Keçdiyim yolları salamlayıram

Mənim arzularım

Sübh şehi ulduz tək qondu çiynimə,

Çiskinli havadan canım nəm çəkdi,

Gedim pencəyimi geyim əynimə,

Soyuq dəyməsə də, göz dəyəcəkdir.

Dağların xəyalı dərindən dərin,

Bulud az qalır ki günəşi uda,

Sevincdən çiçəyi çırtlayır yerin,

Amma qaçmır göyün dodaqları da.

Quşlar salamlayır gələn baharı,

Yaz qışın izini torpaqdan silir,

Yayılır bənövşə pıçıltıları,

Torpağın dilindən ətir səpilir.

Bu gözəl bu gecə yuxuma girsə,

Bəxtimin günəşi nur saçmalıdır,

İydə ağacları çiçəkləyirsə,

Mənim arzularım gül açmalıdır.

Qoy köçüm qəlbinə

Mələksən, qanadsız doğulduğundan

Göydə qalammırsan, yerə düşürsən,

Sənin məhəbbətin dəryada tufan,

Heyf, qayığımdan yan ötüşürsən,

Hələ loğmanların kəşf etmədiyi

Ən şirin məlhəmsən, can dərmanısan,

Heç zaman, heç yerdə çəkməzdim çiyin,

Kəsildiyim həyat imtahanısan.

Vüsalın ölünü dirildə bilər,

Həsrətin dirini öldürən kimi,

Dərdi göz yaşınla yu, qəlbimə sər,

Onda duyacaqsan nə çəkdiyimi.

Sevgisiz həyatın nə mənası var,

Sənə can verərəm, mənə can desən,

Sənsiz cənnətdə də tutmaram qərar,

Gələrəm arxanca, haracan desən.

Yaman yanıqlıyam intizarından,

Daha dərd çəkməyə qalmayıb gücüm,

Bezmişəm dünyanın əzablarından,

Qoy köçüm qəlbinə yaşamaq üçün.

Sənə bel bağladım

Sənə bel bağladım, belimi qırdın,

Heyf, bəslədiyim ümidə heyf,

Bizi birləşdirən hər nə ki vardır,

Batacaq bu sərsəm gəmidə, heyf.

Durub ağlayımmı, mən zülm-zülm,

Yanında bircə yol gülmədim sənin,

Nəğməni oxuya bilsəm də, gülüm,

Qəlbini oxuya bilmədim sənin.

"Tabla" qısmətimi, "döz" taleyimi,

Sönüb nurlandıran zəif şam, demə,

Mən öz yığvalımı, öz taleyimi,

Sıfır məkanında qurmuşam, demə.

Sübut et, arxadan vurmadığını,

Kölgə tək günorta yox olmalıydım,

Sözünün üstündə durmadığını,

Gözünün içindən oxumalıydım.

...Sənə bel bağladım, belimi qırdın,

Heyf, bəslədiyim ümidə heyf,

Bizi birləşdirən hər nə ki vardır,

Batacaq bu sərsəm gəmidə, heyf.

Bir gün işləmədi televiziya

Bir gün işləmədi televiziya,

Ekranın qaralan közünü gördük,

Min il ayrı düşmüş adamlar kimi

Biri-birimizin üzünü gördük.

Bir gün işləmədi televiziya,

Biz elə bildik ki, ömür-gün bitdi,

Efir birdən-birə elə boşaldı,

Ağızdan çıxanı qulaq eşitdi.

Bir gün işləmədi televiziya,

Yox oldu hədəfi qəzəbimizin,

Ünsiyyət telləri möhkəmləndikcə

Boşaldı qaytanı əsəbimizin.

Bir gün işləmədi televiziya,

Ekranın üzünə baxan olmadı,

Pultun, nəhayət ki, gözləri güldü,

Kanal savaşına çıxan olmadı.

Bir gün işləmədi televiziya,

Andıq məhəbbətlə yaxını, yadı,

Döndü məcrasına mehribançılıq,

Ekran qaralsa da, qan qaralmadı.

Biz də qoşulmuşduq mübahisəyə,

Qeyb oldu efirlə söz savaşımız,

Bir gün işləmədi televiziya,

İşlək vəziyyətə gəldi başımız.

Gecə də, gündüz də sönmək bilməyən

Ekranda gəzirdik biz dünyamızı,

Bir gün işləmədi televiziya,

Bax onda kəşf etdik öz dünyamızı.

Tikanlar

Bir vaxt ayaqyalın gəzərdim elə,

Yer məni özünə çəkər, əyərdi,

Tikanlar dizimə batmağı ilə

Mənə yurd sevgisi peyvəndləyərdi.

Telimi darayan yaz nəsimiydi,

Unuda bilmərəm o çağlarımı,

Yurdun tikanı da ipək kimiydi,

Deşsə, ağrıtmazdı ayaqlarımı.

İnsanlar məhv olar söz zəhərindən,

"İlanlar" özünə yığılmaz yenə,

Kirpi sayaqların iynələrindən

Qorunmaq öyrədər tikanlar mənə.

Vətəni sevən də, sevməyən də var,

Bu torpaq yadları köksündən silər,

Mənim ayağıma batan tikanlar

Düşmənin gözünə sancıla bilər.

Kəmfürsət, özünü bəxtiyar sanma,

Mənim öz sevincim, öz fərəhim var,

Dünən ayağıma batırdı, amma

Bu gün ürəyimdən çıxır tikanlar.

Keçdiyim yolları salamlayıram

Durub seyr edirəm sərt dolayları,

Düşünmə, ömrümü tamamlayıram,

Boylanıb yoxuşdan enişə sarı

Keçdiyim yolları salamlayıram.

Çoxları çox yerdə gömür yolumu,

Var olan görürəm yenə bu yolu,

Özüm seçməmişəm ömür yolumu,

Allah bağışlayıb mənə bu yolu.

Mən hələ səmtimi itirməmişəm,

Səbri ilahidən bol istəyirəm,

Ömür dastanımı bitirməmişəm,

Yollardan bir az da yol istəyirəm.

Yaxınmı, uzaqmı - bura çatmışam,

Gah yağış isladıb, gah döyüb dolu,

Tanrı uzatdıqca mən qısaltmışam

Beşikdən məzara yönələn yolu.

Həyat yollarında yanıb sönmüşəm,

Çəkilib tarıma qəlbimin simi,

Bəzən də olub ki, geri dönmüşəm

Nəyisə unutmuş yolçular kimi.

Dağlardan saçıma köç eyləyir qar,

Bir olan ürəyin min dərdi vardır,

Azalır Tanrıya yüksələn yollar,

Şeytana alçalan cığırlar artır.

Yollar kəsişdikcə yol kəsir ağrı,

Hər səyyah bir sayaq yolçuluq edir,

Adam var, zülmətdən işığa doğru,

Adam var, işıqdan zülmətə gedir.

Qəlbin istiliyi atəşdən deyil,

Yolun hər qarışı öpülməlidir,

Yolçunun yoluna günəşdən deyil,

Şəfəqlər üzündən səpilməlidir.

Yolçunun müqəddəs savaşınadək,

Nə varsa, hər şeyə həyat qol çəkir,

Ömrün bu başından o başınadək

Özüm yol gedirəm, gözüm yol çəkir.

Yolumu kəsəni yıxa biləydim,

İrəli şığımaq qəbahətdimi,

Yolun axırına çıxa biləydim,

Fələk axırıma çıxana kimi.

Mirdamət ƏZİZ

Ədalət.-2014.-11 aprel.-S.7.