ANARA

NİGAR RƏFİBƏYLİ

Hicranın ağırdır, dözə bilmirəm,

O uca dağlardan en gəl, Anarım!

Körpə ayaqların yaman yorulub,

Sinəmin üstündə dincəl, Anarım.

Sənsiz nə gecəm var, nə də gündüzüm,

Sən gedəndən bəri gülməyib üzüm,

Gəl uzun kiprikli körpəcə quzum,

Anarım, Anarım, gözəl Anarım!

Sən ceyran gözlüsən, çatmaqaşlısan,

Tayın-tuşun yoxdur, yar-yoldaşlısan,

Bəlkə məndən ayrı gözü yaşlısan,

Olmuş bu ayrılıq əngəl, Anarım!

Dağların sinəsi lalə, bənövşə,

Yaylaqlar qonağı ol sən həmişə,

Qoyma bu daqlara bir xəzan düşə,

Tökülə yollara xəzəl, Anarım!

DURNA

Mən

yuxuda durna oluram

gecələr,

Çırpıb qanadlarımı

yerdən üzülürəm.

Geniş-geniş havalarda səf çəkən

Durnaların qatarında düzülürəm.

Uçuruq uça bildikcə,

Uçuruq diyar-diyar...

Uçuruq - qəlbimizdə

Torpaqdan aldığımız

Ən şirin,

Ən incə,

Ən sevimli arzular.

Uçuruq uça bildikcə...

Bizə həsrət qalan ellərə

Qanad salırıq,

Uca-uca dağların başında

Əylənib qonaq qalırıq.

Torpağın ətrini aparırıq

Ulduzların aləminə.

Həyat səsi qatırıq

Göydə soyuq-soyuq işıqlanan

ayın yalqızlıq qəminə.

Səhər

şəfəqlər oyadır məni.

Sevinə-sevinə durub

Qalxıram ayağa:

Sonra bütün günü

Nə həvəsim olur,

Nə macalım,

Bir də yerdən üzülüb

durna olmağa.

DÜŞÜNCƏLƏR

Ağır düşüncələr içindəyəm

bu axşam,

Bilmirəm,

ömrümü düzmü,

əyrimi yaşamışam.

Ömür keçdi

axıb gedən sular kimi.

Əsib keçdi sevinclərim

bir qanadsız rüzgar kimi.

İndi ağır düşüncələr içindəyəm,

Bilmirəm

kiməm

nəyəm?

Ey mənim gəncliyimi xatırladan, təzə qız,

bu sözləri səninçün

yazır titrəyir əlim,

Yazır ki, sən heç zaman,

ey ağıllı gözəlim,

Olmayasan mənimtək

dünyada yapyalqız.

Saçına dən düşəndə

ömrünün budağından

bir yarpaq salmayasan.

Belə həzin axşamlar

ağır-ağır fikirlər

bəhrinə dalmayasan.

BAHAR NƏĞMƏSİ

Yaşıllanır çöllər, oyanır torpaq,

Bəzənir gəlintək hər dərə, hər dağ,

Ruhuma bir adət olur çırpınmaq.

Məhəbbətim səndə, könlüm səndədir,

Bahar nə nazəndə, nə nəzandədir.

Gah yoluna çıxdım, gah yola saldım,

Gah intizar çəkdim, həsrətdə qaldım.

Qışda sorağını uzaqdan aldım,

Dedim əmanətim, eşqim səndədir,

Bahar nə nazəndə, nə nəzandədir.

Xoş nəğmələr qoşdum sənin adına,

Saf bir nəfəs kimi çatdın dadıma.

Bir həzin axşamda düşsəm yadına

Bil ki, məhəbbətim, könlüm səndədir,

Bahar nə nazəndə, nə nəzandədir.

AYRILIQ

Mən ki, doymamışdım heç vüsalından,

Mənə zülm elədi yaman ayrılıq.

Nə olardı bir gün durub yuxudan

Görəydim ki, olub yalan ayrılıq...

Biz ki, bir ruh idik iki bədəndə,

O gülüb-sevinsə gülərdim mən də,

Vüsalın bülbülü uçub gedəndə,

Daş kimi gəlbimdə qalan ayrılıq.

Kim qıydı dostların bahar elinə?

Mehriban sözünə, şirin dilinə,

Cananın sazını alıb əlinə

Əğyar mizrabıyla çalan ayrılıq.

Mən görəndə orda yaz səhəriydi,

Xoş nəfəs baharın küləkləriydi,

Açılan ağ badam çiçəkləriydi,

İndi onlardımı solan, ayrılıq!

Gün çıxar, dağların əriyər qarı,

Pozulmaz dostların əhdi, ilqarı,

Keçər ürək dərdi, könül qubarı,

Gəl etmə meydanda cövlan, ayrılıq!

QƏZƏL

Könlün yenə min dərdinə bir çarə tapılmaz,

Bir dərdimi ərz eyləyən ol yarə tapılmaz.

Axşam qızaran göylərə endikdə qaranlıq,

Könlüm evini yandıran odlarə tapılmaz.

Bir incə gülün, bir çiçəyin aşigiyəm mən,

Şərh eyləyən ol sirrimi dildarə tapılmaz.

Çıxdım gecələr seyrinə ahəstə o mahin,

Gördüm ürəyimtək alışan narə tapılmaz.

Aşiqlərə sordum, dedilər: ey qəmi-pünhan,

Gizlin yaradan ağrısı çox yarə tapılmaz.

Min tən eyləyib eşqinə öldürdü Nigarı,

Bilmirəm necə oldu, o gözü qarə, tapılmaz.

NEYLƏYİM

Ala gözlüm, səndən ayrı gecələr

Bir il kimi uzun olur neyləyim?

Bağçamızda qızılgüllər hər səhər

Tezdən açır, vaxtsız solur, neyləyim?

Nərgizlərin gözü yaşla dolanda,

Bənövşələr baxıb qəmgin olanda,

Gərənfilin gözü yolda qalanda

Yasəmən saçını yolur, neyləyim?

Əsən ruzgarın da yoxdur vəfası,

Düşmüşdür başına özgə sevdası.

Lalənin çırılıb qəmdən yaxası,

Saçları pərişan olur, neyləyim?

Bəlkə tez gələsən əlac verəsən,

Sünbülün saçını yığıb hörəsən,

Əlvan çiçəkləri özün dərəsən,

Gözləri yollarda qalır, neyləyim?

Çəkir çiçəklərin gözü intizar,

Ayrılıqdan betər dünyada nə var,

Bu bahar axşamı səni bax, Nigar

Həzin-həzin yada salır, neyləyim?

SƏNSİZ

Bir son bahar da düşdü

ömrümün təqvimindən,

Nə sənə məhəbbətim,

nə həsrətim azaldı.

Özüm də heç bilmirəm

niyə bir ömür boyu

Gözüm uzaq yollarda -

sənin yolunda qaldı.

Bir qocaman dağ olsan

səni vurub yıxardım.

Ürəyimdən ən incə

teli necə qopardım?

Dünyada gözəl də çox,

gözəl ürəklər də çox.

Şirin-şirin arzular,

incə diləklər də çox.

Bir sən oldun könlümün

yaxın dostu, həmdəmi.

Sən olmazsan tutmazdı

bəlkə əlim qələmi.

Sən olmazsan baharın

yazın ətri olmazdı.

Sən olmazsan bir dünya

sevinc belə çox azdı.

Baharın çiçəkləri

açıb solmasın sənsiz.

Ömrüm sənsiz olmasın,

şerim olmasın sənsiz.

Ədalət.-2014.-26 aprel.-S.20.