DEMƏK OLMAZ
Heç
kimə yük olma, öz yükünü çək,
Qurtar
hər işini gəlməmiş fələk.
Axı qızarsa da nar dənəsitək,
Hər ağac
közünə köz
demək olmaz.
Acı söz insanı ilan tək çalar,
Ağrısı hər zaman ürəkdə qalar.
Hər dərdə, bəlaya döz demək olar,
Bircə haqsızlığa döz
demək olmaz.
Hər üzə gülənə
etmə etibar,
Kimin əsli
varsa vəfalı olar.
Ürəkdə hər sirrin öz zamanı var,
İnan ki, vaxtından tez demək olmaz.
Vahid, gəl sözünü söz qanana de,
Fikrini həmişə
düz qanana de.
Dərdinə ürəkdən sən
yanana de,
Heç vax dilbilməzə söz demək olmaz.
QAYIT, ƏZİZİM
O sənli günləri yada salıram,
Əkdiyin güllərdən ətrin
alıram.
Yetim uşaq kimi tənha qalıram,
Gəl, qayıt
yanıma, qayıt, əzizim.
Həsrətin alovu yandırır
məni,
Nə olar incitmə səni sevəni.
Unut həmişəlik olub keçəni,
Gəl, qayıt
yanıma, qayıt, əzizim.
Sənsiz
bağçamızda bülbül
də ötmür,
Yaşarır gözlərim heç nəyi görmür.
Ayrılıq dərdinə canım
da dözmür,
Gəl, qayıt
yanıma, qayıt, əzizim.
Vahidəm, qəlbimdə heykəl
uc altdım,
Eşqin alovunu sinəmdə çatdım.
Halal sevgimizə mən imza atdım,
Gəl, qayıt
yanıma, qayıt, əzizim.
DƏRDSİZ ÜRƏK OLMAZ
Yersiz sevinməyə gülməyə
nə var,
Kim mərddir, namərddir
bilməyə nə
var.
Düşmən gülləsindən ölməyə nə var,
Dostun tənəsinə
dözmək çətindi.
Qoru namusunu, vicdanını sən,
Atma qeyrətini,
imanını sən.
Yalanla uzağa gedə bilməzsən,
Yalanla həyatda
gəzmək çətindi.
Bu dünya fanidi yaxşı bil sən də,
Dərdsiz ürək olmaz bunu bil sən
də.
İnan
ki, canından təngə gəlsən də,
Vallah
can şirindi, bezmək
çətindi.
Dünyanı dərviş tək
çox dolaşsam da,
Dərələr keçsəm də,
dağlar aşsam
da,
Vahidəm, dəniztək hərdən
coşsam da,
Bu qəm dəryasında
üzmək çətindi.
İNCİDİR
Kim dəyişdi bu
dünyanı?
Mərd kişilər indi hanı?
Bənövşəni kol tikanı,
Yolları duman incidir.
Namərdin mərdi yıxması,
Haqsızlığın can sıxması,
Nadanın başa çıxması,
Qəlbimi yaman incidir.
Can sevinmir, üzüm gülmür,
Ürəyimdən qəm çəkilmir.
Öz yoluyla gedə bilmir,
Karvanı sarvan incidir.
Nə
din qalıb, nə də iman,
Qardaşa da yoxdu güman.
Qarışıbdı dünya yaman,
Vahidi dövran
incidir.
VƏTƏN YAXŞIDI
Qürbətdə yaşayan
soydaşlarımızın dilindən
Yenə
də qəlbimin başı göynəyir,
Doğma yurdum üçün, el-obam üçün.
İsinmək
olmayır qürbət ellərdə,
Yaman
darıxmışam öz sobam üçün.
Ömrüm ötüb-keçir boranla, qışla,
Yağışa düşmüşəm, qara
düşmüşəm.
Bağışla a dağlar, bağışla
məni,
Gör doğma
yurdundan hara düşmüşəm.
Ayrılıq-duz yükü çəkmək
olmayır,
"Qayıt" - deyib
dağlar çağırır
məni.
Günümüz nə qədər
xoş keçsə yenə
Bir an da unutmaq
olmur Vətəni.
Gəl,
gedək bu yerdən ay vətən oğlu,
Mənə də, sənə də Vətən yaxşıdı.
Bu qürbət nə qədər cənnət olsa da,
Ölməyə yenə də Vətən yaxşıdı.
VAHİD ƏLİOĞLU
Ədalət.-2013.-17
yanvar.-S.6.