OCAQ ODUNDAN TANINAR

O, iki ocağı birləşdirməyi bacardı

Öncədən deyim ki, onu Şuşa işğal olunandan sonra tanıdım. Daha doğrusu, Şuşa Bakıda məskunlaşanda. Və mən şuşalı dostlardan birinin, yəni, Zahid müəllimin iş otağında adını eşidib, üzünü görmədiyim Mirkamil müəllimlə üz-üzə oturdum. Söhbətləri, xüsusilə, ağır təmkini məni öz aurasına aldı. Hiss etdim ki, bu insanda təkcə səbir, qarşısındakı adama dözüm o qədər böyükdür ki, onunla saatlarla, günlərlə həmsöhbət olmaq heç bir problem yaratmaz və həm də onun səsinin tempi, söhbəti məcradan-məcraya yönəltməsi də kifayət qədər rahat və səmimi idi. Necə deyərlər, sözdən sözü tutub, mövzunu bir-birinə elə calayırdı ki, sanki elə bayaqdan məhz bu barədə danışırdı.

Beləcə başladı tanışlığımız. O tanışılığım sonra şuşalı dostların, qohumların Bakıdakı məclislərində bir az da mehriban axara düşdü və nəhayət, günlərin birində mən onu Qarabağın canlı ensiklopediyası və Qarabağda haqqı olan dəyərli dostum, qardaşım, gözəl araşdırıcı jurnalist Vasif Quliyevin "Şuşa" nəşriyyatında gördüm. Məlum oldu ki, Mirkamil müəllim həm də Vasif Quliyevlə həm dost, həm də qohumdu. Bax, beləcə yarandı ülfət, ünsiyyət. Və mən də həmin o isnişən münasibətlərdən yavaş-yavaş öyrəşməyə, yəni, Mirkamil müəllimi içdən, kökdən tanımağa başladım. Bu işdə təbii ki, böyük bir xidmət Vasif Quliyevin üzərinə düşdü. O mənə Şuşa barəsində danışanda öncə bir ocağı xatırlatdı, bir müqəddəs ünvanı, yəni, Seyid Həsən Ağa Ağamirovun kimliyini söylədi. Mən bu şəcərəyə baş vuranda məlum oldu ki, Mirkamil müəllim həm də Xan qızı Xurşudbanu Natəvanın nəticəsidir. Bəli, çox maraqlı bir şəcərə açılmışdı və vərəqlənirdi gözümün qarşısında. Bu ortaboylu, qarayanız, sadə bir insan həm də Qarabağın, Azərbaycanın çox sevilən və tarixləri arxada qoyub, bu günə özünün bütövlüyülə, şəxsiyyətiylə, poeziyasıyla qədəm qoymuş böyük şairimizin yadigarlarından biri idi. Təbii ki, bax bütün bunlar məni onun barəsində daha çox öyrənməyə, daha çox bilgilər əldə etməyə həvəsləndirdi. Həmin o maraq da günlərin birində bu yazının yazılmasına səbəb oldu, çünki Mirkamil müəllim yanvar ayının 8-də 60 yaşını qeyd edəcək. Və mən də iki ocağı, yəni, artıq birini təqdim etdiyim Seyid Həsən Ağanın nəvəsi olan Mirkamil müəllim barəsində könül pıçıltılarımı kağıza köçürərkən ikinci ocaq - ikinci ünvan da yadıma düşdü. Axı, Mirkamil müəllim həm də Şuşanın ən qədim musiqi məktəbərindən birində çalışır. Onun atası Mirkalam müəllim, anası Həcər xanım da məhz müəllim olublar. Necə deyərlər, Şuşanın musiqisiylə, musiqi dünyasıyla qidalanan, ali təhsil alan və bu gün də həmin məktəbin direktoru olan Mirkamil müəllim, əslində, özünün bir-birindən duyğusal bəstələriylə həmin ocaqları qovuşdurub, onun istisini, onun odunu hər kəsə tanıdıb, sevdirib.

Mirkamil müəllim Şuşada anadan olub... Şuşada orta təhsilini alıb... sonra Xankəndi, daha sonra dövlət mədəniyyət və incəsənət universitetində tələbəlik illəri... sonra yenə Şuşa... burda xalq çalğı alətləri şöbəsinə etdiyi rəhbərlik... sonra Şuşa şəhər 2 saylı uşaq musiqi məktəbinin direktoru... və artıq beş ildir ki, maestro Niyazi adına Şuşa şəhər Uşaq İncəsənət Məktəbinin direktoru... Bütün bunlar bir növü rəsmi tərcümeyi-halın detallarıdı. Amma bunlar həm də Mirkamil müəllimin ömrünün təkcə ayrı-ayrı illəri yox, həm də nişanələri, cizgiləridir. Onların hər birinin varlığında Şuşa nisgili, Şuşa xatirələri, Şuşalı günlər və Şuşasız keçən zamanlar özünü ifadə edibdir.

Mən 60 yaşı tamam olan Mirkamil müəllimin barəsində onu tanıyanlarla həmsöhbət olanda hər kəs ilk öncə bu sözü dedi:

- O, çox sadə və səmimi insandır!

Zənnimcə, insanın sadəliyi və səmimiyyəti ona bir insan kimi Allahın verdiyi ən böyük töhfədi, ən böyük qiymətdi. Çünki sadəlik və səmimiyyət yalnız böyük hərflərlə yazılan, vurğulanan insanlara məxsus keyfiyyətdir. Elə bu qiymətin özündə həm də insanın kimliyi, iç dünyası görünür. İki qız atası, nəvə sahibi olan Mirkamil müəllim təkcə evində, doğmalarının arasında yox, həm də çalışdığı kollektivdə özünün həmin o vurğuladığım keyfiyyətləriylə və nəhayət, musiqi tədrisinə aid etdiyi ömrüylə də, pedaqoji təcrübəsiylə də sevilir, fərqlənir. Deməli, o bir rəhbər işçi, bir vətəndaş olaraq həm də kamillik nümunəsidi, bütövlük daşıyıcısıdır. Görünür, elə buna görə də onun adının canında, ifadəsində o kamillik öz əksini tapır. Maraqlıdı ki, Şuşayla nəfəs alan, bəstələrinin əksəriyyətini Qarabağa, Şuşaya ünvanlayan Mirkamil müəllimin bədii yaradıcılığında da bütövlüyü, iç dünyası özünü göstərir. Onun bəstələdiyi "Sabaha bizimlə gedəcək Şuşa" nəğməsində bu cür misra var:

Böyük vətənimin, böyük elimin

Ən uca zirvəsi, tacıdı Şuşa!

Ana torpağımız bir qızıl üzük-

Onun ürək açan qaşıdı Şuşa!

Poeziyaya könül vermiş Mirkamil müəllimin nəvəsinə, dostumuz Vasif Quliyevə ünvanladığı şeirlərində də həmin o içdən gələn səmimiyyət, o duyğusallıq özünü büruzə verir. Məsələn:

Sən hamının əzizsən, ay Vasif,

Cəfakeşsən, qağıkeşsən, ay Vasif.

Şuşamızın ad-sanısan, ay Vasif,

Deyirəm ki, bu ad-sanın mübarək

60 yaşın 60-ı da mübarək!

Bəli, bu gün Mikamil müəllimin özünün də 60 yaşı qapını döydü. Və biz də bu 60 yaşın 60-nı da şərəflə yaşamış, 60-da da izi qalan Mirkamil müəllimi təbrik edirik. Mən onun barəsində yazdığım bu balaca yazıda Şuşayla bağlı, yurd nisgiliylə əlaqəli heç nədən söz açmadım. Çünki bu hisslərin hamısı Mirkamil müəllimin də, onun doğmalarının da, elə Vasifin də, mənim də gündüz xəyalımızda, gecə yuxumuzdadır. Elə bu mənada yubilyar qardaşımızı bir anlıq da olsa, həmin o nisgildən ayırıb ancaq xoş arzularımızı bildirmək istədim. Onun özünün bəstələdiyi mahnıda deyildiyi kimi, sabaha, yəni, şuşalı günlərə birlikdə getmək, birlikdə qovuşmaq hamımıza nəsib olsun. Ad gününüz mübarək, Mirkamil müəllim!

Ədalət.-2015.-7 yanvar.-S.7.