İlyas Əlləz oğlu Mehrablı 1940-cı ildə Gürcüstan Respublikasının Borçalı mahalındakı Saraclı kəndində anadan olub. 1969-cu ildə Bakı Dövlət Universitetinin jurnalistika fakültəsini bitirib. Həmin ilin iyul ayında Azərbaycan KP MK-nın təyinatı ilə Qax rayonunda çıxan "Şəlalə" qəzetində işləməyə göndərilib.

İ.Mehrablı "Şəlalə" qəzetində fəaliyyət göstərdiyi illərdə müxbir, kənd təsərrüfatı və məktublar şöbələrinin müdiri, məsul katib, redaktor müavini vəzifələrində çalışıb.

2002-2009-cu illərdə qəzetin redaktoru işləyib. Şeirləri dövri mətbuatda dərc olunub.

Ailəlidir. İki oğlu, iki qızı, nəvələri var.

KƏNDİMİ UNUTMURAM

Bəzən ürəyimi alır intizar,

O doğma kəndimiz düşəndə yada.

Onun hər yerində mənim izim var,

Mənə ondan əziz yoxdur dünyada.

"Tükəzban oğlunun biçənəyi"ndən,

Əyilib bənövşə, nərgiz dərəydim.

Məst olub güllərin meyxoş iyindən,

Onu da sevdiyim qıza verəydim.

Nəğmələr qoşaydım gülə, çiçəyə,

Gəzəydim doyunca "Gözəl dərə"ni.

Ordan da qalxaydım "Xırman təpə"yə,

Bir ov da vuraydım, kəsib bərəni.

Palıd kölgəsində dincəlib bir az,

Ordan seyr edəydim doğma kəndimi.

Belə gözəl yurdu unutmaq olmaz,

Borcluyam ona mən bir övlad kimi.

Dönəydim evmizə axşam düşəndə,

Nənəm Mehribanın sac çörəyindən,

Doğrayıb dovğaya yeyəydim, həm də

Oxşayıb öpəydim ağ birçəyindən.

A dostlar, ən əziz məskənim olmuş,

Həsrətlə andığım yerlər əzəldən.

Bu yerdə keçsə də ömür-günüm xoş,

Öz doğma kəndimi unutmaram mən.

HİKMƏT

"Şəlalə" qəzetinin sabiq redaktoru H.Əzimova ithaf edirəm

Ağıl dəryasıydı binadan-başdan,

Elm aləmində parladı Hikmət.

Yorulmaq bilmədi - yazdı, yaratdı,

Adına kitablar bağladı Hikmət.

Qələmi həm iti, həm şirin idi,

Yazanda hər sözün qədrini bildi.

Heç kəsdən çəkinən, qorxan deyildi,

Çoxunu yandırıb dağladı Hikmət.

Onu sevənlərlə dost, qardaş oldu,

Dərdə şərik çıxdı, həm sirdaş oldu.

Özüsə xəzan tək saralıb soldu,

İmkansızlara gün ağladı Hikmət.

Köçdü aramızdan vaxtsız-vədəsiz,

İtirdik ən əziz dostumuzu biz.

Hikmətsiz qalıbdır gör, "Şəlalə"miz,

Bizi böynubükük saxladı Hikmət.

İnana bilmirik onun ölümünə,

Ürək dözmür bu nisgilə, bu ünə.

El-oba yığıldı matəm gününə,

Sənə ağı deyib ağladı, Hikmət.

SÖZLƏRİM QALDI

Gözəllər məskəni Qazax elində,

Bulağın başında kuzə əlində,

Bir ala gözlünün siyah telində,

Vuruldum, aşkara gözlərim qaldı.

Mən ona qəlbimi açdım ürəkdən,

Ayrıla bilmədim arzu, diləkdən.

Onunla hər dəfə görüşəndə mən,

Görüş yerimizdə izlərim qaldı.

Aldatdı əqlini altın və şöhrət,

Söndü qəlbindəki odlu məhəbbət.

O məni duymadı, duymadı, fəqət,

Vəfasız qəlbində sözlərim qaldı.

VƏTƏN

Həyatımın ilk çağında,

Bərəkətli torpağında,

Sənin isti qucağında,

Doldum ətə-qana, Vətən.

Qurban canım, gözüm sənə,

Şirin-şirin sözüm sənə,

Sənsən həyat verən mənə,

Doğma yurdum, ana Vətən.

Aşıb-daşır dövlət, varın,

Səfalıdır hər diyarın.

Sən özüsən ilk baharın,

Vurulmuşam sana, Vətən!

NƏ TEZ UNUTDUN?

Ey ilk məhəbbəti duyub, anmayan,

Oduyla odlanıb bir an yanmayan,

Duymadın məndəki saf məhəbbəti,

Tapdın özgəsində şanı, şöhrəti.

Ah! Sevən könlümün vəfasız yarı,

De, nə tez unutdun əhdi, ilqarı?

SİRLİ BAXIŞ

Gözlərin gözümə mənalı baxdı,

Gözəl qız, biləydim, bu nə sirr idi?

Bəlkə də o baxış sevən könlünün,

Mənə tükənməyən məhəbbətiydi.

ÇİÇƏK VERDİ

Çiçək dərən bir gözələ,

Şeir dedim, çiçək verdi.

Sanki mənə çiçək deyil,

Sevda dolu ürək verdi.

QAYIDAN HANI?

Bu dünya əz uzaq bir səfər yolu,

İnsanlar bu yolun daim sarbanı.

Kimisi boş gedir, kimisi dolu,

Bu uzaq səfərdən qayıdan hanı?

DÖNƏRDİ

Kəndimizin ey bəxtəvər gözəli,

Qönçə dəhan, şirin sözlü, məzəli,

Sən olsaydın saf eşqimin əzəli,

Arzularım növbahara dönərdi.

Söhbət edib, mənə şirin dil versən,

İlan kimi hörüyündən tel versən,

Bağçanızdan dərib qönçə gül versən,

Mənim üçün bir nübara dönərdi.

AYİŞƏ

Kamil ovçu kimi maral gəzəndə,

Qarşıma təkcə sən çıxdın, Ayişə.

Qəlbimi mən sənə açıb deyəndə,

Üzümə mənalı baxdın, Ayişə.

Bir bahar çağında dağı, çəməni,

Gəzib qayıdarkən bənd etdin məni.

Səninçün dərdiyim tər bənövşəni,

Alıb sinən üstə taxdın, Ayişə.

Görüşə çağırdım, saymadın məni,

Eşitdim sevibsən daha özgəni.

Söylə, unudarmı sevən sevəni?

Məni ildırım tək çaxdın, Ayişə.

Ədalət.-2015.-4 noyabr.-S.6.