QƏBRİMİ ÖRTƏNDƏ
ÜSTÜ DÜZ OLSUN...
Çiçəyim,
sən məni haçansa atsan,
gör, canım zarıncı neçə
il yatar?
Ən çılğın kamanın
telini tutsan
barmaqlar altında bəmə zil yatar.
Ağlatsan haçansa - ağlat
ürəksiz,
sənsiz bir sarayam damsız, dirəksiz,
görsən söndürüblər
sanma gərəksiz -
bu dəli ocaqda hələ kül yatar.
Borc nəymiş! - ilk dəfə kim aldı kimnən?
Kimlərin nələri getdi əlinnən?
Zindan da özünü unudar hərdən -
içində gah bayquş, gah bülbül yatar.
Fərq
etməz - yaş yarı, ya da
yüz olsun,
torpaqlıq olmaqçün
gərək üz olsun,
qəbrimi örtəndə
üstü düz olsun -
elə bilərlər ki, bir qozbel
yatar.
Havası
belə ki, dərd kimi yıxmaz!
taleyi gətirən haraya çıxmaz!
Namərd
badalağı mərd
kimi yıxmaz -
üz-üzə aşanda
yerə bel yatar.
Bəmbəyaz ipəkmiş yazın
köynəyi,
təlaşlı bir öpüş nazın köynəyi,
baxtavar başına, sazın köynəyi -
köksündə bilməzsən
neçə tel yatar.
Baxma qocalmışam, ruhum dənizdir,
mənə dalğa-dalğa
sahili gəzdir,
sənə möhtac
olan Vahid Əzizdir -
içində sərgərdan
bir səfil yatar...
TORPAĞIN
ÜSTÜNDƏ TEZ KEÇİR ZAMAN...
Bir-iki sıtqıyan, üç-dörd
ağlayan;
hansı kimsəsizin
köçüdü görən?
Kirpiklər ucunda yaşlar doğrayan
gözlər, ya ürəyin içidi görən?
Ayları
təlaşla ötdü
yanımnan,
günləri səksəndi
həyəcanımnan,
torpağın üstündə
tez keçir zaman,
torpağın altında
necədir görən?
Gedib güdazına min bir hiylənin,
Dilinə
dağ basdıq "Vətən" deyənin,
burada dəyəri bilinməyənin
Dərgahda qiyməti neçədi görən?
Ömür bir sərvətdi
- yaşanıb gedən,
haçansa həyatdan
boşanıb - gedən,
insanlar içində
"fironluq" edən
mələklər yanında
nəçidi görən?
Bir-iki sıtqıyan, üç-dörd
ağlayan;
hansı kimsəsizin
köçüdü görən?
Kirpiklər ucunda yaşlar bağlayan
gözlər, ya ürəyin içidi görən...
MƏN BU
MİNARƏDƏ KÖHNƏ ƏZANÇI...
Hərdən qəzəbimnən içim
qovrulub,
Qəlbim
zəlzələli dağ
kimi əsib,
ağzının sözünü
bilməyən olub -
ağzımda sözümü
yarımçıq kəsib.
Daraşma cahana görməmiş
kimi -
hamımız təzəyik,
dünya köhnədi,
yerində olmayan ədəb-ərkəni
qanmaz örkən, doğanaq nədi?
Bazar mənlik deyil, xırdavatçılar!
Haqq bizi izləyər qarabaqara,
kimnin gözünü
basıb-çıxarar,
kimnin özünü
çıxardar Ora.
Məhrəm olduğumçün əfv eləsinlər
halına acıyıb-yanmayanlarım,
buna inamım var - yeni nəsillər
düşmənə əyilib-sınmayanlarım!
Lənət də, rəhmət
də insan qazancı-
Barmaq qata bilməz şeytan nəfsimə!
Mən bu Minarədə köhnə əzançı
-
"Quran"
oxumağı öyrətmə
mənə...
OLMUR
Dərdimi çəkirəm arana-dağa;
Artdanır, ələnir... çözümü
olmur,
Dumanın istiyə, gülün
soyuğa,
Yarın ayrılığa dözümü
olmur.
Neçə arzusuna könlüm
çatmadı,
nimdaş beyinlərə
sözüm batmadı,
hər sevda ağlımı dumanlatmadı
-
hər sevgi bağının üzümü
olmur.
Gizlətdim, düşündüm xətrinə dəyər:
dərdi fələk
deyil - insan gətirər,
bəlalar gözlərdə
leysan bitirər,
tərsin bir dəfəlik əsimi olmur.
Tapılıb-itirəm qayğılarımda,
bənövşə kimiyəm
son baharımda,
hələ də yar gəzər röyalarımda,
divanə etdiyim bəsimi olmur?
Baş alıb gedənlər əhli-halıymış,
ya qələm əhliymiş, ya havalıymış,
bayatım içimdə
oxunmalıymış -
başıma atıram
səsimi, olmur!
Mən gidi dünyanın hər üzün görən,
tapınıb Tanrıya
pənah gətirən,
yazma, Vahid
ƏZİZ, hər qabıq
verən,
hər canı didilən Nəsimi olmur...
ALTUN DA
SARIŞIN, DƏRD DƏ SARIŞIN...
Tutduğu zökəmi yayanlar
kimi
küləklər gəzdikcə
bağlar saralar,
xaralda saralan almalar kimi
dumanlar içində qarlar saralar.
Bu zalım dünyada nələr varıymış,
nələri gətirib,
nə apararmış?!
Hicranın boyası, gülüm,
sarıymış -
yarlar həsrətindən
yarlar saralar.
Yorulmaz bəxtlərlə oynamağıynan,
qanlar qaraldanlar qaynamağıynan,
illərlə yolçusu
olmadığınnan
ot basan cığırlar, yollar saralar.
Var-dövlət acları, hələ
yarışın,
həm ölçən,
həm də ki - çırpandı arşın!
Altun da sarışın, dərd də sarışın -
kimdə çox
olursa - onlar saralar.
Kövrəldib saraldan xatirələrim
Xətrinə dəyməsin sarı
güllərin,
Könüllər sirdaşı gündəliklərin
çoxunun içində
anlar saralar.
Başıma çox gəlib
qəlbimə daman,
qoymur İlham pərim çıxam oyundan,
Deyir:
"Vahid ƏZİZ, indi
duymayan
bir vaxt dəyərini qanar, saralar..."
KİMNƏN
SORUŞUM...
Ya dağılıb, ya da itib -
yerini kimnən soruşum?
Bu yol salan niyə
edib
əyrini-kimnən soruşum?
Bu dünya bir qərəvəlli -
aşırıbdı çox
heykəli,
ölənlərin yeri bəlli,
dirini kimnən soruşum?
Bu həyət niyə
dadsızdı?
Alim niyə
savadsızdı?!
Bir sualım cavabsızdı,
birini kimnən soruşum?
Yarımcan oldu Qarabağ,
vaxt verdiyi Qərara bax!
O, Savalan, bu - Dəlidağ...
sirrini kimnən soruşum?!
Həsrət çəkib hönkürürəm,
cığırlardan yol hörürəm,
dayazı özüm
görürəm,
dərini kimnən
soruşum?
Üfüqlərdə od
qalandı,
qaranlığa nur calandı,
xırda sorğum
cavablandı;
irini kimdən soruşum...
YADA
DÜŞÜR
Yaz gəlir, lalələrin
istisi yada düşür,
Dəlidağ güllərinin
bəstəsi yada düşür.
Haqq deyə öz sözünü,
tökə düşmən
gözünü,
çatın palıd
közünü -
tüstüsü yada düşür.
Yolda yağış saxlayır,
can yanır, baş ağrayır,
böyrəklər daş bağlayır -
"İstisu" yada
düşür.
Məni
ora qaytarın,
şeh düşsün
narın-narın,
durna telli qızların
dəstəsi yada düşür.
Çağırın tez oyanım,
doğan günə
boylanım,
öyüd verən
babamın
hər sözü yada düşür.
Eh... gözəl cavanlığım,
eşq odunda yandığım,
dərədən boylandığım
göyüzü yada düşür...
Vahid ƏZİZ
Ədalət.-2014.-31 may.-S.15.