Fanidi bu dünya
(mahnı)
Sevginin, deyirlər, yoxdu mənası,
Bəs niyə sevginin çoxdu cəfası?..
Gəl məni bu qədər üzmə, qadası,
Fanidi bu dünya, əzəldən fani.
Maşınım yol gedir dağlar boyunca,
Seyr edir dağları gözüm
doyunca.
Sanmayın dünyanı quru
oyuncaq,
Fanidi bu dünya, əzəldən
fani.
Yenə
də yaz gəlir uca dağlara,
Bülbüllər səs salır barlı bağlara.
Aldanma, sevgilim, ötən çağlara
Fanidi bu dünya, əzəldən
fani.
Sonuncu yarpaq
("Quran"ın 73-cü surəsinin
17-ci ayəsində Ulu
Rəbbimiz "Uşaqlarınızı
qocaldan günün əzabından qorunun"
deyə buyurur)
Bir gün hava kimi
yoxa çıxacaq,
Lütfizadənin
"Qeyri-səlist məntiq"
nəzəriyyəsi...
haçan əbədi
olub axı,
Cütlərin birləşməsi
Ah... erodik nəzəriyyə
Ah... Altsheymer xəstəliyi
Tələsdirdiniz məni
Yoxsa arvadı qoca
vaxtımda
Ona odun odun daşıyan
Əbu Ləhəb kimi
Tənha
qalmazdım...
Ömrümün son günündə.
Bəlkə, mən bir
"hektinq ton xoreyası"na
tutulmuş
Xasiyyət xəstəxsiyəm...
Huk xəsətliyinə
tutulauban
Ağlını itirmiş
qoçlar kimi -
Sayılmamaq istəyirəm,
Ömrümün yaz çağında
yenidən
həm açılmaq
-
həm saralmaq
istəyirəm,
Poeziya burulğanında
saralmış son yarpaq
kimi.
* * *
Uşaqlıqda dincliyim
bir nəğmə,
röya kimi dolaşır
Xəyallarımda
hələ də qaranquşları
seyr edirəm,
Səhər kimi
çin olmuş
qərib yuxularımda
Dünya
bir nərdivandı,
düşüb qalxırırıq
bir-bir
Ulduzların sayrışan
dünyalarında
hərəsi bir tənha
ulduzun ömrü kimi,
Cazibə
nöqtəsinə
qovuşur insanlar,
Ah çəkdiyi gecələrin
nəğmə dolu -
şərqi dolu -
sevgi dolu
gerçəkləşən sevdalarında
* * *
Ozan babam nəğməkardı,
sevgim dolu
gecələrin nəğməkarı...
Ürəkdən çəkdiyimiz
ahlar bir gün
ruzigarın
dəyişdiyi bir anda,
payız gülləri
kimi solur...
Dünyamız da
bəzi şairlər kimi
hərdəm xəyal
olur,
kimisinin yarı olur -
kimisinin məzarı olur...
nədəndisə hər axşam
günəş batanda
üfüqdə,
qaraca gözlərim dolur...
uşaq kimi
ağlamaq istəyirəm,
gözlərimin önündə
birdən-birə
fani və şən dünyanın
acıyıb qərib
halına...
Ozan babam, ağlamaq istəyirəm.
* * *
Son bahar çağını
xatırlamasam,
gözlərimə yuxu gəlməz
qardaşım...
Saçlarıma düşən dən
budağını tərk
edən
qərib bir quşcuğazın
ayrılıq həsrətindən
yara bağlayıb,
elə bil, bu keçən
sənələrdə
"Min bir gecə" nağılından
qorxuya düşmüş
bir körpə uşaq ağlayır,
Ərəfat dağının başında
oturub
Leylisinə ağlayan,
divanə Məcnun
kimi...
Nə qədər ki, hər Məcnun
Leylisini
tanımır
ana eşqinə ağlayan
körpənin səsi
kimi
Məsum
qalacaq dünyada...
Son bahar çağında
unudulmamış
sevgi nəğməsi
kimi
* * *
Yuxusunu dalğalara
danışan gözəl,
dalğaların rəngi
qədər
gözəl olur gecələr...
Bəyaz
Ay doğulanda
Ulduzların ahını
duymadıqca
şair könlüm,
şirin-şirin nəğmələrlə
dastanlar söyləməkdən,
dil-dil ötüb quşlar kimi
dağları-daşları
dilə gətirməkdən
həzz alır, lə bil,
dalğaların dilini
bilən nəğməkar
kimi...
Yuxusunu dalğalara
danışan gözəl,
bir gün qeyb olacaq dəniz
rayonlara qərb olub,
buludların arasında
dolaşan
Leyli və Məcnun kimi
yox olub ürəyində
qoşa kölgəmiz...
* * *
Yaşıl-yaşıl yarpaqların
arasında
gözdən itən
kölgəmiz
Min il sonra
yenidən
eynilə bizi xatırladan
iki qoşa sevgilinin
nazlandığı bir ocaqda
yenidən doğulan
kölgəmiz
Bizi al qanadlarına
əfsanəvi "Simurq"
quşu kimi,
apar göy üzündə
səf-səf düzülmüş
Mələklərin diyarına
İki dünya arasında
doğulan kölgəmiz
Cənnət-Cəhənnəm ocağında
qarşılaşan kölgəmiz.
"A bese" uçbucağı
kimi
kəndlə şəhər
arasında
dolaşan kölgəmiz
Xoş xəbər nənəmizin
bir xoş misalı kimi,
Ulduzlar arasında
hey sayrışan kölgəmiz
Öz gücünü bilməyən
canavar kimi
yalquzaqlaşan kölgəmiz
Yaşıl-yaşıl
yarpaqların arasında
gözdən itən
kölgəmiz
* * *
Aydan düşən bir kölgə
nələr danışır
mənə,
gecələr ulduzların
yalquzaq gözlərində
İlanları seyr edib,
Cəhənnəmdən-Cənnətə
Cənnətdən-Cəhənnəmə
gedib-qayıdan yollarını
seyr edirəm gizlicə...
Mələklərin dilindən
nağıllar eşidirəm:
öz həddini aşan insan
Cəhənnəmə düşür
deyir,
Mənə bakir mələklər
-
Dalğaların dililə.
* * *
qəribləşən -
faniləşən dünyanın
gecələri ahla dolur,
gerçəkləşən röyanın...
rənglərin arasında
rənglərə bürünürəm,
elə bil, yuxularımda
hər gecə
eyni bir nərdivana
minirəm,
Nə köhnədi -
nə təzədi bu nrdivan
Ay kimi oyanınca,
Günəş kimi sönürəm
Dünyanın üfüqlərində
"Qaf" dağının
müəmmalı sirrinin,
Zirvəsində
gündüz-gecə
əfsanəli nəğmələr
oxuyan
"Ənqa" quşumun
qanadları kimi gəzdirirəm,
Sevgi dolu dünyanın zirvəsində.
* * *
Gözlərimin önündə
sahilsiz dəniz kimi
mavi dalğalarıyla
uşaq tək ağlayan sevgim,
günlərin bir
gözəl günündə
al məni qanadlarına
Füzulinin röyalarında
gecələrin ahı kimi
sızlayan sevgim
Nazim Hikmət əfəndim,
gecə dəniz deyilmi...
Yuxularımı mələklərə
danışan min-min
ölülərin gözləri
qonaq gəlir hər gecə
kədər dolu, ah dolu
şairanə ürəyimə.
Ölüm necə də gözəl yaraşır,
Qərib şairin gözlərinə.
Uşaq gözləri kimi
Tənhalaşan gözlərinə...
Uşaq tək ağlayan sevgim -
Dəniz tək çağlayan sevgim.
Elsevər Məsim
Ədalət.-2014.-15 may.-S.7.