QARABAĞDAN DÜNYAYA

Bir il də ötüb keçdi, yaşadıq Qarabağsız,

Biz ki, "dözə bilməzdik" o dərəsiz, o dağsız.

Neçə uşaq yetimdir, neçə ana uşaqsız,

Yaşadız on səkkiz il, boyun əydik ah-vaya,

Səsimiz niyə çatmır Qarabağdan dünyaya?!

İgidlər öldürüldü, güllələndi arxadan,

Çoxu susub, danışmır bildiyini qorxudan.

Kimdir, nədir görəsən bu milləti qorxudan?

Sən özün yardım eylə millətimə, Xudaya!

Qoy səsimiz ucalsın Qarabağdan dünyaya.

Bacarmadıq silaha sarılıb şəhid olaq,

İl üstünə il gəldi, dərd oldu qalaq-qalaq.

Özümüz özümüzü etməliyik daşqalaq,

Peyklər, raketlər uçur bu gün ulduza, aya,

Bizim səsimiz çatmır Qarabağdan dünyaya.

Həm lal, həm kar, həm topal, həm də dönüb kor olduq,

Ömrü boşa yaşadıq, qeyrətsiz, nankor olduq.

Vətən adı gələndə taqət bitdi, yorulduq,

Ancaq ümid bağladıq gələcək ilə aya,

Necə çıxsın səsimiz Qarabağdan dünyaya...

GƏL ÖRT ÜRƏYİMİ,

ÇOX ÜŞÜYÜRƏM...

Xəyalın bu gecə qeybə çəkilib,

Fikrim zülmətləri yarır, ha yarır.

Ulduzlardan işıq əmən gözlərim,

Aydan boylanaraq səni axtarır.

Hara yoxa çıxdın, ey mələk üzlüm,

Gecənin bu dəmi tək qoydun məni,

Ey gecə kipriklim, ey bulud gözlüm,

Axtardığım yer qalmadı səni...

Bəlkə də yatmısan yuxularımda,

Mən oyağam deyə tapmıram səni.

Sən mənim qəlbimdən beynimə axıb

Gözümə salmısan eşqdən pərdəni.

Gəl, yuxusuz gecəm eşqə boyansın,

İçimə dol gülüm, yorğun nəfəstək.

Canına, qanına hopdur sevgimi,

Məni nəfəs kimi içərinə çək...

Hər nəfəs alan da yaşayır sanma,

O qədər yaşarkən yaşamayan var.

Mən nəfəs yerinə ciyərlərimə

Eşqini çəkirəm, ey sevgili yar.

Gəl, bu gecə məni tənha buraxma,

Xəyalını göndər sən gəlməsən də.

Gəl ört ürəyimi, çox üşüyürəm

Hər yarpaq titrəyib, hər meh əsəndə.

Sən gəl ki, gecə də sübhə qovuşsun,

Zülmət də ağlayır sənsizlik ilə.

Kəlmələr uçuşur qulaqlarımda,

Sevirəm zülməti səssizliyilə...

Zülmət gecələri izsizliyilə...

DÖRD DİVAR

Harda duracaqdır ömür karvanım,

Son mənzilim harda yerləşəcəkdir?!

Qəm, kədər, düşüncə, əzab dörd yanım,

Dördü dörd divartək birləşəcəkdir.

Birləşib sıxacaq, axacaq qanım,

Qanım düşən yerdə gül bitəcəkdir.

O gülü üzəcək könül sultanım,

Məzarım üstünə göndərəcəkdir...

ALIN YAZIM

Dünya mənə qəhər verdi,

Bal vermədi, zəhər verdi.

Sevinci bir təhər verdi,

Kədər oldu alın yazım.

Gərildikcə duyğularım,

Köklənmir məhəbbət tarım.

Çin olmayır yuxularım,

Bu yuxunu hara yozum?!

Yaz gəlməmiş payız olur,

Xəzan vurur, ömrüm solur.

Ürəyimdə pünhan qalır,

Xəyala çevrilir arzum...

SƏNLƏ BAŞDAŞIM

Sən yalanı sevdin, mən səni sevdim,

Sən ondan qopmadın, məndə ki səndən.

Günbəgün böyüyən, artan bu sevgim,

Yalana öyrəşdi səni sevəndən.

Yalandan uzaq ol, uzaq ol dedim,

Sən hər gün yalanla çıxdın qarşıma.

İndi mən neyləyim, indi nə edim,

Hansı daşı salım dərdli başıma?!

Heç nədir yanımda yağan yağışlar,

Yuyar bu dünyanı, yuyar göz yaşım.

Bəlkə də yalanı onda bağışlar,

Üzbəüz qalanda sənlə başdaşım...

ÜÇ DÜNYA

Həyatı anlayıb dərk edəndə biz,

Bu dünya əbədi deyil dedilər.

Sınaq dünyasıdır yaşadığımız,

Yaxşılıq önündə əyil dedilər.

İnkar olunmayan iki dünya var,

Sınaq və axirət adı daşıyan.

Axirət günündə cənnətə düşər,

Sınaq dünyasında təmiz yaşayan.

Lakin unudurlar, biz bu dünyaya

Başqa bir dünyadan ağlar gəlirik.

Süzmədən çeşməyə, axmadan çaya,

Sular da bulaqda çağlar, bilirik.

Bizi bu dünyaya gətirən zaman,

Birinci dünyadan qoparır ana.

Qaranlıq bətndən, ilk dünyamızdan,

Sınaq dünyasına aparır ana.

Qonağıq burada beş gün, on beş gün,

Ömür göz qırpımı, bir çaxım şimşək.

Dünyanı dünyadan ayırmaq üçün,

Gərək çox öyrənib, çox kamilləşək.

Bir insan ömrünü bölüb üç yerə.

Üç dünya bəxş etdi Yaradan bizə.

Öz əməlləriylə yol alar hərə,

Sınaq dünyasından axirətimizə...

SEVMƏK

Sevmək ömrün boyu kölə olmaqdır,

Ağlaya-ağlaya saçı yolmaqdır.

Göy üzünü tutan qara buludtək,

Boşalıb, boşalıb bir də dolmaqdır.

Sevmək sevdiyindən ayrı qalmaqdır,

Sevmək sevdiyini oda salmaqdır.

Öoynu bükülmüş bir bənövşətəki,

Möhnətdən saralıb hər gün solmaqdır...

BİR ADDIMLIQ YOL

Sevgidən nifrətə yol bircə addım,

Məsafə qısadır, getmək nə çətin...

Mənim sevgi üçün alışan odum,

Çevrildi külünə acı nifrətin.

Sən xain çıxdın öz məhəbbətinə,

Dəyişdin sevgini şöhrətə, şana.

Axı eşq yolunda düşsə çətinə,

Vicdansızlar belə gələr vicdana.

Gör sən nə itirdin, nəyi qazandın,

Bir düşün, mənimtək sevən olarmı?!

Ötəri hisslərçün eşqdən usandın,

Sənin mənliyində həya, ar varmı?

Yox gülüm, mən səni sevməməliydim,

Yansa da səninçün qəlbim nə qədər.

Mən sənin yolunda qəddimi əydim,

Sən mənə nə verdin? Dünyaca kədər.

Günah səndə deyil, yox, yox məndədir,

Mən səni ucaltdım öz gözlərimdə.

Öldürəndə deyil, səhv öləndədir,

Mən bunu demişdim öz sözlərimdə.

Ayrılmaq qismətmiş, ayrıldıq gülüm.

Sanmıram yolumuz kəsişər bir də.

Mənə səadəti gətirən ölüm,

Mən xoşbəxt olacam yalnız qəbirdə...

SULU GÖZLÜM

Mən bilmirəm sənsiz həyat mənim üçün olar necə,

Bilirəm ki, yaşaramsa gündüzlərim olar gecə.

Mən bilmirəm bu ürəyi necə oldun əsir aldın,

Bilirəm ki, əsirlikdə sevən qəlbi xəstə saldın.

Mən bilmirəm sən varikən sənsiz həyat nəyə gərək,

Bilirəm ki, bir an belə sənsizlikdə çarpmaz ürək.

Mən bilirəm səni məndən aparan bu yollar nədir,

Bilirəm ki, getməyinçün hamısı boş bəhanədir.

Mən bilirəm varmı sənə mənsiz dünya, sulu gözlüm,

Bilirəm ki, sənsiz dünya yalnız röya, Sulu gözlüm...

SƏN SOYUQ OLDUQCA

MƏN ODLANIRAM

Həyatın qəribə təzadları var,

Ürək dolan zaman dil-dodaq susar.

Sən oldun qəlbimə sehrli açar,

Eşqini ömrümün məğzi sanıram,

Sən "soyuq olduqca" mən "odlanıram".

Fərqə bax! soyuqla alov yan-yana,

Qəlbə eşq lazımdır, qızına, yana.

Mən səni görürəm, baxsam hayana,

Bəzən həqiqəti belə danıram,

Sən "soyuq olduqca" mən "odlanıram".

Soyuqsan... Soyuqdan soyuqsan mənə,

Ömrüm bürünübdür dumana, çənə,

Çox təəssüf etsəm də olub keçənə,

Köhnə xəyallarla qanadlanıram,

Sən "soyuq olduqca" mən "odlanıram".

Ramil MƏRZİLİ

Ədalət.-2013.-11 oktyabr.-S.6.