TANIŞ OLMAQ İSTƏYİRƏM

Əl uzanır: - Tanış olaq!

Əl uzanır: - Salamat qal!

Əl uzanır dosta, yada,

əl - hələlik,

əl - əlvida.

Tanış olmaq istəyirəm,

doğma olmaq istəyirəm

sahildəki qızıl qumla,

arxivdəki keçmişimlə,

bağçadakı tər çiçəklə,

sinəmdəki tər ümidlə,

tər arzumla.

Tanış olmaq istəyirəm,

doğma olmaq istəyirəm.

Cib dəftərim telefonla,

adla dolu olsa belə,

əl açıram -

təzə insan istəyirəm,

təzə ünvan istəyirəm.

Qaldırıcı, endirici kranlarla,

ağ ulduzla, ağ buludla,

qəbirləri qucaqlayan

mərmər rəngli,

torpaq rəngli lal sükutla,

tanış olmaq istəyirəm,

doğma olmaq istəyirəm.

Təyyarənin qanadının,

qatarların fit səsinin arxasınca

əllərimiz dalğalanır ağ yaylıq tək,

əllərimiz dalğalanır ayrılıq tək.

Əl açılır üzümüzə qapı kimi,

Əl açılır üzümüzdə güllə kimi.

Barmaqlarla

pillə-pillə

dırmaşırıq harasa.

Mən əllərlə tanış olmaq istəyirəm,

doğma olmaq istəyirəm -

əlcək geyən,

qabar döyən,

çəlik döyən,

kətmən döyən əllərlə.

Hərdən məndən küssə də,

bir əlin ömrünü uzatmalıyam

oxşaya-oxşaya

isidə-isidə.

Mənim əlim havadadır,

mənim əlim yollardadır.

Qarşıma kim çıxasıdır,

Qarşıma nə çıxasıdır -

Əlimi kim sıxasıdır,

əlimi nə sıxasıdır -

sıxsın görək!

***

Mənim doğulduğum il

naməlum bir əsgərin

adı, ünvanı oldu.

Mənim doğulduğum il -

səngərlər də doğuldu,

tüstülər də doğuldu.

Səngərlərdə doğuldu,

tüstülərdə doğuldu,

mənim doğulduğum il.

Mənim təvəllüdümü

torpağın sinəsinə

xəncər yarası kimi.

Yer kürəsisdən keçən

döyüş səngəri yazdı.

Uzunboğaz çəkmənin

nallı dabanı ilə

Vətən əsgəri yazdı,

Göylərin sinəsinə

topun lüləsi yazdı,

Ulduzları isidən

fişəng şöləsi yazdı.

Yazdı təvəllüdümü

balınca göz yaşları,

yollara - anaların

ümidli baxışları.

Mən təvəllüd günümü

keçirmək istəmirəm.

Badələrin səsilə

oyatmaq istəmirəm.

Xatirə beşiyində

uyuşmuş həsrətləri,

Küsəyən qardaşımın

qabda qalan payı tək

soyumuş həsrətləri

oyatmaq istəmirəm.

Doğulduğum tarixə

Hamıdan çox yanıram,

Qara həşyə geyinmiş

şəkildən utanıram.

YAĞIŞ GÖLMƏÇƏSİ

Damcılar göylərdən əlini üzdü,

Buludlar

özünə boylanmaq üçün -

bulanıq güzgütək gölməçələri

torpağa düzdü.

Yağdı, tala-tala gölməçə yağdı,

göylərin dəlisov ilhamı yağdı,

sərçələrin soyuq "hamamı" yağdı.

Yağış gölməçəsi buludla doldu,

Günəşlə,

payızla,

sükutla doldu.

Göyə yuxarıdan aşağı baxdım -

bir vaxt Avropanın salonlarından

Bodenşted bizə baxdığı kimi,

Daş atıb, göylərin evini yıxdım,

Bir dərviş Parisi yıxdığı kimi.

"Atını" göylərdə sürdü çoxusu

ayağı çırmalı uşaqların da.

Çİlik-çilik oldu gölün yuxusu

çubuq köhlənlərin dırnaqlarında.

Uşaqlar yollandı yuxu dalınca.

Onların doluxmuş izi soğuldu,

Göy göyə çəkildi,

payız - ağaca,

Gölməçə kor oldu -

elə bil, torpağın gözü soğuldu.

Arabir göylərə boylanmaq üçün,

gəlinlər kimi,

özünə daha çox inanmaq üçün

torpağa güzgü də,

köz də gərəkdir.

HƏSRƏT

Sən qanadlı xəbər kimi,

yad qapını açan gündən -

Həsrətinlə yaşayıram bir otaqda,

həsrətinlə yaşayıram bir torpaqda,

bir dünyada.

Qatarlarda, təyyarələrdə, gəmilərdə

sənəd kimi öz yanımla

gəzdirirəm həsrətini.

Ora-bura sürüməkdən

bezdirirəm həsrətini.

İstəyirəm, azdıram mən həsrətini

alqış dolu salonlarda -

bacarmıram.

İstəyirəm, azdıram mən həsrətini

dalanlarda,

döngələrdə,

izdihamlı küçələrdə -

bacarmıram.

Həsrətinə gücüm çatmır,

sənə - əlim,

İstəyirəm, həsrətini

Meşələrə, dənizlərə atıb gəlim -

Bacarmıram.

Həsrətinə gücüm çatmır, sənə - əlim

Süfrəmdəki çörək deyil, həsrətindir,

sinəmdəki ürək deyil, həsrətindir, -

hey döyünən

Ürəyimin başını mən

ovuduram bir uşaq tək.

Səndən qalan xatirələri,

olub-qopan həsrətini

ürəyimin qabağına atıram mən

oyuncaq tək,

öz başımı qatıram mən

bir uşaq tək.

Həsrətini içirəm mən,

həsrətini çəkirəm mən.

Nə yaxşı ki, həsrətin var!..

Həsrətinlə yaşayıram bir otaqda,

həsrətinlə yaşayıram bir torpaqda,

bir dünyada,

Yaşayıram,

yaşayıram,

yaşadıram həsrətini.

ADSIZ ŞEİR

Saxlayım saatımı,

söndürüm işığımı -

Heyfim gəlir saata da,

işığa da,

özümə də,

qaranlığa da.

Əl çəkin,

dodaqlarım bağlı qalsın

nənəmin qapısı kimi.

Gözlərim durulsun,

əllərim fikrə gestin.

Susum, susum

bir namərdin qəsdi kimi.

Sahildə qumları,

göydə ulduzları,

yerdə adamları,

nadanları

saymaq istəyirəm.

Canınız yanırsa mənə,

əl çəkin yaxamdan, əl çəkin:

bir mühasib çağırın,

ya da ağıllı bir maşın -

hesablasın görək

nə qədər yalan udmuşam,

nə qədər qəzəb,

neçə arzuma başsağlığı verilməyib,

nələr keçib könlümdən,

yuxumdan...

OYUNCAQSIZ UŞAQLIĞIM

Mənim oyuncağım

olmayıb heç vaxt.

Hərdən kövrələndə,

uşaqlaşanda,

yaşımdan, təmkindən...

nə bilim, nədən

beşcə addımlığa uzaqlaşanda,

özümə oyuncaq almağım gəlir.

Yapışıb əlindən körpəliyimin

"Uşaq aləmi"nə çəkmək istərəm -

Günlərin bir günündə

balaca İsaya mağazalardan

bir qucaq sevinc alam.

Ciblərinə, papağına, qoynuna

qonşudan oğurlanan

alma əvəzinə, armud yerinə

sevinc dolduram.

Bir papaq sevinc,

iki cib fərəh

bəs eylər ona.

Sonra uşaq xəyalım,

uçub gedə kəndimizə.

Plasmas sevincindən

plastilin fərəhindən,

bir də rezin şadlığından

paylaya uşaqlara.

"ZİM balası" ilişib,

tozlu yolda qalanda,

"təyyarə"nin qanadını

dəcəl əllər, sərt budaqlar qıranda -

gərək məndən inciməsin

görməmiş uşaqlığım.

Mənim oyuncağım

olmayıb heç vaxt,

Oyuncaq yollara asfalt çəkilib.

Oyuncaq arxlar da çoxdan quruyub,

Oyuncaq ağaclar çoxdan qarıyıb,

yandırılıb sobalarda

Sevinc oyuncağım

olmayıb heç vaxt.

İndisə hərdən

mənə qonaq gəlir

oyuncaq sevinc -

bir ürək,

bir otaq,

bir qucaq sevincg

ETİRAF MAHNISI

Mənim boyum - yüz altmış dörd,

mənim sinəm - əlli beş.

Ürəyim də lap balaca.

Mən böyük sevincə alışmamışam,

Mən böyük sevincdə alışmamışam,

Sevinc küləyindən, fərəh mehindən

Köksüm körük kimi genişlənəndə -

divar sinəmin çatlamasından,

qumbara ürəyimin partlamasından,

bir az qorxuram.

Ürəyimin də

sevinc tutumu

arzumdakından

min dəfə kiçik.

Daha doğrusu -

sən dəfə kiçik.

Nəyimə gərək "sevincmetr"lər?

ürəyim varsa,

"Sevincmetr"siz də yola gedərəm.

Mən böyük sevincə alışmamışam,

Mən böyük sevincdə alışmamışam.

Ədalət.-2015.-25 aprel.-S.13.