim harayım,

Qazan harayıdır mənim harayım,

Gətir sapandını, Qaraca çoban.

Qolun on pəhləvan qoludur, qopar,

Ürəyin dərdimdən halıdır, qopar,

Palıda bağlısan, palıdı qopar,

Gətir sapandını, Qaraca çoban.

Həngamə çoxalıb, oyun artıbdı,

Tənədən qızaran boyun artıbdı,

İnsan aləmində qoyun artıbdı,

Gətir sapandını, Qaraca çoban.

Kimə atdığımı duyub ataram,

Qəlbimin kinini yuyub ataram,

Dərdimi-sərimi qoyub ataram,

Gətir sapandını, Qaraca çoban.

Onda ki vuran əl qeyrətli olur,

Daha qətiyyətli, qüvvətli olur -

Sapand tüfəngdən də qüdrətli olur,

Gətir sapandını, Qaraca çoban.

Sən ki zülmətdə də yolu tapardın,

Harda yağı görsən, ora çapardın,

Mənim saf andımdır sənin sapandın,

Gətir sapandını, Qaraca çoban.

Sapandın sürünü qoruyurdumu,

İndi o sapandla qoru yurdumu,

Qoru Qorqudumun goru-yurdumu,

Gətir sapandını, Qaraca çoban.

Aşıraq təpəni, dağı üstünə,

Nağıl danışmayaq nağıl üstünə,

Gətir, daş yağdıraq yağı üstünə,

Gətir sapandını, Qaraca çoban.

Düşünmə yenərəm, daşın tükənsə,

Ya qəfil sönərəm, daşın tükənsə,

Mən daşa dönərəm, daşın tükənsə,

Gətir sapandını, Qaraca çoban,

Gətir sapandını, Qaraca çoban!

Məmməd Arazın ölümünə

Doğum yeri Nurs kəndidi,

Ölüm yeri - Azərbaycan.

Hər bağda bir tufan qoparan fələk

Çiçəkli yazı da çox gördü bizə,

Cabiri, Nüsrəti aparan fələk

Məmməd Arazı da çox gördü bizə.

Zirvəyə ölümün nəfəsi dəydi,

Yüz qartal şığıdı bir qıya sarı,

Vaxtında "Salamat qal" deməsəydi,

Dağlar yeriyərdi Bakıya sarı.

Ağızlar tanıdı, baldı hər sətri,

Dillər axtaracaq Məmməd Arazı,

Qeybə çəkiləndə bağların ətri,

Güllər axtaracaq Məmməd Arazı.

Yoxdur bu dünyada keçilməyən sədd-

İstər dərə olsun, istər dağ olsun,

Bu sənin yasındı, anam təbiət,

Sənin matəmindi, başın sağ olsun!

Bahar çiçəkləri, qış çiçəkləri

Təbiət hər zaman təzədi, tərdi,

Pozulan deyildir ənənələri,

Yazın çiçəkləri bənövşələrdi,

Qışın çiçəkləri qar dənələri.

Hökmünü gözləyən ilk bahar kimi,

Hələ yuxudadı dağ çiçəkləri,

Yağır başımıza ulduzlar kimi,

Yağır qış gününün ağ çiçəkləri.

Gündüzlər sehrli, axşamlar sirli,

Gecələr nə parlaq, nə şəffafdılar,

Yazın çiçəkləri necə ətirli,

Qışın çiçəkləri necə safdılar.

Hərdən mürgüləyir, hərdən boylanır,

Canıma sızıltı meydən düşmədi,

Yazın çiçəkləri yerdən boylanır,

Qışın çiçəkləri göydən düşmədi.

Ürəklər qızğındı, havalar soyuq,

Könül möhür vurur sevgi deyənə

Mən bu qartopunu qar topası yox,

Çiçək topası tək atıram sənə.

Kaman sızıltısı gəlir uzaqdan,

Fələk ot yoldurur, külək ot yolur,

Yazın çiçəkləri soyuq-sazaqdan,

Qışın çiçəkləri istidən solur.

Gül kimi açılsın ömründə hər gün,

İlin hər fəslində çiçək var olsun,

Sevilənlər üçün, sevənlər üçün,

Baharda bənövşə, qışda qar olsun.

Kökünün üstə

Yel vursun, əyil ot kimi,

Avara-veyil ot kimi,

Xarüqə deyil ot kimi

Bitəsən kökünün üstə.

Şərəfdən-şandan dolayı,

Çəkib gedəsən halayı,

Ucalıb, günəşi, ayı

Ötəsən kökünün üstə.

Oyan yuxudan, ay nadan,

Tufan var, ərzi oynadan,

Kişilik odur, dünyadan,

Gedəsən kökünün üstə.

Təzad

Könül sərvətinə qiymət verənlər,

Verir qiymətini sözümə tez-tez,

Amma üst-başımı nimdaş görənlər

İkrahla baxırlar üzümə tez-tez.

Palıd ağacı da ram olur selə,

Mən necə deyim ki, söz adamıyam,

Sizin xoşunuza gəlməsəm belə,

Sözü duyanların öz adamıyam.

Dillənə bilmirəm...elə yaşımdı,

Hər yolda durana tən deyiləm ki-

Nimdaş gördüyünüz əyin-başımdır,

Nimdaş gördüyünüz mən deyiləm ki!

Neçə yol ucadan çəkildi adım,

Eşidən olmadı...düşün halımı:

Geyimimə görə qarşılanmadım,

Ağlıma görə də yola salınım.

Şairlər

Dünya bənd olandan şairlər üzü

Sevincə tərəf yox, qəmə sarıldı,

El üçün ağlayır, kor olmur gözü,

Şairlər tanrının qonşularıdı.

Qar qışla öyünər, çiçək baharla,

İsmət var almanın yanaqlarında

Tanrının özüdü şah misralarla

Dinən şairlərin dodaqlarında.

Qanadlı misralar yetişər dada,

Qılınclar sıyrılıb çıxınca qından

Şairlər Qurandan yazmayanda da

Yazırlar Quranın tən ortasından!

Cığır var səmaya yer kürəsindən,

Düzülər qoynuna söz qtar-qatar,

Tanrı dərgahına şah nərəsindən

Şair pıçıltısı daha tez çatar.

Elə ki tərpənər qəlbinin simi,

Titrədər doğmanı, əsdirər yadı,

Şairin də yeri peyğəmbər kimi

Tanrıyla bəndələr arasındadı.

Sözdən qanad alıb göylərə ucal,

Çıxarma yadından nəsihətimi:

Şeir oxunanda susmağı bacar,

Quran oxunanda susduğun kimi.

Kiri, bülbülüm!

El dəyib bir-birinə,

Kiri bülbülüm, kiri,

Qan axır su yerinə,

Kiri bülbülüm, kiri.

Düşmən talayan yerdə,

Meydan sulayan yerdə,

Bayquş ulayan yerdə

Kiri bülbülüm, kiri.

Uçan uca taxtımdı,

Saralan gül baxtımdı,

Qanıqara vaxtımdı,

Kiri bülbülüm, kiri.

İnləyən torpağımda

Tökülür yarpağım da,

Gül açmır yar bağında,

Kiri bülbülüm, kiri.

Yolum-yolağam yağır,

Elim-elatım fağır,

Görmürsənmi, daş yağır,

Kiri bülbülüm, kiri.

Yağı ölənə kimi,

Üzüm gülənə kimi,

Yazım gələnə kimi,

Lazım gələnə kimi,

Kiri bülbülüm, kiri.

Samovarım, yeri bəlli

Çəlləyinə su tökdülər,

Odluğuna od atdılar,

Qardaşımın balaları

Samovarı qaynatdılar.

Sonra gəlib söylədilər,

Qardaşımın balaları:

Əmi, bizə yer göstər,

Hara qoyaq samovarı?

- Fərq etməz, ay əzizlərim,

Fərq etməz qoysanız hara:

Təki haqdan bəri düşsün,

Səsi çatsın qulaqlara.

Zibil maşınları

Dağıdıb şerimin hecalarını,

Hürküdüb mürgülü gecələrimi,

Dolaşar şəhərin küçələrini

Zibil maşınları.

Yoxlayar hər yeri biz oyanınca,

Yığar zibilləri biz oyanınca,

Tərk edər şəhəri biz oyanınca

Zibil maşınları.

Düzəldər pozulmuş keflərimizi,

Siqaret kötüyü-səhvlərimizi,

Süpürüb aparar şəhərimizi

Zibil maşınları.

Dönər yük daşıyan kəhərimizə,

Ləkə götürməyən gövhərimizə,

Təmizlik gətirər evlərimizə,

Zibil maşınları.

Çoxalıb "mikroblar" dalanda, tində,

Daraşır canına bu millətin də!

Olaydı, deyirəm, cəmiyyətin də

Zibil maşınları.

Mirdamət ƏZİZ

Ədalət.-2013.-13 iyun.-S.7.